VRAGENBUS.

Een vrajger wil iets meer wetene over hetgeen Art. 27 «nzer geloofsbeiijdenis .zegt: deze Kerk is geweest van^ het begin der wereld. Ware het niet juister geweest ta zeggen: na den val, want is de Kerk er al geweest voor den val, dan is z© geen herschepping van de gosch'onden schepping.

Wanneer we kennis nem'en van vraag 54 van O'nzen Catechismus, dan zien we, dat hier de oorsprong der Kerk nog hoog'er wordt geizocht en wel door terug te gaan op de verkiezing. De Kerk des Heeren heeft daar .haar grond. Maar eerst als het besluit Gods wordt Uitgevoerd, als God scheppen gaat, krijgt die Kerk bestaan. Juist echter omdat ze al opgenomen was in Gods besluit, kan gezegd worden, gelijk de Catechismus doet, zO'OW'el lals de belijdenis, dat ze er al was voor-' den val. Adam hoiorde tot de Kerk. Dat neemt niet 251 W'eig; 'dat de Berk W'ol herschepping heeten kan. Gods besluit gaat aan den val vooraf en im dat besluit is reeds da Kerk als herschepping opgenomen. Voor ons besef lijkt dit alles wat vreemd, maar dat is steeds het geval, als 'wiJ beperkt© mensohen in aanmerking toome'n met het besluit des Heeren.

Wij moeten 'hierbij echter opmerken, dat we do'orgiaans niet op 'deze wijze van de Kerk spreken. Gewoonlijk spreken we van de Kerk, haar meenende, zooals ze zich nu op laard© openbaart. Maar als w© het aooi nemenj, dan is van het begin der wereld ook niet meer ini 'dien strikten zin tei nemen, als de vragier het do'et, maar zegt heft, toen deze ontwikkeling der aarde aian]ving. Dan begint de geschiedenis met den val. Daarop ziende schrijft b.v. ook Prof. Bavinck, „Geref. Dogmatiek", IV, 2e dr., bl. 325, dat Adam en Eva voor den val niet tot de Kerk hooren. In dit geval geeft het spreken over de Kerk als herschepp.ing geenerlei moeite. Men bedenke, dat er misschien geen woord is, dat in zoo verschillende en toch verwante beteekenissen wordt gebruikt, als het woord Kerk!

Is er strijd tuisschen Hand. 9:7 en 22:9? Neen, want in het Grieksch staiat op da eerste plaats hooren met den '2en naamval, hetgeen beteekent ho'Oren naar iets en op de tweed© plaats met den 4en niaamval, wiat beteekent: ets hooren.

2 Kron. 36:9 staat, dat Jehójachin 8 jaiar oüd was, toen hij koning werd eni 2 Kon. 24:8 lezen we 18 jaar. Dergelijke verschillen in de cijfers komen in het O. T. wal meer voor, en hangen samen met afschrijffouteni in de handschriften. In de oude handschriften n.l. wa, ren da getallen niet voluit geschreven, maiar dO'Or lettere voorgesteld, daardoor kon licht een letter wegvalleni en dan krijgt het getal in eens een heel andere waarde. Wij vergissen lons wel eens door eem o weg te laten en dat imaiakt ook in eens een helangrijk verschil. Wat nu speciaal Jojachin betreft, neemt mem doorg^ns in verband m'et E»ech. 19 aan, " dat 18 het juiste getal was.

Pred. 1:4—6 Verbiedt niet te gelooven, dat de aarde om 'da z'on draait. De Schrift spreekt nergens wetenschappelijke taal, maar de taal van het gewone leven. Ook wij die gelo-oven, dat de aarde omj de zon draait, izeggen toch nog, de zon gaat op einj onder, de zolni bew'eegt zich langs haar baan, de zon staat hO'Og aan den hemel en, zoo doet de Schrift o-ok.

De vraiag, of de Hervormde Kerk een valsche Kerk genoemd kan worden, is voor korten tijd z-eer uitvoerig behandeld in „De Heraut". W© gelooven daarnaar te m'Ogen verwijzen, omdat de bespreking vani deze kwestie waar zooveel aan vast zit, niet zoo maar eens even) in een Vrage'Ubus 'gescbiedeni kon. In het algemeen merken WO op, dat da organis-atie wel valsch kan zijn, zonder dat 'men daarom heel de Herv. Kerk als zoodanig vaJscha Kerk mag noemen.

Wanneer men ini' del Gereformeerde Kerk een prediking hoort, waar men niets aam heeft, mag m'en' daw niet elders kerken, b.v. in een Hervormde Evamgelisiaifie ? In geen' geval! Als m'on niets aan de prediking heeft, dan moet men malten, dat dit anders wordt. De oorizaak kan liggen bij onszelf, of bij deini predikant. We moeten beginnen! ons ernstig de vraag' te stellen, ligt bet ook aan mij? Verwiacht ik ook iets, dat ik niet verwachten mag', ga ik óok naar de Kerk met de gedachte in het hart: het zial toch wel weer niets wezen. Het kan zijn, dat men tot de overtuiging komt, het ligt niet aan mij, m'aar aan den' predikant, die iZijn werk niet behoorlijk veirvult. Dan heeft men' daarover met den predikant te spreken en met de ouderlingen op het huisbezoek. Maar don' moet diat niet in lalgiemeenheden' geschieden met een enkel: ik heb er niets aan, doch dan moeten' d© fouten fconkreet worden genoemd^ dan' moet men kuninen aainwijzieni, wat er aan ontbreekt. En als m'au' zoo handelt, komt er wel verandering.

Dezelfde vrager vraagt ons n'aar de beteekenis van Matth. 18 en 19. Wij kunnen hier echter geen verklaring van dia beide hoofdstukken gaan' geven. Hij raadplege daarom de een of andere Bijbelverkliarinig. Als hij bepaald naar Matth. 19:20 vraagt, dan ondersteUeni w© door de bijgevoegde woorden, dat Matth. 16:20 is bedoeld. De discipelen mogen pas na de opstanding prediken, dat Jezus de Messias is. Dan pas' zijn de discipelen genioaazaam voorbereid om dat te kunnen doen en bezwaren te weerleggen. Don' ook beeft Jezus pas voor den JO'Odsoben Raad, voor aller oor verklaard, dat Hij de Messias was. Ni^et eerder, want dan ziou Hij gegrepen zijn en gedo'od, vóórdat de Ure gekomeni was. Gelijk Jezus in het algem'een in Zijn onderwijs vajn! stap tot stap verder gaat, en in het tweed© deel van Zijn optreden dat O'ndorwijs alleen oanj de discipelen geeft.

De izeven bhjdschappen of vreugden van 'Maria zijn' de blijde boodschap van den Engel, het bezoek bij Elizableth, de geboorte van Christus, de komst der - wijpen uit het Oosten, 'de opstandinjg van Christus, de uitstorting van den Heiligen 'Geest, de kroning van Maria. De Roomsche Kerk stelt dejze zeven blijdsohappen tegenover zeveni smarten: de voorzegging' van Simeon' vajm het z-waard, dat 'door de ziel zoii goanj, de vlucht niaar Egypte, het verlies van ChristuSi de ontmo'etinig met Cbristusl op den lijdensweg, het staan onder het kruis, het op den schoot nem-en van Jezus' gestorven lichaam, het staan bij het graf. In verband hiermee 'wordt zeer gro'Ota •vreugd© wel de aeven bUJdschappen genoemd, en zeer groote droefheid, de zeven smarten.

Zijn de kerkeraadsvergaderingen publiek? Krachtens him, wezen .zeker niet. Een kerkeraad is geeni vertegenwO'ordiging van de gemeente zooals de TVeede Kamer volksvertegenwoordiging is, die namens het volk spreekt en daarom ook steeds de kontrole 'van het volk behoeft. Evenmin zijn zs rechtbanken^ die moeten laten blijken aan het volk, dat ae voor niemiand en nietsi uit den weg gaan, doch onverkort het recht handhaven. Een 'kerkeraad is een lichaam, waarvan Christus, de

Koning der kerk, .zioh bedient om Zijn gemeente te regeereu en dat alleen aan dien Koning verantwoording sehuldig is. Ln dien dienenden izin genomen, staat de kerkeraad boven «n. over de g: eimee!nte. Daarom kan de kerkeraad leden tot ^ijn vergadering toelaten, als hij dat wenscbelijk 'acht, maar behoefte bet niet te doen. Het verdient izeker aanbeveling, als de kerkeraad van tijd tot tijd met de geraaente vergadert. Maar dat geschiedt feitelijk in elke godsdienstoefening, ook bij verkiÊizingen etc. Verder kan dat geschieden na bijzondere oproeping voor speciale aangelegen; hedeai als kerkbouw etc. De kerkeraad kan dan ook met de gemeente overleg plegen. Maar in .ztilke vergaderingen kan nooit een besluit genomen worden. De kerkeraad besltiit. Dat 'geschiedt .zelfs bij de verkiezingen, want ten eerste is de kerkeraad het, die een dubbeltal aanbiedt, waarvoor h^ de verantwoordelijkheid draagt en besluit de kerkeraad bij ingebrachte bezwaren over al dan niet toelating tot het ambt.

In verband met het karakter van den kerkeraad lijkt het ons beter, dat het brjwonai van de vergaderingen door de gemeenteleden uitzondering blijft. In elk geval moet de beslissing, of leden zullen worden toegelaten of niet, 'bij den kerkeraad staan.

Het is inderdaad juist, zooals een inzender opmerkt, dat in de verschillende van de beste Giieksche handschriften van het N. T. in het begin van Joh. 5 de mededeeling ontbreekt, van den engel, die het water - in beweging bracht. Maar dat wil daarom nog niet zeggen, dat die mededeeling, die in elk geval zeer foud is, onjuist is. We kunnen zelfs verder gaap. en izeggcn, dat reeds uit 'vs. 7 blijkt, dat ze zeker juist is. God deed hier een wonder, waardoor Hij Zijn volk beweldadigde. Of de Heere daartoe stoffelijke middelen igebruikto en aoo ja, welke, is ons niet bekend.

Dicizelfde vrager wil de beteekenis weten van de gelijkenis Matth. 20:1—16. Wat vers 16 betreft, is het juist, dat wel alle handschriften hebben: ldus zullen de laatsten eersten zijn en de eersten laatsten, maar dat in vele ontbreekt: ant velen izijn geroepen, maar weinigen uitverkoren. Wat de gelijkenis zelf aangaat, we kunnen daarvan hier natuurlijk niet een uitvoerige verklaring geven. Men moet alleen de hoofdzaak overbrengen en die is, dat God het loon geeft naar Zijn welbehagen en dat dat loon daarom gelijk kan weizen', ook al , ZiOu naar ons menschelijk oordeel de arbeid verschillend iZfln. Dat kan God doen, omdat het loon, dat Hij biedt, genadeloon is. Dat geldt zoowel de zaligheid, als den. arbeid in Gods koninkrijk. Jeizus wil ons hier leeren, dat in Zijn Koninkrijk de verhoudingeii, ' heel anders zijn dan onder menschen. Dat móeten we gelooven, en daardoor het karakter van Gods Koninkrijk verstaan. Wanneer we nu daarenboven op het verband letten, bepaald op 'MatÜi. 19:27—30, dan geloof ik wel te iuogen , zeggen, dat al raakt de wet ook de persoonlijke izaliigheid, hier toch de arbeid in het rijk Gods meer op den voorgrond treedt. In elk geval wordt alle faiiizeïsm-e afeesneden, dat meent te verdienen bij God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen