Taalbederf door de school van Kollewijn - pagina 27

19 Het betrekkelijke welke, waartegen Roorda al geijverd had'* — men kan het ook, als alles, misbruiken'" —, werd eerst lang af> gewezen met de constateering: „komt in de spreektaal niet voor", maar verkreeg daarna een halve toelating, voor redevoering en wetenschappelijk betoog. Het eerste voorbeeld, te kostelijk om het U niet mede te deelen, bewijst hoe hartelijk men het meende: „Kinderen te hebben, welk geluk hem niet deelachtig is geworden, heeft ie ook nooit bepaald gewenst"." Dat het, zelfstandig ge? bruikt, in den genitief met een voorzetsel er vóór zoo inzonder* heid te pas kan komen, ja haast onmisbaar zijn, dat vernemen wij niet. Ik bedoel gevallen als: de voorstellen, van welker aan? neming het afhing, of de minister, enz. Dat men zoo allerlei hoogst belangrijke taalmiddelen om syn^j tactisch en stilistisch juist, en gevarieerd, zijn zinnen op te bouwen, opoffert aan een doctrinairen waan, deert de school van Kollewijn niet. Men kan er in zoo'n geval best wat anders op vinden, is hun onveranderlijk antwoord; zij willen U zelfs wel helpen aan zulk een draai.'^ Hoe men in dezen kring de eischen minacht, die de Bijbelvertaling in dit opzicht stelt, heeft men ge# noeg kunnen verstaan uit de critiek op het adres van den Senaat." En wat christelijke vereenvoudigers denken over de wijze, waarop de Statenvertalers die moeilijkheden hebben overwonnen, is ge* makkelijk te vernemen: zij waren veel te veel Renaissance^geleer* den, die met alle macht streefden naar een streng naamvallen* systeem, terwijl onze omgangstaal ook toen al arm aan naam:! vallen was. Ieder voelt immers de afwijking van onze eigenlijke omgangstaal in genitieven als: des Heeren, des kruises, des men# schen, des levens, des doods, des hemels, der liefde, der duister* nis, zijner opstanding, onzer zonden, der vaderen, en van datieven in: Gode zij dank, den Heere aangenaam. "* — „Onze eigenlijke omgangstaal" is in de school van Kollewijn de maat van alle dingen —*S die er boven liggen namelijk. Daar trekt men de grenslijn scherp, en zonder weifeling. De grens naar beneden: daar aarzelt men veel meer; daar is groote voorzichtigheid en toegevendheid en ruimheid. „Onze jongens en onze studenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen