J. J. Knap, „Kuischheid”. Kampen. — J. H. Kok, 1925.

BOEKBESPREKING.

Een boek van ds Knap is onmiddellijk te herkennen. Zijn rustige stijl, zijn (met uitzondering van enkele germanismen, als: b ill ij k e prijs, nog wel van pornografie) knappe woordkeuze (waarover ik me altijd verbaas, vooral als ik denk aan zijn doofheid — de schrijver zelf maakt van dat gebrek geen geheim en ik geloof daarom niet onkiesch te zijn, als ik er aan herinner —), zijn bizondere uitbeeldingsgave, die nergens zich oplegt, maar altijd hem dient en zijn gezonde christelijke overtuiging, die niet aandikt, maar altijd evenwichtig is, en, zooals een ouderling eens zei van een preek, die hem aanstond, het zout voegt bij het ei — deze en meer andere zijn wel zijn meest in het oog loopende deugden; men vergeve mij de ondeugdelijke beeldspraak. Daarom is ook dit boekje van te voren reeds met vreugde te begroeten; want zoo iets, dan vereischt toch wel dit onderwerp een samenwerking van alle genoemde hoedanigheden. Wie het boek inziet, heeft dan ook er allen lof voor.

Niet dat in het algemeen geen bezwaren zouden zijn in te brengen. Men ontvangt geen volledige behandeling van wat hier ter sprake kan worden gebracht; zelfs geen overzichtelijke. Belangrijke onderwerpen komen soms niet ter sprake; en van de homosexualiteit wordt zeer weinig, of niets, gezegd; Iioewel ik toegeef, dat in den opzet van het geschrift daarvoor moeilijk plaats te maken was. Zoo ware meer te noemen: niet steeds wordt aangetoond, wat de kern is in de zonde van bepaalde onkuische handelingen; ook wordt over praktische aangelegenheden, die zich voordoen in gewetensgevallen weinig gezegd. Met name denk ik aan het moeilijke vraagstuk van sexueelen omgang die eerlijk wil zijn en toch los staat van de doelstelling 'van den kinderzegen. Maar we denken er niet aan, den auteur daarvan een verwijt te maken; hij bedoelde geen volledig boek, maar een tot het geweten zich richtend getuigenis voor jongeren en ouderen. Daarin lijkt het bet-jog volkomen geslaagd. Eerst de algemeene beginselen: daarna de praktische bizonderheden. Van Freud, Stekel, etc. moet de schrijver niets hebben. Een enkelen keer zou men het denken. Tot mijn spijt n.l. volgt de schrijver nog de oude gewoonte, ps. 91 (de pestilentie, die in de donkerheid wandelt) hier te beschouwen als sexueele pestilentie. Welnu.... de bijbel zegt, dat men daarvoor niet vreezen moet. Zoo zou men Freudiaansehe en Stekeliaansche ketterijen uit Knap kunnen halen, troostgronden voor onanisten. Maar ds K. is toch beter exegeet?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen