Sociale Opvoeding door de Kerk.

Naast het gezin en de school noemen we ook de kerk als machtige factor voor de sociale opvoeding. In den.

regel meeat men, dat het terreia van den aibeid der • kerk zich beperkt tot de religieus© vorming, maar in de kringen, waar het kerkelijk leven op peil staa, weet men beter. Vele zijn de invloeden, die in een gezond kerkelijk leven in socialen zin op haar leden uitgaan.

Dat begint al met de beschouwing, die de Kerk I over baar leden heeft. „Gij zijt - allen broeders, en één is Uw meester." Hoe uiteenloopend de positie van de mensohen in het dagelijksch leven ook is, ia de Kerk zijn ze van denzelfden rang, worden ze als zondaren vermaand en gaat over allen dezelfdei tucht. Als het gevoel van de kinderen in het maa - schappelijk leven vaak gekwetst wordt door een ongeilijke behandeling van wie arm of rijk, voornaam of gering zijn, waar het kerkelijk leven in gO'ede banen 1 geleid wordt, is van zulk een ongelijke bejegening geen sprake. Van zeer hooge waarde is zonder twijfel ook, dat allen hebben te buigen onder hetzelfde absolute gezag. Men denlct bij sociale vorming wel eens te veel aan het gemeenschapsleven, aan het zich één en gelijk voelen, maar van hooge sociale waarde is ook, dat de mensch zich leert buigen onder een macht, die boven hem gesteld is en nergens leert de mensch een hooger autoriteit kennen, dan de Koning der kerk zich betO'ont. Heel duidelijk wordt dat aan de kinda-en; in gezin en school is de autoriteit opgedragen aan jnenschen, in den Staat regeert een mensch, maar Christus zelf regeert door Zijn Woord en Geest Zijn Kerk,

Onmiddellijk merken de kinderen die gelijkheW onder de mensohen, onder de leden van de kerk ook, wanneer ze in de samenkomsten van de gemeente verschijnen. Hier wordt m«t nadruk gewaarschuwd tegen de vooiaaiïzittingen, de man met de gouden ring; aan den vinger mag er geen voorrechten bedingen. Nu zie ik wel enkele gezichten betrekken en ik vrees ook inderdaad, dat het onderricht, dat vele kinderen in dit opzicht ontvangen, nog niet van een eti al te.gezonde sociale strekking is. Talloos vele waren vroeger de kerken, waar men in de banken naar de financieel© draagkracht een plaats kreeg. De rijken kozen het eerst en dan volgden de minderen. Dat was het pure heidendom in de kerk. Men verdedigde dat dan met de overweging, dat er geld moet zijn voor de behartiginig van] de kerkelijke belangen en dat men het op die •manier toch maar gemakkelijk loskreeg uit de plaatsgelden. We zijn in dat opzicht in de laatste jaren' heel wat verder gekomen op de gezonde lijn. Met de geldelijke zaken viel het niet zelden verrassend •mee, wanneer men den weg der gehoorzaamheid bewandelde en voor de kinderen, die het alles aanzagen' en meemaakten, wjren de lessen van niet te schatten waatdfl. Wat men aoK voor zijn geld kan fcoopep, geen mooie plaats in de kerk, geen plaats in den Hemel.

Dat zien de kinderen ook weer, wanneer ze letten op degenen, die tot het ambt geroepen worden. Daarbij mag j[iet weer niet de vraag wezen van de hoogere of lagere maatschappelijke positie, daar gdat het weer alleen over de gaven, die God een mensch toebedeelt. Van hooge beteekenis acht ik het voor de opvoeding van de kinderen in socialen zin, dat ze mogei zien, met hoe sierlijke gaven de Heere soms eenvoudige menschen toerust. Hoe dwaas vaak de menschen hiilde doen aan geld en goed, aan raag en stand, de kerk is een terrein, waar men die inenslchenveroering verre heeft te houden. Daar ziet men vaak de maatschappelijke , lagere als de geestelijk hoogere en hel is de juiste kijk daarop, die onze kindeiran van' jongsaf kan behoeden voor een verkeerde beooa'deeling van wat in het leven vaa de hoogste waarde is.

Ook bij de bediening van de sacramenten, wanneer < lie op de juiste wijze worden gevierd, komt de gelijkheid onder do broeders en zusters zoo beerlijk aan den dag. Daar zitten ze samen aan den disch, naast elkaai', daar eten ze van één brood, drinken ze van één wijn, daar zijn ze leden van één lichaam'. En bij den doop wordea aan het kiud van den arme even i-rjke beloften bezegeld als aan dat van den rijke. I j 1 j

Eindelijk wil ik nog noemen de verzorging van de armen in de gemeente des Heeren. Daar mo'et de aandacht van onze kinderen gedurig bij bepaald worden. Op teere wijze wordt in de behoeften van de nooddruftigen voorzien. In stilte worden de gaven afgezonderd, niemand weet van wie ze komen, ze komen van de geheele gemeente en ook weer in stilte ea met een vriendelijk, opbeurend woord worden ze aan de juiste adressen bezorgd. Hoe moeilijk het voor een arm mensch in het leven ook is, op het terrein der kerk breidt de medelijdende Heiland Zijn vleugelen over hem uit en leefrt het kind al vroeg ook' zijn gave af te zoaderen voor wie nood lijdt.

Wie meent, sterk te moeten ijveren voor het deeliiemei van de kinderen aan allerlei vereenigingen, die de sociale opvoeding zouden moeten bevorderen^ overweg^ï nog eens rustig, welke machtige invloed er in dezen van een gezond kerkelijk leven kan uitgaan.

Evenwel vloeit hieruit ook voort, dat al wie in de regeering der kerk van invloed is, wel moge toezien, (lat, wat voor de opvoeding van de kinderen van zoo gezond sociale strekking kan zijn^ niet in het i^-endeel verkeere. Een kerk, waar met standen wordt gerekend, waar het geld iets vermag, doet in dit op-•/Acht onnoemelijk veel schade, ook aan de kinderen, die in haai-kring opgroeien.

G. MEIMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen