1920 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 17

9 sterrenheelal te onderzoeken.') Sir WILLIAM HERSCHEL verklaart in een van zijn geschriften, dat het hoogste doel der sterrenkunde is „kennis te verkrijgen van den bouw van het heelal" en dit zou naar zijn meening bereikt worden door „de werkelijke plaats van ieder hemellichaam in de ruimte te bepalen". ~) Zoo gesteld is het probleem reeds onoplosbaar. En toch is HERSCHELS omschrijving nog veel te beperkt. De sterrenkunde wil niet slechts de plaats der hemellichten in de ruimte bepalen, maar zij zoekt ook de snelheid en de bewegingsrichting van al deze hemelbollen. En dan vraagt zij naar de physische gesteldheid van al. deze wereldbollen en naar hun onderling verband. Het behoeft geen betoog, dat dit einddoel nooit bereikt zal worden. De mensch, beperkt van verstand, is niet bij machte den bouw van het sterrenheelal, het wonderwerk van Gods Almacht, te doorgronden. Hij moet er zich mee tevreden stellen om enkele hoofdlijnen na te speuren in dat grootsch gewrochtvan Gods Handen. De eerste wetenschappelijke onderzoekingen over den vorm ende afmetingen van ons sterrenstelsel danken wij — we wezen er reeds op - aan den genialen astronoom Sir WILLIAM HERSCHEL. Hij begon zijn arbeid met een onderzoek in te stellen naar de aantallen sterren van verschillende helderheid en de verdeeling der sterren aan het hemelgewelf. Daartoe telde hij de sterren, die in zijn grooten spiegeltelescoop van 18 duim openingen 157voudige vergrooting zichtbaar waren. Het zou onmogelijk zijn geweest den geheelen hemel te onderzoeken ; hij beperkte daaromzijn „sterpeilingen" tot een aantal (3400) goedgekozen peilvelden. Deze tellingen, die later door Sir JOHN HERSCHEL voor dea zuidelijken hemel verder werden voortgezet, zijn ook thans nog van fundamenteele beteekenis voor onderzoekingen over den. bouw van het heelal. HERSCHEL vond, dat de aantallen sterren van bepaalde helderheid per vierkanten graad des te kleiner waren, naarmate de ')

Eenige boeken, -waarin de stellair-astronomie behandeld wordt, zijn •..

NEWCOMB-ENGELMANN, Populare

Astronomie; KOBOLD, Der Bau des Fix-

sternsystems; EDDINQTON, Stellar Movements and the Structure of the Universe; CLERKE, The System of the Stars; CAMPBELL, Stellars Motions;; The ADOLFO STAHI. Lectures in Astronomy; NEWCOMB, De Sterren; SCHOUTEN,.

De Wonderbouw van het Heelal. 2) Phil. Trans., Vol. 105, p. 302.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen