Het juiste gezag.

Het is merkwaardig genoeg, dat men in onze tijd weer met alle nadruk gaat vragen om gezag, dat er zelfs een streven openbaar wordt, om het maar op te dragen aan één man; dat moet dan een sterke man zijn, die weet te gebieden en die moet het dan maar zeggen.

Dit verschijnsel is vooral merkwaardig, omdat men zich, nog niet zoo lang geleden, heeft uitgeput in betoogen over de noodzakelijke, algeheele vrijheid van hel kind. Hoe zou het zich kunnen ontplooien naar aard en aanleg, wanneer het niet de volle vrijheid genoot! Gezag over zoc'n opgroeiende jonge mensch was nadeelig, onverantwoordelijk, zoo niet misdadig.

Men ziet zoo langzamerheid de vruchten van deze leuzen. Men heeft een geslacht gekweekt, waarmee men verlegen staat. De roep om vrijheid, en het geven van die vrijheid, heeft geleid tot verhoudingen, waarvoor men nu terugschrikt. En algemeen wordt de noodzakelijkheid aangevoeld, de jeugd anders aan te pakken.

Dat streven moet worden gewaardeerd en ook worden bevorderd. Al wat kan worden gedaan, om jonge menschen het juiste spoor te wijzen, verdient onze hartelijke medewerking. Wie bij het licht van het Woord Gods het kinderleven heelt bezien en naar dat Woord de schreden van dat kind heeft zoeken te richten, die heeft altijd wei kunnen weten, dat het geven van algeheele vrijheid aan het kind noodlottig moest worden. De Schrift zegt het ons duidelijk en klaar: „De dwaasheid is in het hart des jongens gebonden". De zonde, die ook het hart van onze kinderen heeft verdorven, krijgt in de ongebonden vrijheid haar beste kansen. Revolutie in de gezinsverhoudingen en in de maatschappelijke en staatkundige samenleving is er het noodwendig gevolg van.

Gelukkig komt nu dan de keer! In heel wat jeugdbewegingen komt duidelijk uit, dat de jeugd zelf vraagt om gezag, om een leider, zelfs om een krachtig leider. Eigenlijk is dat bij de jonge menschen altijd zoo geweest. Zij hebben geen respect voor iemand, die slap optreedt, die hen zoekt te paaien. De leider moest nooit wankelen of weifelen. En zoo vraagt ook onze tijd om den man, die het maar zeggen moet.

Hier past nu ook weer voorzichtigheid. Er is in het tpevertrouwen van de geheele leiding aan iemand een groot gevaar. Men wil zoo iemand een groote macht geven, om er dan zelf af te zijn. De moedelooze geeft graag de teugels uit de handen en zegt tot een ander: „Weet jij het maar". Dan komt er weer een groot bederf in de gezagsverhoudingen. De mensch moet opgeleid worden tot zelfstandigheid, tot het toepassen van eigen beginselen op eigen levensomstandigheden. En hij moei leeren, dat aan het leven eischen gesteld worden, die vaststaan, omdat onze Schepper die voor ons leven gegeven heeft. De wetten voor ons leven moet hij leeren kennen en erkennen. In gehoorzaamheid moest hij daaraan gebonden leeren zijn. Anders blijft ook bij de krachtigste gezagspaedagogiek de mensch nog weer autonoom. Wanneer de leider het niet meer naar de zin maakt, wordt hij op zij geschoven.

Rijk voelen we ons dan steeds, wanneer we mogen zien, dat naar de lijn der Schrift de gezagsverhoudingen van meet af recht staan. God gebiedt | het kind gehoorzaamheid aan de ouders en Hij legt aan die ouders de plicht op, de kinderen op te voeden in de leering en vermaning des Heeren. Ouders en kinderen samen onderworpen aan één wet.

't Is duidelijk, met welke nieuwe theorieën men ook kome, de resultaten moeten altijd weer teleurstellen, wanneer de mensch niet leert, dat objectief buiten hem de regel des levens gegeven is, die hem dwingt; anders volgt telkens de dwaling: of de vertreding van alle gezag of gezagsvereering, waarbij eigen verantwoordelijklieid wordt ingeboet.

G. MEIMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen