VAN HET STUK DES FEESTDAGS......

Een heerlijk schriftuurlijk en reformatorisch geluid klinkt er op uit de Acta van de eerste Synode van de Kerk na de Afscheiding, of zooals de titel van het boekje eigenlijk luidt: Handelingen van de opzieners der (ïemeente Jesu Christi vergaderd te Amsterdam, den 2en Maart en volgende dagen Ao 1836.

Wij denken o.a. aan de artikelen 62 en 63.

Artikel 62 draagt als opschrift: Rustdag en luidt:

De gemeenten zullen ernstiglijk worden vermaand tot getrouwe heiliging van den Rustdag des N. Verbonds, als zijnde de Dag des Heeren; zvdlende, buiten de werken der barmhartigheid en liefdadigheid, de wekelijksche arbeid en nering stilstaan, opdat niet de toorn des Heeren over zijne gemeente grootelijks ontsteke wegens de schending van den Sabbath. De lidmaten der gemeente en de bijwoners zullen met den herderstraf des Groddelijken Woords, wegens overtreding in deze, geleid en gehoed, en zoo zij zich tegen deze zachte vermaning verzetten, zullen zij door de macht der sleutelen des hemelrijks aan de dienaren Christi en de opzieners der gemeente gegeven, gecensureerd en zoo zij zich daartegen verharden, als verachters der ordinantiën Gods afgesneden worden. Terwijl zij, die wegens arbeid of nering bezwaard zijn, getrouwelijk gewezen zullen worden op de onwankelbare en onfeilbare beloftenissen des Almachtigen, die wegen en middelen genoeg heeft om hen te verzorgen van dagelijksche nooddruft, die, wegens inachtneming zijner H. geboden, schade aan have of goed moeten lijden van de ongeloovige wereld en die zelfs armoede en gebrek genadiglijk gebruiken wil tot vernedering, loutering en heiliging SHjner gemeente.

Nadat de „Opzieners der gemeente Jesu Christi" alzoo voor de heiliging van den Dag des Heeren zijn opgekomen, lezen we in art. 63 onder het opschrift Feestdagen:

Daar de Heilige Schrift even sterk de geloovigen vermaant, om te staan in de vrijheid, waarmede Christus hen heeft vrijgemaakt, als tot het in acht nemen der goddelijke ordonnantiën, zoo zal men zich in de gemeente Christi zorgvuldig wachten, om nevens de stipte heiliging van 's Heeren dag, de menschen te verpligten tot het vieren van zoogenaamde Feestdagen, welke» de Heere niet in Zijn Woord verordineerd heeft. De dag des Heeren is door God zelven geheUigd, en wij kunnen en mogen daarbij door menschelijke bepalingen geene andere feestelijkheid voegen. De zes werkdagen zijn van God gegeven, om te arbeiden; men zal op die dagen wel te zamen komen, om uit en naar den Woorde Gods gesticht te worden, mits men maar niet de consciëntie der menschen hinde tot de onderhouding van door menschen vastbepaalde en jaarlijks geregeld weerkeerende feestdagen ^); men zal in deze het gemoed volkomen vrij laten".

Als onze vrijgemaakte kerkeraden nu ook eens naast art. 31 K.O. dit besluit eener meerdere vergadering voor vast en bondig hielden?

voor vast en bondig hielden? En mocht misschien een kerkeraad deze zaak ooit op een meerdere vergadering willen brengen, dan leze hij eerst art. 46 K.O.: „De instructiën der dingen, die in meerdere vergaderingen te behandelen zijn, zullen niet eerder geschreven worden, voordat over de daarin voorgestelde punten de besluiten der voorgaande Synoden gelezen zijn, opdat 't gene eens afgehandeld is, niet wederom voorgesteld worde, ten ware dat men het achtte veranderd te moeten zijn." ¹)

1) Cursiveering van ons.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen