STEMMEN UIT ONZE KERKEN

Kosten, verbonden aan conversie van geldleeningen.

In verband met de belangrijke daling van den rentevoet voor geldleeningen op langen termijn, zijn conversie's van geldleeningen, ook bij onze Kerken, aan de orde van den dag. Onder conversie's van geldleeningen verstaan we iri

Onder conversie's van geldleeningen verstaan we iri het algemeen de omzetting eener loopende obligatieleening of hypothecaire geldleening in een geldleening tegen een lageren rentevoet, waarbij dan ook dikwijls wijziging in den looptijd der leening wordt gebracht. Het is voor onze Kerken, die geen eigen kapitaal bezitten, doch de middelen tot den bouw tiunner kerkgebouwen benoodigd, voor een groot deel uit leeningsgelden hebben verkregen, een gelukkige omstandigheid, dat in dezen tijd van groote zorgen op financieel gebied, belangrijke besparing van den rentelast door conversie van geldleeningen kan worden verkregen.

Bepalen we ons tot de conversie van loopende- in nieuwe obligatieleeningen, dan zien we, dat tegenover de rentebesparing niet onbelangrijke kosten staan. Er moeten prospecti gedrukt, advertentie's geplaatst, de zegelkosten zijn niet onbelangrijk, bovendien genieten de emissiekantoren een zeer hooge provisie, welke gewoonlijk f 10, — a f 15, — per f 1000, — bedraagt, zoodat in totaal ongeveer f 2500, — aan kosten per f 100.000, — geconverteerd kapitaal verschuldigd zal zijn. Hoe dienen deze kosten te worden gedelgd?

In ieder geval op zoodanige wijze, dat het kerkelijk budget aanstonds de voordeden der rentebesparing zal verkrijgen, en dus het totale bedrag, dat de gemeente voor den eeredienst zal hebben op te brengen, wordt gereduceerd. Ik kom daar aan het slot van dit artikel op terug.

Eerst doe ik echter voorafgaan een bepaald voorbeeld, opdat kerkeraadsleden, van wie sommigen gewoonlijk weinig begrip hebben van financiëele aangelegenheden (dit geldt ook van predikanten!) en toch mede hun stem over deze zaken hebben te bepalen, eenig inzicht in deze materie mogen ontvangen.

Stel eens, dat de Kerkeraad van de Gemeente X, op voorstel van.de Commissie van Beheer, besluit tot conversie eener 4% % obligatieleening in een leening tegen 31/2 % rente.

De bestaande leening is pro resto f90.000, — groot, en zal in 45 jaren, door jaarlijksche aflossing van f 2000, —, worden gedelgd.

De nieuwe leening is eveneens f90.000, — groot, deze zal in 30 jaren door jaarlijksche aflossing van f, 3000, — orden terugbetaald. De kosten der conversie bedragen f2100, —. Ik neem verder aan, dat de conversie slaagt, en de nieuwe stukken per 1 Januari 1938 worden uitgegeven, met coupons per 1 Juli en 1 Januari. Zonder conversie zou ten laste van 1938 over de oude leening verschuldigd zijn:

41/2 % rente van ƒ90.000, — aflossing . ƒ4050, — . „ 2000, — ƒ 6050, —

Indien we evenveel afschrijven als aflossen, at we thans aannemen, komt ter zake op het kerkelijk udget 1938 f6050, —, welk bedrag door de Gemeente oet worden opgebracht.

We hebben echter geconverteerd, en zijn nu over de ieuwe leentng verschuldigd:

31/2 % rente van ƒ 90.000 — aflossing . ƒ3150, - . „ 3000, — ƒ 6150 —

doch bovendien moeten de liosten ad f2100, — worden afgeschreven. Hoe dient dit te geschieden? Daartoe zijn verachillende wegen aan te wijzen.

We stellen vooraf vast, dat de kosten gemaakt zijn, om rentebesparing te verkrijgen. Het meest juist zal dus een verdeeling zijn, waarbij het kostenbedrag ad f2100, — als extra rente, drukkend op de 30 jaren waarin de leening wordt gedelgd, wordt beschouwd.

Be eenvoudigste methode is nu, jaarlijks 1/30 van ƒ2100, — = f70, — op de intrestrekening te brengen. Minder eenvoudig is de verdeeling in verhouding van de jaarlijks te betalen rente tot het totaal bedrag van de leeningsrente. Deze verdeeling geschiedt als volgt:

We hebben aangenomen, dat de nieuwe leening van gelijke grootte zal zijn als de oude, en dus de conversiekosten uit de kasmiddelen worden voldaan. Zijn de kasmiddelen daartoe niet toereikend, dan kan men de leening zooveel grooter stellen, dat de conversiekosten daaruit gekweten worden. In ons voorbeeld zou dan f92.100, —, practisch afgerond f92.000, — moeten worden geleend. Aan de afschrijving der conversiekosten verandert daardoor niets. Bovendien is echter rente verschuldigd over de méér geleende gelden, terwijl het meer geleende bedrag b.v. in het 31e jaar van den looptijd der leening kan worden terugbetaald. In ons voorbeeld neemt de jaarlijksche rentelast in dit geval met f70, — toe.

Boven merkten wij op, dat de verdeeling der emissiekosten op zoodanige wijze dient te geschieden, dat het kerkelijk budget aanstonds de voordeden der rentebesparing verkrijgt. Wanneer men een der hiervoren besproken verdeelingswijzen volgt, zal dit resultaat dan ook worden verkregen.

Dit is dan ook m.i. noodzakelijk. In de moeilijke tijden, welke we doorleven, mag aan de Gemeente, als steeds, de eisch worden gesteld, dat door bijdragen en collecten wordt samengebracht, wat noodig is om den dienst van het huis des Heeren onbelemmerd te doen lunctioneeren. Niet minder, doch ook niet meer.

Nu wordt er van de Gemeente te veel gevraagd, indien men de conversiekosten der geldleeningen over twee of enkele jaren verdeeld, wil delgen. De begrooting van een onzer kerken, welke mij werd toegezonden, vermeldt voor 1937 een intrestpost ad f 18.953, —, voor 1938 ad f20.125, —, ondanks de belangrijke rentebesparing, welke door conversie van geldleeningen in 1937 werd verkregen. In den rentepost 1938 is niet minder dan f3474, — voor conversiekosten van geldleeningen verwerkt. De begrooting sluit met een nadeelig saldo van f6000, —, ter dekking waarvan dan. in 1938 extra collecten moeten worden gehouden, zoodat goeddeels voor conversiekosten zal worden gecollecteerd!

Dit is een voorbeeld van de wijze, waarop het niet moet geschieden, en dat ik geen enkele kerk ter navolging aanbeveel.

Waarom niet? Men geeft aan de Gemeente een onjuist beeld van de kosten der kerkelijke huishouding, en schaadt op deze wijze zoowel de stoffelijke als de geestelijke belangen der kerkelijke samenleving.

Men schaadt de stoffelijke belangen der kerk. De trouw medelevende kerkleden, de goede gevers, die voor Gods oog vaststellen welk deel van hun inkomen aan de Kerk des Heeren en voor andere Christelijke doeleinden zal worden aangewend, weigeren mede te doen aan de delging van fictieve tekorten, die geheel systeemloos worden gekweekt. Hun offervaardigheid voor 's Heeren huis wordt daardoor zeker niet bevorderd.

Men schaadt de geestelijke belangen der kerk. Andere noodzakelijke arbeid, waarvoor medewerking wordt gevraagd, kan niet of moet minder worden gesteund, wanneer onze bijdragen niet op de juiste wijze worden aangewend. Indien b.v. kerkbouw noodzakelijk is, zal een inzameling, daartoe georganiseerd, meer kans van slagen hebben, indien het kerkelijk budget weinig of geen tekorten aanwijst, dan wanneer tot dekking van tekorten vele extra collecten moeten worden gehouden.

Zóó kan een onjuiste delging van conversiekosten nadeelige gevolgen hebben voor de stoffelijke en de geestelijke belangen van 's Heeren huis. Er moet gestreefd worden naar de meest juiste wijze, waarop de Koning der Kerk in de behartiging der financiëele kerkbelangen moet worden gediend.

M.i. geschiedt dit, indien men de conversiekosten zoo juist mogelijk over de jaren, waarin de leening zal worden afgelost, verdeelt, en handelt men in strijd daarmede, indien een kerk, welke met tekorten heeft te kampen, gedwongen wordt in één of enkele jaren dergelijke kosten te delgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen