OPVOEDING EN ONDERWIJS

Over de tucht.

Meer dan lot dusver werd ingezien, is het tuchtrecht van de school een kwestie van de ouders. Natuurlijk, zegt men, 't zijn immers de kinderen van die ouders. Waar zou de school ooit het recht vandaan kunnen halen, , maar onafhankelijk over het tuchlredit te beslissen? De ouders blijven veranl-woordelijk en krijgen straks na de schooljaren de kinderen weer thuis, meer of minder geschikt voor hun verder leven.

Nu mag evenwel niet vergeten worden, dat de school het terrein is, waar de kinderen uit ver schillende gezinnen elkaar ontmoeten. Daar oefenen ze invloed op elkander uit. En nu moet er voor gezorgd worden, dat die mvloed ten go( werkt. De verkeerde invloeden moeten worden bestreden en zoo moet er een macht in de handen van den onderwijzer worden gelegd, die hem tot die taak in staat stelt. Daarom kan maar niet ieder ouder individueel zeggen, hoe het zal gebeuren op school. Zij zijn ook daar weer leden van een ge meenschap, waar op de belangen van allen moet worden gelet.

Daar zijn nog wel heel wat ouders mee in de war. Die meenen, dat zij aan den onderwijzer maar even hxm verlangens kunnen te kennen geven en dat ze dan naar die order kunnen bediend. „Ik belief geen huiswerk voor de kinderen, dat is me te veel gezeur". „Schoolblijven is te lastig, je krijgt den regel van je gezin in de war". „Mijn kinderen mogen niet worden geslagen, ik sla ze zelf ook niet."

Ik geef zoo maar eens enkele uitingen, die men nu en dan kan beluisteren, waaruit ten duidelijkste blijkt, dat er in onze dagen nog menschen zijn, die niet in een geheel hun plaats ktmnen vinden. En dat na een periode, waarin we gesti-eden hebben onder de leus: „De sclrool aan de ouders". Ik geloof, dat dit voor vele menschen een leus is gebleven. We hebben hier nu een puntje, waarin het duidelijk kan uitkomen, dat we ook begrijpen, wat het beteekent: „De school aan de ouders". Dan komen de menschen niet aandragen met hun persoonlijke meeningen en wenschen, om die zoo individueel aan de school op te leggen, maar dan doen ze hun best, om een en ander in te voegen in het geheel van een ordelijke samenleving in de school.

Dat zijn onderwerpen voor de ouderavonden, dat moeten zaken zijn, die op de vergaderingen van de schoolvereeniging moeten worden besproken en waarover men tot een conclusie moet komen. Dal is de ordelijke weg, waarlangs we door middel van de school mede kunnen werken aan de bestrijding van de luchteloosheid der jeugd. Van verschillende kanten wordt reeds gevraagd om wettelijke regeling in dezen. Dat zal wel heel moeilijk zijn. Zoo gemakkelijk krijgen we dan een op zij schuiven van hel recht der ouders. We moesten deze regeling eens niet van boven af 'krijgen, maar die moesten we van onderen op probeeren uit Ie werken: in onze schoolvergaderingen, op onze landelijke samenkomsten.

We voelen allen, dat er wat moet gebeuren. Belangen zijn hier aan de orde, waarbij school en gezin onmiddellijk zijn belrokken. Laat ik maai' eens enkele vragen noemen:

Moeten de kinderen, die slecht gewerkt of sleoht opgepast hebben, op vrije middagen terugkomen. 'Heeft de school het recht, dat te vragen en omgekeerd, hebben de ouders het recht, de kinderen dan thuis te houden?

Een ander punt: Kan de onderwijzer het Idnd tijdeUjk als tuchtmaatregel verwijderen? Moet het schoolbestuur hierin ook gekend worden? Moeten de ouders dezen schadelijken maatregel maar zonder meer aanvaarden?

Nog wat: Mag een onderwijzer een kind m school straffen, om feiten, buiten de school, b.v. op den schoolweg bedreven? Moeten de ouders zich daar altijd maar bij neerleggen?

Wij gevoelen het wel, de vragen zijn hier vele. En de tijd roept om beantwoording daai-van. tje kinderen zijn gedwongen, langer naar school K gaan dan vroeger, niet altijd ten genoegen van de ouders, wat niet zelden tot gevolg heeft, dat er een weerzin bij de kinderen ontstaat En dat maa

liet schoolhouden, inzonderheid het handhaven van 10 goede tucht, vaak zeer moeilijk. E, n als er dan yele klachten oprijzen omtrent de tuchteloosheid van de jeugd, dan mogen we niet werkeloos blijven ïitten en ons bepalen tot klagen, maar dan móeten ^0 de zaak aan de orde houden. In het Correspondentieblad van de Vereen, v. Chr. Onderwijzers lieeft de heer Tjoelker gepleit voor een afzonderlijke samenkomst met de ouders over deze dingen. inderen gevoelen misschien meer voor de gewone ouderavonden, hoe het ook zij, we moeten deze dingen met elkaar tot oplossing brengen, tot heil van onze jeugd, die een vaste hand moet gevoelen de samenwerking van school en gezin.

G. MEIMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen