VRAGENBUS.

Nu ik mij zet aan de beantwoording van esuiga •vragen, die voor dit blad werden ingezonden, moet ik voo'raf mij'n verontschuldiging aanbieden, dat ze wat lang zijn blijven liggen' zonder behandeld te worden. Door allerlei omstandigheden was ik verplicht, dit werk eenigen tijd naar den achtergrond te schuiven. Thans zal ik trachten, elke week een paar vragen te beantwoorden; djan zijn we er gauw doorheen.

Men vraagt, waarop het weigeren door een Kerkeraad eener Gereformeerde Kerk kan berusten van de bevestiging van een huwelijk tusschen een belijdend lid idier Kerk en ©en lid der Chiist. Gereformeerde Kerk, waimeer eerstgenoemde weigert — alhoewel voornemens zoo te doen — een belofte qf te leggen, lid dier Kerk te zullen blijven. 'Voorts' O'f er principiëele

punten van verschil zijn tusschen de Geref. en de Christ. Geref. Kerk.

Deze Vragenbus is niet bestemd voor gedachtenleziïr^, en hel is me niet mogel^k te zeggen, welko motievea dien Kerkeraad brachten tot dezo handelwijze. Maar wel kan ik verjdaren, geen goede motieven voor zulk een besluit te kunnen bedenkon.

Dr Geelkerken heeft in zi]n tweede brochure gezegd, dat hij weigerde eenige extra-betuiging van Gereformeerdheid ai te leggen omdat die overbodig en zelfS schadelijk was zoolang hij zijh handteskening ondeir de 3 Formulieren handhaafde en deze niet door zijn optreden krachteloos maakte (geen letterlijk citaat, maar het kwam ^hierop neer). D'aaraan had hij groot gelijk. En zoo iets is ook hier in het spel. Zoolang een lid onzer Kerk niet met woord en "daad toont, zich ervau te willen afscheiden, moeten we d© bij do belijdenis afgielegde belofte doorloopend geldig achten. Een huwe-Iqk met een Christ. Gereformeerde is op zichzelf volstvokt niet een zich met de daad van onze Kerk losmaken, dat aanleiding zou kunnen geven om zoo'n speciale belofte te vorderen; want het komt meermalen voor in een gemengd huwelijk, dat ieder der echtelieden zijn Kerk getrouw blijft. Zulk een Kerkeraadsbeslissing .zou geschild kunnoïi zijm om gelede leden van ons te vervreemden.

Ik weet iniet of er andere redenen waren om de bevestiging van dit huwelijk niet toe te staan, doch acht de bov«n aaogövoerdo niet geldig en de weigering; geen daad van. wijs beleid.

Aangezien do Geref. en de Christ. Geief. Kerk een-.zeilfda beJijdienis hebben, is er tusschen haar geen principië 1 verschil. Van de zijde der Christ. Geref. moet mon het verschil in nuance wel opblazen tot een [urincipiëe! verschil om het verkeerde van het gescheiden leven te verbloemen.

Men vraagt, wat toch de reden is, waa, rom onder de Gereformeerde voorgangers in het geheel niet meer gerept wordt van de doodstraf. Vrager meende altijd en ook nu nog, dat volgens Gods Woord, zis Gen. 9:6, O'lke Overheid verplicht is, de doodstraf te handhaven.

Zonder gedachtenlezen is ook deze vraag niet goed te beantwoorden. Ue Synode van Zwolle toonde rei> ds, dat op dit stuk geen eenstemmigheid onder de Gerefonneerden bestaat. Een voorstel toch om zich in dezen geest tot 'de Hooge Overheid te wenden, werd weliswaar aangenomen, doch slechts met 25 tegen 23 stemmen. En op de Synode van 1914 bleek, dat hetzelfde gebeurd was als vroeger: in 1899 besloten de Kerken zich tot de regeering te wenden over dit pnderwerp en in 1902 werd gerapjporteerd, dat het besluit niet was uitgevoerd, — in 1914 werd eveneens gerap^ porleerd, dat de door de Synode van Zwolle gewerischte samenspreking met de regeeting niet had plaats gehad. „Voor een audiëntie traden telkens verhinderingen van verschillenden aard op-, hoe dikwerf ook Deputaten ernaar stonden." Deze mededeeling gaf ter Synode bij de bespreking aanleiding tot het indienen van een amendement, dat evenwel, na toelichting van dezo aangelegenheid door den rapporteur, wijlen Prof, Noordtzij, en van het advies der commissie door een van haar leden, werd ingetrokken. Sinds is op, onze Synodes niet meer er over gehandeld.

Dat er zoo weinig op wordt aangedrongen is vermoedelijk eensdeels aan politiek© overwegingen toe te schrijven; want politiek is de kunst van 'het mogelijke, en daarbij behoort in de tegenwoordige consteUa'io de invoering der doodstraf zeker niet. Anderdeels aan de meening van onderscheidene onzer voormannen, dat de Kerk, al deelt zij de overtuiging van vrager, toch niet tot roeping heeft zich in dezen tot de Overheid te weaden en. die zaak beter aianj oinze staatslieden overlaat.

De behandeJing dezer quaestie zelve is in de Vrar genbus niet op baar plaats; daarom meen ik met hel bovenstaande^ genoeg gezegd te hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen