VAKWETENSCHAP EN PRAKTIJK

„Onze luchtmacht"

^ n.

Maar, gelukkig, het antwoord was alleszins bevredigend. Inderdaad heeft de N.C.R.V. een potje van een 5 ton.

Een ton nu is een 1 met 5 nullen, voor dominees zijn dat legendarische getallen.

De nieuwe studio kost ruim 3 ton.

En die overblijvende 2, ja dat is nog wel wat, maar neemt u eens dingen als auteursrechten, persberichten, zenderhuur, die zijn den laatsten tijd geweldig omhoog gegaan.

Wordt ergens een avond gegeven, die door de N.C.R.V. zal worden uitgezonden, dan verdubbelen dames en heeren medewerkers direct hun honorarium: 't is voor de radio, en die kan het wel doen!

De zenderhuur is sterk verhoogd. U weet misschien dat zeer binnenkort de „Nozema" wordt opgericht. Dat is een N.V. die de zenders zal exploiteeren. Het bedrag, dat nü. per zenduur wordt betaald wordt aanmerkelijk verhoogd.

Dat zijn zoo een paar dingen, en als u de cijfers hoort, verbaast u zich over de uitgaven.

Kan dat niet minder? Nee! Want de meesten klagen tóch al (grootendeels ten onrechte) dat de programma's van de N.C.R.V. niet „dat" zijn. Minder uitzenden? Die radio hoeft toch asjeblieft niet den heelen dag, van 's morgens 8 tot 's avonds 12

te zingen en zoo?

Maar wat moet er dan af?

De één is juist op dat morgenconoert gesteld, zoo bij bet ontbijt of bij het zachtjesaan zich losmaken uit de armen des gerusten slaaps, en een ander vraagt, muziek als hij zich des avonds door die slaap-armen laat omstrengelen.

De één wil „dat ding wel in elkaar trappen", de ander zou het voor geen duizend gulden willen missen, als het tenminste juist het laatste toestel in de wereld was ...

De één wU koffie drinken met radio, de ander thee met muziek en vooral zang van „het bekende kwartet", en zoo kunt u doorgaan. De één wil graag eens een lezing, de ander véél üever muziek. De vergelegenen aan de zee, of op de hei vragen eed pittige speech ('tis het eenige wat ze hóóren kunnen) de menschen van de stad willen asjeblieft geen zware kost 's avonds — enfin, radio-programma-samenstellen is óók niet alles... Ja^ werkelijk, wat moet er dan af?

Daar komt bij, dat als de N.C.R.V. verscheidene zenduren ongebruikt zou laten, de minister vermoedelijk direct die uren aan een anderen omroep toewijzen ging, en daardoor zou de N.C.R.V. z'n plaats verliezen op den duur, de plaats waar ze recht op heeft — en die ze houden moet.

Want anders Icrijgen we een „neutrale" omroep als hoofdzaak, met via de christeUjke radiovereeniging zoo nu en dan wat „godsdienst" — vergeef me die akelige woorden. (Vergelijk openbare school met bijbelsche geschiedenis.)

We moeten onze eigen N.C.R.V. houden, op volle ki-acht, met het gewone aantal zenduren.

Maar nou die twee ton, zult u zeggen, dominees springen zoo raar met geld om. Van die twee ton is al een groot deel noodig voor de genoemde verhoogde uitgaven. En dan, een vereeniging met een budget als de N.C.R.V. mag werkelijk wel een goeie ton in kas hebben — er kan van alles gebeuren, en dan doe je met zoo'n kapitaal nog geen wonderen.

Nou ja, u en ik wel, wij zouden er werkelijk in kunnen zwemmen.

Maar heusch, de N.C.R.V. staat er nog maar tot aan haar enkels in. En wij vertrouwen hierin ten volle den heer van der Deure, die eerlijk de zaken besprak, zonder „achterhoudinghe".

Je hebt wel menschen die mét achterhoudinghe spreken, zeggen ze.

Maar Kerkbode-redacteuren zeggen zoo veel. En ons volk slikt vrijwel alles; alles went, net als bij dat hondje uit het beroemde verhaal, dat lag te slapen bij het aambeeld in de smidse; het was er aan gewend geraakt; vroeger was 't beestje tenminste nog bang...

Overigens is het prachtig, dat we hier geen Staatsomroep hebben, en dies niet het van radiobelasting hebben moeten.

Hier kan iedere volksgroep z'n eigen omroep verzorgen.

Dat is ideaal. Dat pleit voor „ons volk". Leve de vrijheid! De vrijheid van Vader Willem tenminste. En och, dan is 18 cents per week nog niet zoo verbazend veel. Andere omroepen zijn duurder; de N.C.R.V. is tóch billijker.

En de N.C.R.V. heeft een prachtige taak. De radio is een zegen — ook een gevaar.

Door de radio worden allerlei vergiftigende theorieën de wereld in gegolfd. Met de pers is dte radio een machtig ding dat veel kwaad kan doen, maar we kunnen en we mogen er ons niet aan onttrekken. En we gaan ook hier onze eigen rich­ ting; we moeten niet achteraankomen, maar vóórgaan. Op ieder terrein moeten we de dingen zien, en zetten in dat ééne licht.

Dé N.C.R.V. kan ©en groote zegen 2Sjn in den geestelijken strijd, een krachtig wapen. Ze is dat al.

En nu hoeven we dat niet te overdrijven; we hoeven ook niet direct van „offer" te spreken, maai- laat ieder zien, dat de N.C.R.V. een plaats heeft; een taak, en dat wij dus de roeping hebben te steunen, te steunen naar dat God ons geeft. We hebben dien dag in elk geval gezien en gevoeld, dat er mooi werk gedaan wordt door de N.C.R.V. Daai- komt heel wat voor kijken, financieel natuurlijk, maar ook anders nog. Maar 'tis in vertrouwde handen, gelooft u dat.

Gééft u dat vertrouwen. Dan komt het andere ook wel goed.

— Nog even, mijn lezer, lezeres. Na de morgenvergadering hebben we gegeten. Natuurlijk; zoo tegen één uur laat die behoefte zicli gevoelen.

Om 2 urn' waren alle behoeften vervuld. De autobussen stonden gereed om ons naar een gebouw te brengen, waar qns door woord en daad het zelf vervaardigen van gramofoon-platen werd getoond.

Hoe 't vroeger ging — nu, zoo doen ze het toch niet meer.

Hoe het nü gaat —- ja hoort u eens, ©en gramofoonplaat is geen preekboekje. Hoe dat vol komt, enfin, idat snap je zelf niet soms, maar van een , gi-amofoonplaat begrijpen we het heelemaal niet.

Als u 't weten wilt, de N.C.R.V. gebruikt „universeel de z.g. Simplex-plaat, een glasschijf die aan beide zijden met een zeer homogene (nóg homogener dan die 150 u weet wel!) laag zwart materiaal is bespoten en waarin met behulp van ©en snijkop met saffier, de geluiden worden vastgelegd."

Dan worden ze nog wat jgehard, door er met ©en watje iets uit ©en paar fleschjes op te smeren. En dan kunnen de platen met gebogen of sleepnaalden worden gereproduceerd, tallooze keeren.

Zoo gaat het. Probeert u het gerust eens.

Even later hoorden we, wat we samen gezongen hadden, en wat enkele sprekers, in vier-minutenspeechjes-met^en-zonder-inhoud, zeiden. Was 't wonder, dat van sommige dominees het niet op één plaat kon?

Toch verbazend interessant. De N.C.R.V. maakt veel eigen opnamen, u weet dat uit het reportagekwartiertje. Daar komt nog bij, dat de handel niet in staat bleek voldoende afwisseling te geven in de platen, welke onze omroep juist noodig heeft!

Nóg wonderhjker was wat we ook nog zagen. 'tHooge woord moet er maar direct uit: 'twas ©en film.

Een Kim, die een verklaring gaf, hoe televisie tot stand komt.

Onbegrijpelijk hoever ze het daarin al gebracht hebben.

De Telefunken-ontvanger is zeer eenvoudig te bedienen, wat dat betreft heeft niemand tegen de aanschaffing van zoo'n toestel óp te zien.

Wie weet, bimien hoe korten tijd we dat ook al weer gewoon vinden.

— Echter zijn we dien dag nog meer technisch bijgewerkt.

Weer stonden autobussen klaar om ons te brengen naar den zender van de N. S. F. te Hilversum. Stel u maar voor, of Uever, kijkt u eens naar uw radio-toestel van binnen, en denkt u zich dat ettelijke malen vergroot.

Zoo'n geheel van buizen en draden en knoppen en lampen enz. enz. zagen we ook daar, behalve dan de groo'te mast buiten.

Een der heeren gat, met versterkte stem, ©en voor wie 't begreep, duidelijke uiteenzetting. Gelukkig hebben we geleerd te „gelooven op gezag".

En 'tis voor dominees wel eens goed te merken, dat ze er niks van begrijpen, en dat anderen van diezelfde dingen wél verstand hebben. Mochten we het maar ter harte nemen...

Ik kan u wel wat overschrijven uit het meergenoemde communiqué over draaggolven en spanningen en voedingssystemen (wie heeft dat niet? ) en controlekamers en modulatiemeters en afvlaksystemen, maai- dan zou de spanning bij u misschien te hoog worden, en daar komen storingen van. Van storingen gesproken, die weet men prachtig te voorkomen. In 1934 kwam op een aantal van ruim 5493 zenduren maar 1 u. 24 min. storing voor.

Als u in dien tijd méér storing gehad hebt, ligt het aan u.

— En nu tenslotte, zou een dominee zeggen. Om maagstoringen te voorkomen, heeft het bestum- van de N.C.R.V. — u begrijpt het al — de heeren 150 ©en maaltijd aangeboden, 't Waren zooals gezegd, bijna allemaal predikanten.... Ook is er getoast. Fijn. Geestig.

Er werd gezegd dat ©en maaltijd zoo vredemakend en vrede-bevorderend is. En dat iedere schrijver in z'n kerkbode of anderszins nu wel vriendelijk over de N.C.R.V. zou schrijven.

Dat is natuurlijk een insinuatie.

Maar feit is, dat je met een diner meer polemiek bezweert dan met ©en brief.

Diplomatenpudding is overigens heel goed en bizonder smakelijk. Maar die moeten we in de kerk niet liebben!

Ik moet eindigen, daar wacht u al op. Een beste dag.

Heusch niet alleen aan het slot. Of om het souvenir.

Maar door een eerlijke bespreking. Door ©en goed overzicht van 't werk.

"We zijn versterkt in de overtuiging, dat onze N.C.R.V. haar plaats niet alleen moet houden, maar ook haar invloed nog moet vergrooten.

Mee door onze gaven, natuurlijk. Mee door ons gebed. Is u al Ud?

Laat ik eindigen met een woord vaa denzelfden spreker, die ook in 't begin geciteerd is ('twas Ds Veldkamp van Sneek).

Hij besloot zijn vier-minuten-toespraak met den wensch, dat God de N.C.R.V., „onze luchtmacht", gebruiken moge tot de volmaking van Zijn rijk, het vereenigde rijk Gods.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen