Natuur en geest in de geneeskunde - pagina 25

labyrinth van verschijnselen. En het bewust maken en aan de dag brengen van psychosomatische verbanden verschaft dikwijls therapeutische mogelijkheden, die een natuurwetenschappelijke geneeskunde nimmer zou bereikeni. Nu de eerste geestdrift over de psychosomatische geneeskunde voorbij is, kan men zich afvragen, of, en zo ja, in welke vorm, zij op blijvende wijze een integrerend deel van het medisch denken en handelen zal uitmaken. Reeds kort na haar opkomst stelde Viktor von Weizsacker vast, dat beslissend voor haar toekomst zou zijn of ze zich in een natuurwetenschappelijke dan wel anthropologische richting zou ontwikkelen. Aansluiting bij natuurwetenschappelijke categorieën zoekt ze, wanneer ze haar brevet van echte wetenschap tracht te tonen in tabellen en statistieken; een zucht naar de oude vertrouwde wetmatigheden der natuurwetenschap, waarin de individualiteit weer ondergaat, verraadt ze, als ze haar ideaal beschouwt het aantonen van een zogenaamde psychosomatische specificiteit^. Specificiteit echter is, zoals Oswald Schwarz reeds in 1929 opmerkte, een begrip dat nog stamt uit de gedachtenwereld der quantificeerbare natuurbeschouwings. Zeker mag voor een idololatrie van het getal, dat in de kliniek naast een onwaardeerbare rijkdom van informatie en oriëntatie, toch ook veel schijnnauwkeurigheid en schijnzekerheid geeft, in de psychosomatiek geen plaats zijn! Die waarschuwing is niet overbodig voor wie op een vergadering van psychosomatici, die zich bezig hield met de vraag of men de lijder, die sterven gaat, daarover moet inlichten, in ernst heeft horen voorstellen bij twee reeksen patiënten dit bij de ene wél, en bij de andere niet te doen om dan later de rekening op te maken, en te zien van welke reeks er meer personen 'gemakkelijk' uit het leven waren gescheiden. Hier zou even zeer een grens overschreden worden, als wanneer men uit wetenschappelijke overwegingen de schuldgevoelens, waarmede misschien met name kankerpatiënten op hun ziekbed worstelen, niet maar quantitatief, naar hun frequentie, wil registreren, maar ook qualitatief wil peilen door er met de lijders over te spreken vanuit de waarde, die zij er aan geven. Wanneer men dergelijke gevoelens alleen als epifenomenen van een ^ Th. von Uexküll, Grundfragen der psychosomatischen Medizin (Rowohlt, Hamburg 1963). ^ Dit geldt uiteraard evenzeer voor een veronderstelde specificiteit tussen bepaalde persoonlijkheidsstructuren en bepaalde ziekten, als voor die tussen bepaalde emoties en conflicten en bepaalde ziekten of syndromen. " Oswald Schwarz, Medizinische Anthropologie (Leipzig 1929), blz. 344. 21

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen