1928 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 77

15 rand zou strijken. Men wilde dus, m.a.w. gezegd, bepalen de grootte van de verplaatsing van sterren als functie van den afstand tot het midden van de zon. Verder stond op het program het fotografeeren van de beide flitsen, een arbeid waarop niet uitvoerig zal worden ingegaan. Het hoofdinstrument van onze expeditie was de z.g. dubbele horizontaalcamera. Dit instrument was eigenlijk in den grond der zaak, een reusachtig dubbgl-buisvormig fototoestel, dat horizontaal werd opgesteld. De eene buis diende voor de eigenlijke opnamen, de andere meer voor controle. De objectieven van deze camela's hadden brandpuntsafstanden van 9 M., waarmede men foto's van 45/45 c.M. maakte. Natuurlijk zal het zonder meer duidelijk zijn, dat een dergelijk lang en zwaar instrument, niet zoo maar geschikt was om op de zon, tijdens de verduistering, als een handcamera gericht te worden om er cene momentopname mee te maken. Om een bepaalde plaats van den hemel te kunnen fotografeeren, werd met behulp van een draaiende spiegel, coelostaat, die met de halve snelheid van den hemelbol ronddraaide en waarvan de draaiïngsas in de richting van den hemelas was, stralen, die van een deel van den hemel kwamen, na terugkaatsing op de lens, die eene middellijn van 30 c.M. had, geworpen. Bij draaiing van den hemel bleef dan het beeld van ster of zon, waarop men door verlegging, eigenlijk draaiing, van de horizontale camera's, had ingesteld, op dezelfde plaats op het matglas staan. Eigenlijk is dit niet juist, want de sterren loopen iets harder dan de zon en men kan een spiegel natuurlijk niet gelijktijdig twee verschillende snelheden om dezelfde as geven. Door middel van eene bepaalde inrichting had de astronoom het echter in zijn hand, deze spiegel, of liever het uurwerk, dat deze spiegel deed draaien, iets harder, dan wel iets langzamer te doen loopen. Veronderstel nu eens een oogenblik, dat het ons kon gelukken fotografische platen te maken, waarvan de gelatine aan geen uittrekking, opzwelling of inkrimping onderhevig was en dat bovendien het instrument gedurende den tijd, die verloopt tusschen de beide opnamen, die eenige maanden uit elkaar liggen, geen enkele wijziging of verandering, hoe gering ook, zou ondergaan', dan was onze arbeid al heel eenvoudig. In dat geval hadden wij eenvoudig eene opname van het sterrenveld te maken tijdens de verduistering met de zon in het midden per plaat, en dan nog, eenige

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen