Natuur en geest in de geneeskunde - pagina 20

zijn, kan worden toegegeven, maar is tenslotte irrelevant. Vijfentwintig eeuwen van denken en ervaren, van falen en dwalen, van op- en neergang kunnen niet zonder meer worden uitgewist om opnieuw aansluiting te zoeken bij een figuur, die voor vele beoefenaars van het officium nobile weinig meer is dan een vage gestalte uit de Griekse mythologie. Ook is het vasthouden aan de eis van een waarlijk Hippocratische benadering van de zieke, bij de voortschrijdende technische specialisering, volkomen gewettigd en uitermate nuttig, met name voor de inwendige geneeskunde met haar integratieve functie, maar het enige antwoord op de totale situatie kan hier niet in gelegen zijn. Al is de bezieldheid met een Hippocratische geest voor de arts van onschatbare waarde, het is de vraag of de stromingen, die in hun vaandel fier het streven naar een Hippocratische of Neo-Hippocratische geneeskunde hebben geschreven en daarvoor congressen organiseren of tijdschriften uitgeven, toch eigenlijk niet randverschijnselen zijn, waarin wel intuitief een besef leeft van de insufficientie der moderne geneeskunst, maar die ten diepste toch niet opkomen uit haar eigen, door de techniek verkilde hart. Zelfs de vestiging van een nieuw gebouwd instituut daarvoor op Kos, het kleine Griekse eiland, waarop Hippocrates is geboren en zijn beroemde school heeft gesticht, heeft in dit opzicht weinig meer dan symbolische betekenis. Re-humanisatie van de geneeskunde Daar is voorts de roep om een humanisering of rehumanisering der geneeskunde!. Zij komt voort uit het besef, dat de geneeskunde teveel als een natuurwetenschap zonder meer, als toegepaste biologie is gezien. Men vraagt naar humaniora^, men vraagt om een humanisering van de biologie, om een biologie van de mens. Het is maar al te waar, dat men de grondslagen voor de geneeskunde te lang en te veel gezocht heeft in waarnemingen aan het proefdier. Sir George Pickering heeft onlangs stelling genomen tegenover de veelgehoorde bewering, alsof de wetenschappelijke basis der geneeskunde toegepaste physiologic is, en die van de therapie toegepaste pharmacologie^ - beide wetenschappen, die tot voor kort schier uitsluitend ^ W. Bean, The Humanities in Medicine, A. J. Card. 9, 1962, biz. i - i i . G. F. van Balen, Het nieuwe humanisme in de geneeskunst, Med. Contact 19, 1964, blz. 108. F. M. R. Walshe, Humanism, History, and Natural Science in Medicine. Linaere lecture (Livingstone, Edingburgh 1950; herdruk uit Brit. Med. J.). ^ G. Pickering, Physician and Scientist (Harveian Oration) Brit. Med. J., 1964II, blz. 1615. 26 dec.

16

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen