„In de zeef van Satan"

Twee weken geleden merkte ik op, dat m.i. ds B. A. Bos, toen de kerkeraad van het synodocratische Assen hem op een volstrekt oneerlijke manier, immers door valsche voorstelling van de geschiedenis, eil onder bijbrenging van „argumentjes" die met in Gods Naam te ondernemen eer-en rechtsherstel inzake 1944 (!) niets te maken hebben, wou verleiden een predikantschap-ui-volle-rechten binnen de synodocratie te gaan zien als een begeerlijk goed, indien hij eerst weer lid was van „die kerk", tengevolge van die verleidingsdaad van den plicht-en eervergeten kerkeraad „in de zeef van Satan" gekomen was.

Van die uitdrukking heb ik wat spijt gekregen. Niet, alsof ik ze onjuist zou achten: verre van dien; ik geloof, dat het de eenige manier is, om de dingen zóó Ie zien en te zeggen, willen wij elkaar en ds B. A. Bos helpen. Evenals den raad van Assen, waarvan de leden zich hebben te bekeeren van hun gedrag-van-siavernij tegenover een synode, die geen i'echt had tot slavenmaken; die zich te buiten ging op alle manieren, en ook geen recht had, inbreuk te maken op het leven van de kerk van Assen. Die formuletjes heeih; in elkaar gezet, waar ze nu ondanks alle heftige propagandastukjes, ook in Assen, aan knabbelen mogen „superiorum permissu"

Toch had ik spijt. Omdat de bedoelde passage onvolledig was. Ik had erbij moeten zeggen, wat ik than& eraan toevoeg, dat we allemaal in de zeef van Satan zijn. Dan was niet naar één persoon en naar 3 ij n biografische bizonderheden gewezen, doch naar ons allen, en zóó ook weer naar hem.

En naar ds Scheele, die, naar mijn meening, nog altijd berouw moet toonen vanwege zijn wel goed beginnen maar niet goed voleinden in dagen van opkomende revolutie. Wij allen zijn in Satans zeef. Het gaat erom, of wij — èn de synodocraten eveneens! — een paar jaar na de vrijmaking, nog ons zullen houden aan dei feiten, die God geleid o'f g e m a a k t h e e f t. Of wij nog leven in het geloof, dat geen enkele berekening, maar alleen het doodgewoon uw gang gaan naar wat op een bepaald moment eisch Gods is, den zegen Gods brengt over de kerk.

Er wordt een enorme aanslag gepleegd op de v r ij - making. Door dezelfde menschen, die ons aan 't lijntje hielden met mboie woorden over eenheid, maar intusschen zich — hoewel nóg met vrome woorden, — retireeren als ze een paar vragen gesteld krijgen Die ons vervolgingsprocessen als in Axel aandoen, onze geziimen uit de huizen jagen, en die er geen seconde aan denken, eerherstel te geven, en recht te doen, en eerlijk te prateii met ons over de historie en den inhoud van de wetten van 1942—1949 en zoomeer.

Nu komt het erop aan, de hoofden koel te houden. Juist als we in Satans zeef zijn, hebben vyij te vragen: wat is tegenover de onverwachte en overrompelende complicatie voor het oogenblik wijs beleid, naar het Woord? Dan haten we alle improvisaties. Niet alle stérke, wèl alle domme woorden. En alle dikdoenerij. En we herinneren ons weer, dat de vrijmaking een groot goed is, en dat Assen nu juist DAT wil verloochend zien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen