'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 51

aanloop en opbouw. de jaren 1927-1933

50

Nadat er opnieuw gediscussieerd was over de principiële kant van het commissieadvies en de senaatsvoordracht, werd uiteindelijk besloten dat er nu met Penning gesproken zou worden en tegelijkertijd kon de commissie – om teveel tijdverlies te voorkomen – met anderen in bespreking treden.9 H. R. Woltjer liet echter in een eerste reactie weten een eventuele benoeming niet te zullen aanvaarden. Van zijn overwegingen noemde hij er twee die voor hem afdoende waren: ‘1) zie ik geen heil in het oprichten van eigen laboratoria en lijkt het mij, dat alleen het instituut van aanvullingsprofessoraten [...] een uitweg kan bieden, 2) is het mij hoe langer hoe duidelijker geworden (vooral ook na Assen) dat ik de overheersende Gereformeerde Bijbelbeschouwing niet deelen kan.’10 Penning gaf in een gesprek en later ook in een tweetal brieven aan dat er persoonlijke redenen waren die hem deden aarzelen, maar hij wilde daarover eventueel wel verder in gesprek gaan. Hij legde zijn standpunt met betrekking tot de principiële kant van de zaak voor aan curatoren in een tweetal brieven. Hij schreef over het scheppingsverhaal uit Genesis 1: ‘Het is voor mij de vraag of het inderdaad Gods bedoeling is ons hier zekerheid omtrent deze chronologische volgorde te geven. Is nu het stellen dezer vraag een twijfelen aan “hetgeen de Heilige Schrift ons mededeelt of leert”, dan kan ik uit de aard der zaak met de Conclusies niet instemmen.’11 Ook met Penning liep het uiteindelijk op niets uit. Op advies van curatoren werd nu eerst nog geïnformeerd naar Bruin, die echter niet de geschikte persoon bleek te zijn gezien zijn sceptische houding tegenover de vu.12 De lijst met kandidaat-hoogleraren was nu aanzienlijk korter geworden – temeer daar Doornenbal en Smorenburg al in het tweede rapport van de commissie niet geschikt werden geacht.13 Sizoo was dus in feite de enig overgebleven kandidaat van de lijst toen met hem contact werd gezocht. De senaatscommissie en een afvaardiging van curatoren reisden af naar Eindhoven en het gesprek dat zij daar met Sizoo hadden, verliep naar tevredenheid blijkens een verslag van curatoren: ‘Het onderhoud dat Curatoren met Dr. Sizoo hebben gehad, heeft Curatoren volkomen bevredigd ten aanzien van de verwachtingen welke van hem als Gereformeerd wetenschappelijk man mogen worden gekoesterd; ten aanzien van zijn opvattingen omtrent art. 2 der Statuten kan tegen hem geen bezwaar bestaan.’ Het college van curatoren stelde aan directeuren van de Vereeniging voor om Sizoo te benoemen tot hoogleraar in de natuurkunde per 1 januari 1930.14 De

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen