1911-1912 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 37

29 De vraag kan worden gedaan, waarom het verschil in de gewaarwording, dat juist nog even kan worden opgemerkt, altijd even groot moet zijn. Hoe kan men bewijzen, dat het verschil in intensiteit tusschen twee gewaarwordingen altijd even groot is, indien dit verschil juist maar even kan worden waargenomen ? Men kan toch moeilijk aannemen, dat de veranderingen altijd precies even groot zijn, omdat zij maar even kunnen worden opgemerkt. Veeleer ligt het voor de hand, dat op verschillende punten van de skala der prikkels het even merkbaar toenemen der gewaarwording nu eens gemakkelijker, dan weer moeilijker tot stand zal komen. Eigenlijk zou dit dus beteekenen, dat het verschil in intensiteit der gewaarwording in het eerste geval kleiner, in het tweede grooter zou moeten zijn, en daarmede zou dan van de verlangde eenheid niet veel meer overblijven. Uit den aard der zaak mag men natuurlijk aannemen, dat met een sterkeren prikkel ook een krachtiger gewaarwording overeenkomt. Dit wil echter daarom niet zeggen, dat tusschen beide een mathematische verhouding moet bestaan ; boven werd hier reeds op gewezen en als men hiervan uitging, zou men dan ook zonder twijfel tot onjuiste gegevens komen. Indien men te doen heeft met groote verschillen in prikkels, dan moet men ook zonder twijfel rekening houden met de absolute gegevens. Een enkel voorbeeld doet de juistheid van deze opmerking dadelijk blijken. Indien men toch bij een gewicht van 100 gr. nog een ander gewicht van 100 gram voegt, dan blijft de verhouding dezelfde als, wanneer men bij 1000 gr. een tweede gewicht van 1000 gr. voegt. Eigenlijk moest de toename in intensiteit dus ook dezelfde zijn en toch krijgt men in het tweede geval een geheel andere, veel sterkere toename in intensiteit van gewaarwording dan in het eerste. In verband hiermede moet ook de aandacht gevestigd worden op de beschouwing van ZIEHEN, die er op wijst, dat men bij het experiment eigenlijk alleen sprongsgewijze versterkingen van de prikkels vergelijkt. Indien men dit niet doet en men de prikkels zeer langzaam zwakker of sterker maakt, dan blijkt dat eerst na zeer groote veranderingen in de prikkels eene verandering in de gewaarwording kan worden waargenomen. De resultaten, die men hiermede verkrijgt, zijn dan niet in overeenstemming met de wet van WEBER ; slechts wanneer men de prikkels met een zekeren sprong vergroot of verkleint, is dit het geval.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen