Ruth en haar filmmasker.

Het is een goede eisch, dat er onderscheide n 1 ij k gepreekt wordt. Wie preekt, moet de gave der • discretie hebben. Niet alleen de mannen van artikel acht, maar ook de jongelingen naar artikel vier der Kerkenorde moeten daarop zorgvuldig geëxamineerd worden. Deze eisch behoort echter vandaag ook te worden uitgebreid tot de heeren van de film: de schrijvers van het filmscenario, de maimen van de filmregie en de fUmoperateurs. Er moet niet slechts onderscheidenlijk gepreekt, er moet ook onderscheidenlijk gefilmd worden.

We zagen van het laatste onlangs .een zeer fijne proeve.

Schrik niet: wij voor ons zijn niet in de bioscoop geweest.

Maar The Times Weekly E d i t i o n van 24 Maart bracht een kleine beeldreportage uit de studio van G. W. H. Productions in Elstree, waar een rolprent vervaardigd wordt over Ruth. Ja, Ruth de Moabietische. Het belooft wat te worden. Want Ruth opent de rij. Er gaat een heele serie van biblical stories volgen. Maar Ruth gaat voorop. En de heele reeks zal in Kerken en Scholen vertoond worden. Dat worden dus, om met wijlen Bastingius te spreken , , sichtbaerlijkè predikaties".

Van de opname van Ruth geeft The T I M E S een drietal foto's. Eén er van toont U Naomi, Orpa en Ruth op den weg naar Bethlehem-De ondeugd in het midden. Naomi en Ruth in een stemmig donker gewaad, Orpa in het wit.

We vinden dat nu een bekwame proeve van discretie.

Zulk een fijngevoelde onderscheiding der kleuren!

Want we houden — eerlijk gezegd — niet van Orpa.

En we houden ook niet van meisjes in 't wit. Wij kennen bij ons in de kerk de Orpa's er direct uit. Die zijn altijd in het wit. En do Ruth's altijd in het zwart. In elk geval in een gedekt kleurtje. En de Naomi's vanzelf. En het is natuurlijk de bedoeling van de bijbelsche film, de sichtbaerlijke predicatie, den menschen, die deze discretie tusschen Moab en Israël, de gave van de onderscheiding der kleuren der - wereld en der Kerk kwijt zijn, deze gave weer bij te brengen. Daarom wordt er onderscheidenlijk gefilmd. Wit — zwart. Orpa wit. Ruth zwart. Dat heeft die regisseur heel goed begrepen. En als de film er in gaat, dan trekken de meisjes dat witte floddergoed uit. Orpa zal Orpa niet meer zoo vaak tegenkomen.

Een tweede foto toont U Naomi. Zooals gezegd, stemmig gekleed. Toch — het viel ons tegen — een beetje ijdel. Ze heeft — foei! — een spiegel in de hand. Maar tot onze geruststelling lazen we, dat het slechts in de kleedkamer was. Op de eigenlijke film kom je er niets van te zien. Van dien spiegel. Een ernstiger bezwaar lijkt ons, dat ze er nog zoo jeugdig uit ziet. Zóó jeugdig, dat het ons niet verwondereu zou, of ze reed op een goeden dag nog naar het stadhuis in een tweepersoonscoupétje. Met bloemen. En in het wit. Maar ook dit bezwaar kwam weg te vallen. Toen we n.l. de derde foto zagen.

Want die derde foto laat U een heer zien, die de spelenden van een Prosoopon voorziet. We lazen dat woord, toen we ons onlangs in „De Reformatie" verdiepten. Bij K. S. En vroegen aa.i een vriend wat dat vreemde woord beduidde. En hoorden, dat het zooveel als een masker wezen kon. Dat hoeft niet, maar het kan. Welnu, die heer kon Naomi wel een ietwat bedaagder uiterlijk geven. Zooals hij ook aan Riith een filmgezicht gaf. De wenkbrauwen af. Als bij meisjes in 't wit. En hij brengt eenige correcties aan aan Ruth's lippen. Legt er met een enorme stift /de laatste menie op. Dan is het masker klaar. En kan de operateur gaan draaien.

We gelooven, dat wordt metterdaad een gemaskerde Ruth, in wie de kenner der Schrift de ware Ruth niet herkennen, en een film, waarin hij de boodschap van het boek Ruth niet hooren zal.

Die boodschap is niet te verfilmen.

Dat Woord Gods is alleen maar te prediken.

Het geloof is uit het gehoor.

En daarom houden we ons maar graag aan het leermiddel, dat voor bijna vier eeuwen uit Heidelberg kwam. Niet uit een studio, maar uit een studeerkamer. Aan den Catechismus, of de Onderwijzing in de Christelijke Leer, die in de Nederlandsche Gereformeerde Kerken en Scholen geleerd wordt. En liever dan dat onze jongens en meisjes de namen van de verschietende filmsterren kennen is hej; ons, als ze de gedachtenis bewaren aan de twee Confessoren van Heidelberg: Zacharias Ursinus en Caspar Olevianus.

Die Catechismus brengt hun de gave der discretie.

Zelfs Bolland wist dat.

Intusschen zijn we, om eerlijk te zijn, van meening, dat er tusschen die studio in Elstree en sommige kansels slechts één stap is. Er wordt ook op kansels wel gefilmd. Biblical stories. Bijbelsche vertelseltjes. Oók in den stijl van Elstree. Orpa wit en Ruth zwart. Zoo wordt Orpa zwart gemaakt. En we zijn bang, dat er • op sommige studeerkamers ook nog wel eens gewerkt wordt met m a k e - u p. Dat een oude preek nog wel eens van een jong prosoopon wordt voorzien. Of erger nog. En dat hier en daar een dominee nog wel eens de lippen bijwerkt met lippenstift. Kleur naar keus.

we hopen, dat onze jonge menschen aan deze nieuwe „boeken der leeken" geen behoefte hebben. Omdat ze 's Zondags door de levende-verkondiging-des-Woords verzadigd worden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen