1946 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 188

178 schap analytisch en quantitatief van aard, en het begrijpend verstaan het intuïtieve kennen, een geesteswetenschappelijke methode met teleologisch-synthetisch karakter en quahtatief van aard W e handelen onjuist met den zieke slechts op de natuurwetenschappelijke wijze m zijn ziek-zijn te willen benaderen W e quahficeeren den mensch dan slechts physisch-chemisch en biologisch W e l is de aldus gereduceerde mensch zeer goed voor allerlei natuurwetenschappelijk onderzoek toegankelijk en is de betreffende kennis door gebruikmaking van deze methode zeer verrijkt Maar door de hulpzoekenden alleen op deze wijze te benaderen blijven te velen van hulp verstoken, omdat zij in hun totaliteit als mensch begrepen moeten worden Vandaar dat het juiste opnemen van de anamnese weer zoo m eere komt en de waarde van de subjectieve symptomen meei en meer wordt ingezien Daar komt bij dat de psycho-analyse ook de aandacht heeft doen vragen voor de symbolische denkorde en de eigenlijke beteekenis van het ziekteverschijnsel Nader zal nog moeten worden uitgewerkt m hoeverre het verstaan van de symptoomtaal ook buiten de psychiatrie van veel grooter beteekeni= is dan m den regel wordt verondersteld Indien er waarheid is m het gezegde dat de zieke verantwoordelijk is voor de wijze waarop hij zich in zijn ziek-zijn door de symptomen uitdrukt, dan is duidelijk, dat het groepeeren van deze uitdrukkingsmiddelen van den zieke en het samenvatten daarvan m een ziektenaam weinig over het wezen van de ziekte behoeft te openbaren Wendt men dan op grond van een dergelijke diagnose een geneesmiddel aan van welke soort ook dan loopt men groote kans den zieke m het geheel niet m zijn eigenlijke ziek-zijn te treffen W a n t immers zoowel een organische aandoening als een psychogene kan zich onder dezelfde ziekteveischijnselen openbaren Van der Horst wijst er m het hoofdstuk ,,Symboliek der symptomen" op dat klachten over moeheid en slapeloosheid, evenals onrust en apathie, zoowel de uitdrukking kunnen zijn van een lichamelijk proces als van een levensconflict De psychotherapeut houdt uiteraard beide mogelijkheden in het oog en heeft zijn eigen methodes van onderzoek Inmiddels is duidelijk, dat vele geneeskundigen, met alleen vak-psychotherapeuten, hiermede moeten rekening houden Terecht mogen we echter vragen wat kan daarvan komen bij de tegenwoordige verhoudingen m de geneeskunde' De specialisatie leidt velen van het zien van den geheelen mensch af — de aangewende methodiek leent zich daartoe veelal niet En de algemeene practicus wordt veelal niet meer in die mate gewaardeerd als voorheen het geval was, zoodat zijn invloed afnemende is In onzen kring IS dit alles zeer duidelijk door L i n d e b o o m e n m ander verband door S c h o e p in het licht gesteld Vandaar dat, ondanks de aanwinsten op chemotherapeutisch gebied, zelfs de eerstgenoemde

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen