STEMMEN UIT ONZE KERKEN

(Buiten verantwoordelijkheid der redactie.)

In „De Reformatie" No. 29 onder „Persschouw" vinden we eenige waardevolle opmerkingen, overgenomen wit „De Harp", betreffende „het Knippen van melodieën", alsmede over de „punt-komma-kwestie".

„Een melodie is een levend geheel", zegt zeer terecht de schrijver. Vooral van de Koraalmelodieën, waarover het hier gaat, geldt zulks ten volle. Wanneer één of ander deel van dit levend geheel geamputeerd wordt, ontstaat verminking.

Mij dunkt, men moest daarmede in onze kerken niet verder gaan dan tot het nu eenmaal historisch geworden halve vers.

Wat de punt-komma-kwestie betreft staat het eenigszms anders. Is de bovengenoemde verminking tenslotte afhankelijk van het persoonlijk onjuiste inzicht van den Voorganger, de punt-komma-zang wordt soms opzettelijk gepropageerd, naar mij onlangs bleek uit een artikel w de „Delfshavensche Kerkbode" van de hand van Ds J. Schoonhoven.

Volgens sommigen wordt met de punt-komma inderdaad in onze Kerken „beter" gezongen, de zanger zou beter begrijpen wat hij zingt en er meer in „leven". Ik vraag echter, is het de taak van den organist-opperzangmeester om ons te leeren „wat" wij zingen? Bepale nij zich alleen tot het „hoe". Het „wat", dat is de inhoud van den psalm of het lied, moet ons bijgebracht of herinnerd worden door den voorganger en in elk geval door dezen met gevoel en naar de regelen van de kunst de gemeente worden voorgelezen, zóó, dat de gemeente luistert, gevoelt, begrijpt en geen punten en komma's meer begeert of noodig heeft. Naar men zegt hebben destijds predikanten als Dr A. Kuyper Senior e.a. hierin een voorbeeld gegeven.

Ernstig mag gevraagd of d i t deel van het werk van den Voorganger bij dezen wel altijd de noodige aandacht heeft. En of in de opleiding tot het ambt met de eischen van den eeredienst in dit opzicht wel gerekend wordt.

Doch er is nog een argument tegen den punt-kommazang. En nx.i. het meest natuurlijke en daarom afdoende.

Een psalm Is als gedicht een afgerond geheel en in zichzelf compleet. Zoodra echter dezen psalm een melodie gegeven is, domineert de melodie met haar eigen eisenen, waarvan zonder schade niet kan worden afgeweken.

Een nieuw lied voor den Heere uit te spreken is goed; het te zingen staat hooger. In psalm 96, 98 b.v. wordt de gansche aarde daartoe opgeroepen.

Conclusie. Geen verdere verminking in kerkmelodieën. Maar ook geen hiaten in den gang eener melodie, als gevolg van leesteekens. De gemeente is mondig, zij weet wat zij zingt, althans zij dient het te weten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen