UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN.

Te Berlijn is in den ouderdom yaa drie en tachtig jaar overleden de Oud-Katholieke bisschop Dr E duar d Her zog. Hij was in aclittien honderd en zeventig na de beshiiten van hei Vaticaansche Concilie inz.aike de onfeilbaarheid van den E^aus in Duitschland de leider der Oud-Katholiöte. beweging. Lange jaren was hij de Oud-Katholiek'e bisschopvan . Zwitserland, zetelende te Bern. In het Oudr Katlioliefce Maajidblad werden vroeiger vaïi'tijd tot tijd van zijn hand schriftoverden'kingen gegeven. Hij is dan ook geen onbekende voor zijn geloofsgenooten in ons land en ik durf veronderstellen, dat zijn naam ook buiten dien kring'hier wel bekend is. In 't jaar negentien honderd vijf weord in onze taal een lijvig boekdeel gedrukt en verspreid voor rekening van • den vertaler, dat acht en vijftig overdenkingen bevatte in laansluiting , aan het kerkelijk jaar, te beginnen bij den advent tot aan .allerheiligen toe. Deze overdenkingen waren oorspronkelijk in het Duitsch verschenen onder den titel „ver'kondig het woord" en werden bij ons volk'ingeleid door Pirof. J. J. van Thiel van Amersfoort. Uit de voorrede van de hand van Dr Eduard Herzog zelf klinkt ons een bizonder sympathidfce toon tegen. Daarin verklafirt hij als doel v, an elke leerrede: den geloovigen de voortreffelijkheid-van Christus en diens Rijk duidelijk te maken. Het zou hem echter leed doen, wanneer hij door de uitgave van zijn leerredenen eenige aanleiding gaf, om ^-' ware het sle-chts voor een enkelen keer - ^ de openbare godsdienstoefeningen te verzuimen en zich tevreden te stellen met' het lezen van 'een zijner leerredenen. Het lezen toch van eene leerreden w.eegt niet opi tegen het luisteren na, ar het gesproken woord. Aldus oordeelde deze energidk'e man. Een uitspraak, die zelfs in gereformeerde kringen nog wel mag worden herhaald. Met den dood van dezen strijdbaren held uit de veel bewogen dagen van zeventig, is een merkwaardige figuur verscheiden. Hij was toen nog slechts dertig jaar. Het zijn schier immer jonge mannen, die de Heere het werk' van helden geeft te doehl!”

Meer dan eens heb ik onder deze rubriek iets medegedeeld van-den'arbeid van den D u i t s c h en h u 1 pi.b O'n d' 'v o or 't w erk d er cli r i s t e 1 ijke liefde in het Oosten (nabije). Het orgaan van dezen bond verschijnt onder den titel „Sonnenaufgang" te Frankfort a. d. Main. De zes en twintigste jaargang is'al weer kleiner dan de vorige en die staat reeds zooveel' achter bij dien die daaraan voorafging. Doch geen verwijt kan den bortd treffen. • Inte'gterideel, liet moet órize groote verwondering welcken, dat genoemde bond nog bestaat en niet voor lang zijn werk heeft opgegeven. Ter herinnering-deel ik dan nog eens mede, • dat hij onder de grootste opofferingen en gevaren nu ruim een kwarteeuw heeft gewerkt onder de Armenische Christenen in voor-Azië: Geen volk' is meer geplaagd. De ongeveer drie millioen Armeniërs zijn bijna uitgemoord en dit uitroéiïng'sproces wordt thans meer ongehinderd en energieker door de Turken voortgezet dau ooit te voren. De grootmachten van Europa hebben hun na dé confeïentie v; an La, usanne de vrije hand gegeven en nu zullen de .Tiifken de laatste Ahneniërs wel slachten, zoo deze niet een veilig heenkomen hebben weten te vinden. Dit is hun bijna onmogelijk gemaakt. Doch er léven dan. toch nog eenige honderdduizenden van dit laaie en zeer begaafde volk. De hulpbond nu oefende 'het werk der christelijke barmhartigheid uit onder de vele weezen'en ellendigen, die de moordende Turken beroofd hadden van hun ouders en van eiken steun. Echter door wa, t er na den oorlog nog weer is gemoord, nadat de grootmachten in den oorlog het dezen bond zoo moeielijkl .hadden gemaakt om zijn vredeswerk te doen, kan deze arbeid in het nabije Oosten haast niet meer gewerkt worden en nu heerlijk om op te merken, dat de liefde vindingrijk is — nu hebben deze Duitsche Christenen toch weer het volk' gevonden, dat zij om Jezus' wille helpen willen en waaraan zij de liefde van Christus willen bewijzen. Nu hebben ze het voornemen om onder deize geplaagde natie te , arbéiden in Bulgarije en elders werwaarts de armen gevlucht zijn of waar zij hen nog vinden. We willen dan'kbaar-erkennen, dat ook de Amerikanen nog gedenken aan dit volk, dat eeuwenlang is gemarteld' en dat de Turken' gedurende vele eeuwen hebben geteisterd door hun roof-en moordpraktijken. In Beiroet — bij het'noemen van den naam dier stad worden wij herinnerd aan een der gruwelijkste Armeniër-moorden — maken de Amerikanen in hun vele inrichtuageii"der christelijke liefde in die stad nog gaarne gebruik van de Duitsche krachten.

Den vier en twintigsten Maart heeft P; r'ö'f; ; B'i%gfried 'Goebel, Theol. Dr, in Botm zijn tachtigsten verjaardag gevierd. Dr Goebel is medewerker aan de „Gereformeerde Kirchen-Zeitung" én van over lang een trouw lid van den Gereformeerden Bond en mede als zoodknig , acht ik het gepast oni in deze rubriek dit jubileum te vermelden. Veertig jaar bestaat de Gereformeerde iond; al deze veertig jaren stond de jubilaris in nauwe betrekking tot dit lichaam, wel in de eerste plaats als Gereformeerd predi'kant, dan ook' als vertegenwoordiger en pleitbezorger der Gereformeerden in het Consistorium, en eindelijk' als leider en geestverwant in zijn hoogleeraarsambt. freboren in één pastorie, waarin de Heere werd gediend' en geëerd, leerling te Erlangen van Hofinann ©n Ebrard, te Erlangen van Muller en Tholuck, te Berlijn van Nietzsch, Dómer en Steinmeijer heeft hij zes jaren naast zijn vader en dien tot steun gearbeid en zich voorbereid voor zijn ambt als hofprediker te Halberstadt. Vijftien jaat heeft hij' aldaar gediend in de evangelische gereformeerde hofkerk. Hier heeft hij in' de beste harmonie saamgewerk't met zijn geestverwant Lamp©. L'efvendig herinnert men zich nog in die stad en gemeente zijn gezegenden arbeid; met - vlaste hand heeft "ij' haar geleid en heel veel bijgedragen om het gereformeerd kerkelijk leVen tot bewustzijn te brengen. De kerkelijke tucht werd door hem gehandhaafd en door zijn piredikïng, huisbezoek en catechetisch onderricht is de gemeente gebouwd. Bij dit alles werkte hij veel voor de pers. In 1895 werd hij te Bonn benoemd' tot hoogleeraiar voor het N. Testament. Als zoodanig heeft hij' zijn studenten de Schrift leeren verstaan en uitleggen. Het goedis zaad in die drie decenniën uitgestrooid is gebleken kiemkrachtig en vruchtbaar te zijn. Veel heeft' hij ook te Bonn voor de pters gewerkt. Zijn exegetische geschriften 'tiéb'ben gróote bétöridheid' aan zij'n naam gegeven; zijn po.^ulaire geschriften hebben voor de meest eenvoudigen de schatten van Gods Woord ontsloten. Zij zijn zendingslectuur geworden. Een gansche série geschriften gaf hij op^ verzoek uit voor Christenen, meer gevorderd in het genadeleven. Zijn adagio was: ik' voeg mij altijd bij hen, die niet vreezen. Zijn vader hield hem steeds voor: zich steeds bij de minderheid te voegen. Geheimraad Goebel is een man van de Schrift, van het gebed, een broeder, " eeii Calvinist en geen partijman, ' zoo getuigt men viaii hem! Heerlijk'! Wij wënschen hem geluk met 2: ijn tachtigsten verjaardag!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen