PERSSCHOUW

Ds J. P. V. d. Stoel in dienst van alle kerken.

We wilden juist ons zetten tot het schrijven van een artikel over ds J. P. v. d. Stoel, die naar Batavia hoopt te gaan, toen we in Gron. Kbl. twee artikeltjes aantroffen, geschikt om hier over te nemen. Eerst een van ds P. K. Keizer:

De beslissing is gevallen.

Ds V. d. Stoel heeft het beroep naar Batavia aangenomen en hoopt over enige tijd met z'n gezin naar Indië te vertrekken.

Niet dikwijls zal het voorkomen, dat de gemeente één van haar predikanten met zoveel eenswillendheid ziet vertrekken als dit thans het geval is.

Een ieder begrijpt wat w^e bedoelen: het zijn onze „jongens" In Indië voor wie we Ds v. d. Stoel zo , .gemakkelijk" afstaan, zonder te vergeten de kleine gemeen-'te van Christus itn Batavia, die haar gebed thans ziet verhoord.

Wij zijn blijde met deze blijden en verstaan ten volle de dankbare stemming, die er aan de „overzijde" is en zoals deze zich openbaarde in het korte, maar veelzeggende telegram, dat Ds v. d.-Stoel ontving: „Psalm 103, kerkeraad Batavia".

Wij allen weten hoe zwaar Ds v. d. Stoel deze beslissing is gevallen. Vooral wie hierin hem nastonden hebben de spanning meegevoeld en meegedragen. Graag wilde hij blijven, want hij was hier graag. Dat was hem aan te zien. Maar de roeping! Daar heeft hij niet onderuit gekund!

Tenslotte heeft God de gebeden genadig verhoord en aan Ds v. d. Stoel de genade gegeven hier alles los te laten en van harte heen te gaan, In blijdschap, naar de plaats waar God hem thans roept, naar zijn vaste overtuiging.

Nu de beslissing is gevallen, zijn we zeer dankbaar, dat het alles zo gegaan is. De teleurstellingen in het , , beroepingswerk", die wij hier ondervonden tot onze vernedering, heeft sommigen wel eens doen twijfelen aan de ernst, die daarbij past en die door allerlei „nadere beslissingen" wel eens scheen te ontbreken. Nu hebben we de ernst weer gezien en gevoeld.

Daar lag ietg bevrijdends in de psalm (121), die Zondagmorgen spontaan opklonk in de Noorderkerk!

Hoe teleurstellend, Inzonderheid voor de Oosterwijk-Zuld, het heengaan van Ds v. d. Stoel ook is, die we hier graag hadden gehouden, en hoe moeilijk het voor de gemeente van Groningen ook wordt, met haar bijna 8000 leden en slechts 4 predikanten, we zijn gesterkt in het geloof: Hij zal ook ons steeds gadeslaan, de Hoorder der gebeden!

En daarna een artikel van ds F. A. den Boeft:

De Commissie voor uitzending van een predikant naar Indië heeft met grote vreugde vernomen, dat de HEERE Ds V. d. Stoel ruimte en vrijmoedigheid gegeven heeft om het beroep naar Batavia aan te nemen. Juist, omdat de Heere ruimte gaf zelf, zijn we blij. Immers nu is Ds Van der Stoel tegen de taak opgewassen. Want, als de Heere iemand ergens roept, dan zorgt Hij er voor, dat ZIJN werk daar door zijn geroepen knecht kan en .zal gedaan worden. Het zal in het leven van Ds Van der Stoel, en niet te vergeten van zijn gezin, een grote verandering geven. Ik wil bijna niet schrijven, want "hij wil het zelf toch zo niet zien: hij moet een offer brengen. Intussen, de offers In de dienst des Heeren vallen met zwaar.

Ds Van der Stoel krijgt nu bij de voorbereiding voor zijn vertrek heel wat te doen. En zij, die in dit alles meeleven, moeten er maar op rekenen, dat zijn gang naar Indië bijzondere offers zullen vragen. Indië wil wat doen, maar de overkomst moet bekostigd worden. Als de ouders van onze jongens en mannen m Indië nu eens beginnen met een dankoffer, dan komen we misschien al een heel etad.

We willen ook de kerk van Groningen niet vergeten. Het is voor die kerk een heel ding, dat Ds Van der Stoel weggaat, nu er toch al zo lang een vacature is. We zijn verheugd, dat ook de kerk met grote bereidheid dit offer heeft willen brengen, om het werk des Heeren in Indië. De Heere vervuUe spoedig in Zijn genade de open plaatsen in de rij van de Dienaren des Woords. Groningen wordt altijd met jaloerse ogen aangekeken door velen, maar gelet op het aantal zielen, dat de kerk telt, is de predikantennood in de stad Groningen zeker niet minder groot dan ergens anders.

We wensen Ds Van der Stoel van harte de sterkende en rijkmakende zegen des Heeren toe bij al de voorbereidingen eerst, en bij zijn mooi werk straks. Het Is ook een eer, die de'Heer van de kerk hem geeft, dat Hij als de Koning hem voor die verantwoordelijke post verkoren heeft.

Wij wiltett ook onzerzijds onze kerken wijzen op de beteekenis van ds v. d. Stoel's beslissing. Hij gaat wel als dienaar van één kerk, maar zal in feite alle kerken van ons land dienen op een uiterst belangrijken post. Nu de Indische kerken door haar onwaarachtig spel van vóór de vrijmaking in Indië haar niet hebben kunnen voorkomen, geven ze het spel op, zooals ds v. Dooren in Enschedésche Kb. bewijst en komen voor den dag zooals ze zijn: participanten in het verraad (wat we trouwens al lang wisten). En is 'het niet heerhjk, dat al onze ouders en ook onze jonge menschen zelf weten, dat ze op Java terecht kunnen in de armen eener kerk, die met hen kan behjden? Ds v. d. Stoel — met vrouw en kinderen — krijgt een zware taak. Wij zien in zijn beslissing het brengen van een offer. Moge de vreugde, die het offer achteraf geeft, hem niet ontbreken, als hij eenmaal tot t e r u g z i e n komt. Zeer zou 't ons verblijden, als hij ook op Soemba, waar de vijandschap tegen onze kerken buitengewoon sterk is, daartegen iets zou kunnen doen. Laten onze kerken aan zijn arbeid bhjven gedenken en hem geen oogenblik uit het oog verhezen. We hebben — om daartoe mee te werken — hem meteen gecharterd voor ons blad als medewerker. Dat kan goed worden en interessant.

Ds J. D. Boerkoel en de volks-geruststelling.

In „Amsterdamsehe Kerkbode" (synodocratisch) schrijft ds J. D. Boerkoei:

Onder degenen buiten onze kring, die zich diepgaand bezighouden met alles wat vóór en op de Synode van Eindhoven is te doen geweest, heeft zich „De Reformat!»" in het voorste gelid geplaatst.

Er is aanvankelijk wel enige verwarring, inzover niet ondersciieiden scliijnt te worden tussen de zelfstandig verklaarde Europese Kerken en de eveneens zelfstandig verklaarde Kerken, die door de Zendingsarbeid zijn ontstaan, maar overigens blijkt het blad wel op de hoogte van het Rapport van onze Generale Zendingsdeputaten aan de Synode en van de besprekingen en besluiten der Synode zelf.

Dit is al een klaar bewijs, dat deze dingen niet in een hoek zijn geschied, en dat allerminst de bedoeling heeft voorgezeten ons „kerkvolk" zorgvuldig bulten deze aangelegenheden te houden.

Die aanvankelijke „verwarring" laten we maar loopen: de „s c h ij n" is afwezig. Wel „schijnt" ds Boerkoel zelf niet te bedenken, dat met „de door den zendingsarbeid ontstane kerken" bedoeld zijn de door a l l e r l e i zendings-arbeid ontstane kerken.

Maar als het erom gaat, het volk gerust te stellen door het te vertellen, dat het toch wel op de hoogte is, dan verwijzen we hem naar „Kerknieuws" (bureau Scheps) van 6 Dec. '47. Daar lezen we, bl. 369, kolom 1, dat volgens dr Grosheide in rapporten (als waarvan dit ééne door ons is besproken) dingen kunnen staan, die buiten „onzen" kring maar liever niet bekend moeten worden. En in kolom 2 lezen we, dat de directeur van het zendingscentrum (!! hoe ter wereld kan zoo'n Fiihrer van speciale diensten adres voor syno dale stukken zijn? ) op de vraag van den heer Scheps een exemplaar te mogen ontvangen, geantwoord heeft, dat het rapport bestemd was voor de kerken en niet voor de pers.

M.a.w. — tot het volk kwamen de détails niet. Wat natuurlijk ds Boerkoel zeer wel wist.

K. S.

Slaap, kerkvolk, slaap.

Dis J. D. Boerkoel, synodocratisch predikant, schrijft in de voor zijn kring geschreven „Amsterdamsche Kerkbode" iets over de Indische kerken. Hij merkt op:

Er was al verschil tussen de Gereformeerde Kerken in Indië en hier. Dat zat in de onderscheiden situatie. De Kerken daar leefden in geheel andere verhoudingen dan wij hier.

Juist de kerkelijke strijd, die wij hébben doorgemaakt, kan daarvan als illustratie dienen.

Hier zijn verschillen openbaar geworden, die op Java in het geheel niet zijn opgedoken, ook niet in onze Hollandse Kerken. Zelfs nu leeft dit niet in onze Kerken ginder. Wat daar nog aan art. 31 gevonden wordt, is grotendeels import.

Toen het contact tussen onze broeders daar en ons hier hersteld werd, keek men daar vreemd op van de beroering, waaraan wij ten prooi waren geweest. Men had er daarginds niets mee te maken; en toch, krachtens het bestaande Kerkverband, golden de besluiten van onze Synodes ook voor de Hollandse Kerken In Indië.

Men gevoelt de moeilijkheden. Men lelde daar nu niet uit af, dat dus die hier gevoerde strijd niet belangrijk is geweest, en dat de uitspraken van onze Synodes van slechts ondergeschikte betekenis zijn.

Niemand betwijfelt, dat de Dordtse leerregels fundamentele waarheden vertolken. Maar niemand ook denkt er aan, deze belijdenis op te dringen aan een land, waar men de strijd met het Remonstrantisme, die tot het ontstaan van de 5 artikelen aanleiding werd, niet zo gekend heeft.

De verhoudingen liggen voor onze Hollandse Kerken in de Archipel anders dan hier. Men heeft, of krijgt, daar zijn eigen strijd. En men moet die dan daar zelf ook uitvechten.

Het betoogje loopt dan ook uit in de verzekering, dat de hollandsche kerken in Indië „voortaan" haar eigen zaken zullen regelen. Daar wordt, aldus de voormalige collega van dr Berkouwer, geen enkel beginsel mee geschonden.

We kunnen dr Berkouwer mjet zijn collega van eertijds niet feliciteeren. Want deze trapt hem op het synodepraesidiale hart. Berkouwer, in bond met zijn sjmode, of de synode in bond met hem, publiceerde: iedere kerk in het verband heeft beslist (c.q. uitgesproken) wat de synode besliste (c.q. uitsprak). De indische kerken verklaarden: nonsens, wij doen geen uitspraak. Synode-Berkouwer: erken geen attestaties van die scheurmakers. Indische kerken: dat doen we toch. Berkouwer-synode: het verband laat niets anders toe dan meedoen. Indische kerken: we doen niet mee. Synode-Berkouwer: ratificatiereoht is maar een kettersche fictie van K. S. , Indische kerken: maar we houden dat recht tot maar vast en ratificeeren jullie besluiten niet.

Dat zijn de naakte feiten.

Een slag in het gezicht der synode (evengoed als van ons). Maar de Ridderbossen-Berkouwers hebben net gedaan alsof er niets gebeurd was. Want ze knoeien. En Boerkoel knoeit mee. En houdt zichzelf en het volk voor den mal.

K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen