PERSSCHOUW

Als nu eens de jongen piepen zóó als de ouden zingen? ?

De Herv. gemeente, de synodoeratische, de evangelisch-luthersche, de vrij evangelischen, en de plaatselijke af deeling van het Leger des Heils (!) in Bussum geven gezamenlijk treinlectuur uit. Het Leger des Heils zal van Barth wel niet veel verstand hebben, maar de dominees van bepaalde gemeenten des te meer. Daarom zullen niet alle expediteurs van de treinlectuur hebben „geroken", wat toch maar door hen gezegd wordt, en ons een beetje aan Barth herinnert:

Maar is het nu moeilijker geworden om. te weten tot welke kerk men moet behoren? Mij dunkt van niet. God heeft u In een bepaalde kerk geplaatst. Doordat uw ouders of grootouders daar min of meer toe behoorden, of omdat ge er in gedoopt zijt. Als God u daar geplaatst heeft, zal Hij er wel Zijn bedoeling mee hebben. Ge hoort bij deze kerk en in uw denken moogt ge' hiervan uitgaan. Ge hoeft niet meer te kiezen, er is al voor u geleezen. Als ge er zeker van zijt, dat God u In een andere kerk vyll hebben, omdat daar Zijn stem voor de wereld en voor u beter doorklinkt (en om geen andere reden!), dan moogt ge van kerk veranderen. Maar de eerste vraag blijft toch, of ge gelooft, dat God in Christus u genadig is, en of ge Zijn dienstknecht op aarde wilt zijn.

Hier wordt dus gezegd, tot volwassenen:

„Ge hoeft niet meer te kiezen", en:

„Er 'is al voor u gekozen".

Let op het loslippig gebruik van het woord „kié-• zen"; in het eene geval heeft het een andere beteekenis dan in het andere. Hoe dit zij, met dezen dooddoener worden de ouden vermaand, alzoo te „zingen".

En nu een volgend stukje over de opvoeding van de kinderen:

Als ge kinderen hebt, dan zijt ge mede voor hen verantwoordelijk. Ge zul, t rekenschap hebben af te leggen over wat ge uw kinderen hebt voorgehouden. Er zijn mensen, die er zich op beroemen, dat zij hun kinderen In het godsdienstige geheel vrij laten. — Wij doen er niet aan, maar willen ze naar de kerk gaan, dan zullen wij het niet verbieden. Wanneer ge het zo zegt, vergeet ge, dat ge uw kinderen niét vrij laat. Want ge geeft hun een voorbeeld. En een voorbeeld is meestal van meer invloed dan vele goede woorden. Ge beïnvloedt het leven van uw kinderen in een bepaalde richting van de kerk af. Het Is een wonder al ze later toch gaan. Onder degenen die Ik bezoek, zijn er nogal eens mensen, met wie je nauwelijks of In 't geheel niet In enig geestelijk contact kunt komen.

Meestal zijn dat mensen, die het thuis niet geleerd hebben. „Och, we zijn er niet in groot gebracht" vrtl bijna altijd zeggen: we weten er niets van en het ligt zo ver buiten onze gezichtskring, dat het ons onmogelijk kan Interesseren. Meent niet, ouders, dat ge'uw kinderen vrij laat, wanneer ge ze alleen maar niet tegenhoudt.

Bovendien: waarom wilt u ze eigenlijk vrij laten? Hebt u dan niet, met de kinderen, de taak der opvoeding op u genomen! Ge laat ze in andere dingen toch niet vrij? Ge zegt Immers: je moet naar school, je moet een vak leren, je moet eerlijk zijn. En ge zijt hun toch een voorbeeld In rechtschapenheid? Laat ge hen dan In dat, wat zin geeft en doel aan het leven, opeens wèl vrij?

Wel, ik denk, dat de kinderen, als ze in den trein dit stukje tet pakken krijgen, bij zichzelf gaan piepen, wat ze de ouderen zien vermaand worden te zingen, en dan zeggen zullen:

„Ik behoef niet meer te kiezen", want:

„Er is al voor mij gekozen".

Dit neuswijze antwoord danken ze dan o.a. den kerkeraad der synodoeratische gemeente in Bussum, gebonden aan vier formulieren van eenigiheid, en nochtans zulk vreemd zaad zaaiende in „de zaalweek", de nieuwste der geoccupeerde weken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen