GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Laat de kindeRkens tot mij komen.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Laat de kindeRkens tot mij komen.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Hebben alle kerkleden met de kerkscheuring te maken? Ook onze kinderen? ^

Dat het zoo is, valt zelfs te bewijzen uit „Moeder", het „vakblad" voor moeders (zooals het zichzelf aankondigt). In het nummer van Juli lezen we een verhaal, waarin kinderen de plaatjes bekijken in een kinderbijbel. „En dan glijdt Marijke's vingertje over de bladzijde en ze vraagt met een ernstig geheven gezichtje: „Tante Juul, waar staan de vrijgemaakten? " .

„Niet bij de synodalen", antwoordt Fritsje prompt, „ze willen niet bij elkaar staan".

Ik kan mijn lachspieren maar moeilijk in bedwang houden, maar mijn vroolijkheid duurt slechts kort. Want dan dringt tot me door de ontzaglijke aanklacht die in deze opmerkingen schuilt. Wat bewijst het? Dat deze kinderen getuigen zijn geweest van gesprekken, die niet voor hun öoren bestemd waren. Dat ze zijn betrokken in een onzaligen strijd, die vaak op kleinzielige manier uitgevochten wordt in kerkboden en bladen"

„Ze willen niet bij elkaar staan ". De synodalen, de vrijgemaakten, de hervormden, de Christelijk gereforïneerden. Ga maar verder. En dat ze apart willen staan, och, dat is hun goed recht, maar ze willen ook tegenover elkaar staan.

Zoo de ouden zongen, piepen de jongen.

Laat de kinderkens tot Mij komen en verhindert ze niet. Verhiïidert ze niet, door hun aandacht af te leiden naar een onderlingen strijd voor ze Hem hebben leeren kennen. Ze - mochten zich eens afwenden in een niet-begrijpende verontwaardiging.

Wee hen, die deze kleinen ergert!

Ik ga ze vertellen van den Heere Jezus. Ze luisteren met-open mond.

Ik wil, dat ze allen één zijn. O, ik weet het, dat het niet kan, dat het nog niet kan. Maar al vertellende bid ik, dat onze verdeeldheid geen schade berokkent aan deze jonge kinderen".

Ik aarzel niet, dit geschrijf onchristelijk te noemen. De schrijfster maakt zich hier los van wat haar voorouders (en zijzelf vermoedelijk ook) 'indertijd openlijk hebben betuigd in him belijdenis. Ik zie de Afgescheidenen en Doleerenden al in hun zwaren strijd. Wanneer de dragonders bij hen werden ingekwartierd, en de straatsteenen hun werden nagesmeten, hebben ze toen op vragen van hun kinderen geantwoord: „dat mag jij nog niet weten? " En hoe is het na 1942? Ik blijf alleen maar bij de gezinnen van de' geschorste en afgezette ambtsdragers. „Vader, waarom mag u niet meer in die kerkeraadsbank, op dien preekstoel? " Volgens de schrijfster moeten we op zulke vragen een ontwijkend antwoord geven Maar daarmee verloochent ze juist den tekst, dien ze aanhaalt: „Laat de kinderkens tot Mij komen", maar vertel ze niet van Mijn bruid, de kerk! — Hier hebt u de practische toepassing van de pluriformiteitstheorie! Maar voelt de schrijfster dan niet, dat die aanklacht, (waar ze zoo aandoenlijk over schrijft) zich juist met felle kracht tegen de synodes van 1942 en later keert, èn tegen alle naloopers van die synodes? „Ik wil dat ze allen één zijn". Welnu, dan moet u' niet zeggen, „dat het nog niet kan". Het kan héél goed, op den ouden grondslag. Waarom gaat u daar niet vrijmoedig op staan, om alfen toe te roepen: kom, ga met ons en doe als wij en als het vrome voorgeslacht?

Geef mij dan maar de taal van „Rondom het Woord" (orgaan van den Bond van vereenigingén van Gereformeerde vrouwen) in het no. van 15 Sept.:

„O, 't is zo moeilijk, zo uiterst moeilijk, deze zeer jonge mensen te vertellen over alles wat gebeurd is, hun grijpt nog niet aan wat ons zo'n diepe strijd en worsteling gegeven heeft. Maar kinderlijk eenvoudig kunnen we met hen spreken over het Verbond der genade, ' 't is zelfs zo, dat, als we hun eenvoudigweg beide standpunten uiteenzetten, ze het goede standpunt direct aanvoelen (; ) dan moeten we hen er weer steeds op wijzen, dat (3od nu van ons absolute gehoorzaamheid eist, en dat we niet kunnen blijven gaan naar een kerk, al is die dan ook veel mooier dan ons zaaltje (, ) waar niet meer alleen met de zuivere verkondiging van het Woord Gods rekening wordt gehouden".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 11 oktober 1947

De Reformatie | 8 Pagina's

Laat de kindeRkens tot mij komen.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 11 oktober 1947

De Reformatie | 8 Pagina's