Knabbel-politiek

Met verlof van ds fi. Veltman publlceeren we hier een hrief, 'dien hij ontving van de synodocratlsche gemeenschap van 's-Hertogenbosch. Men herinnert zich, dat ds H. Veltman destijds predikant van Den Bosch was; en dat diegenen, die daarna zich van ds Veltman en zijn kerk hebtien afgeschfvlden die schorsing bleven uitroepen als vanwege Christus en conform zijn wetten en beloften geschied.

Sedert evenwel de Haagsche synode de generaliseeringstactiek van 1944 (schorsen met de brandspuit) hebben vervangen door de indlviduallseeringspolltlek van 1950 (kijken, wie je stuk voor stuk kunt bewegen tot scheurmaking tegenover de kerken die gebleven zijn wat ze waren), zijn er blijkbaar op korten termijn maatregelen genomen om te kijken, wie men Isoleeren kan van zrjn broeders; de leer van de pluriformiteit van de kerk verhindert niet de poging cm de pogingen tot verkrijging van uniformiteit op bedenkelijke wijze toch door te zetten.

Daarom zal onze lezers volgende brief plus „verklaring" (nummer-z6ó-en-zóóveel) Interesseeren. De brief eerst:

Gereformeerde Kerk, 's Hertogenbosch, van 's Hertogenbosch. Jan Heinstraat 12. 's Hertogenbosch, 9 Maart '50.

Weleerwaarde Heer en Broeder,

De Raad van de Gereformeerde Kerk te 's Hertogenbosch doet U hierbij toekomen de verklaring, die de Kerkeraden van 's Hertogenbosch en Tilburg in gezamenlijke vergadering bijeen te Tilburg op 27 Februari 1950, hebben opgesteld.

Verder deelen wi] U mede, dat op deze vergadering benoemd is een commissie, die tot taak heeft aan de hand van de of f icieële, .stukken en publicaties, de gronden van de schorsing van Ds H. Veltman na te gaan, daarover rapport uit te brengen en een eveutueele uitspraak dienaangaande voor te bereiden.

Namens den Raad van de Gereformeerde Kerk van 's Hertogenbosch, enz. praeses, scriba.

Aan den Weleerwaarden Heer Ds H. Veltman, te Zeist.

En daarna de „verklaring":

Gereformeerde Kerlt, 's Hertogenbosch, van 's Hertogenbosch. Jan Heinstraat 12.

's Hertogenbosch, 9 Maart '50.

VERKLARING.

De Baad der Gereformeerde Kerk van 's Hertogenbosch en de Baad der Gereformeerde Kerk te Tilburg, in gezamenlijke vergadering bijeen te Tilburg op a'7 Februari 1950,

1. gelet op het verzoek van de Generale Synode van 's-Gravenhage 1949 aan de betrokken mindere vergaderingen te willen nagaan „of door haar wellicht schorsingen zijn toegepast op gronden, die met de besluiten der Generale Synoden niet in overeenstemming zijn te achten en, indien zulks het geval mocht blijken, het .noodige te willen doen tot redres" (Acta Art. 630), hetgeen zij reeds een en andermaal hebben ondernomen;

2. overwegende, a. dat de gronden voor de schorsing van Ds H. Veltman, destijds predikant van de Geref.

Kerk van 's-Hertogenbosch zijn geweest:

1. het leeren van valsche leer en

2. het bedrijven van openbare scheurmaking;

b. dat de formuleering van den eersten schorsings-•grond aanleiding geven kan tot misverstaan van het bedoelen der kerkeraden gelijk zij dan ook metterdaad heeft gedaan;

3. verklaren, dat zij met de uitdrukking „het leeren van valsche leer" niet anders hebben willen uitspreken dan dat Ds H. Veltman naar hun meenlng, afwijkt van de betydenis der Gereformeerde Kerken inzake het genadeverbond; en

4. besluiten, deze verklaring ter kennis te brengen van Ds H. Veltman en de Gereformeerde Kerk (onderh. Art. 31 K.O.) van 's-Hertogenbosch en te publlceeren m het Kerkblad, Offic. orgaan van de Geref. Kerken in Noord-Brabant en Limburg.

Namens den Raad der Gereformeerde Kerk van 's-Hertogenbosch, . ' mede namens den Raad der Gereformeerde Kerk van Tilburg, enz. Praeses, scriba.

Aan den Weleerwaarden Heer Ds H. Veltman te Zeist,

Eenige opmerkingen veroorlooven we ons hierbij:

1) Wat zijn die synodes gmds op DIT punt toch mak. In 1944 waren haar deputaten als de kippen erbij om waar het maar even mogelijk was, te zorgen, dat synode­ besluiten werden gehandhaafd. En wie ook maar even op dit punt „afweek", — d.w.z. zich aan de K.O. hield —-werd gedreigd met , , maatregelen". Bovendien werd de canon vastgesteld, dat zoodra een synode iets besloten had, daarmee en daarin alle kerken dit besloten hadden. En nog pas hebben ze blijkens canon nummer zóó-en-zóóveel ineens uitgevonden, dat er geen ratlficatlerecht is. Dé, t beteekent evenwel volgens deze synodocratlsche redeneermg: indien er ergens schorsingen zijn „toegepast" (lees: geschied) op gronden die met de besluiten der generale synoden niet in overeenstemnüng zijn, dan moet men juist deze vergaderingen geen briefjes laten schrijven, maar haar duchtig afstraffen, de besluiten niettg te verklaren, deputatenconunaudo's (naar den 1944-sttjl) erop af te sturen en desnoods è la Bergschenhoek bulten het verband te plaatsen, of a la Zeeuwsch Vlaanderen te verklaren, dat er geen geestelijke gemeenschap met hen meer bestaat. Dat men nu zegt: „wellicht is 't hier en daar misgegaan", is al te mak, d.w.z. één van de pogingen, om ons van elkaar los te maken.

2) Dat men thans een officieele uitspraak van 1944 gaat „interpreteereu" naar de bedoeling („niet anders hebben willen uitspreken") is uiteraard streng te wraken. Van de bedoelingen van de vóór-stemmers weet men niets af; niet eens op het oogenblik waarop men stemt, en heelemaal niet na 6 jaar. Waar moet het heen, als men vonnissen achteraf (om den „rechter" buiten schot te houden) gaat tnterpreteeren naar de bedoeling, en niet naar den letterlijken tekst? In een redactie (van zulk een vonnis of besluit) vereenigen zich tenslotte de vóórstenuners, elk met zijn eigen (al of met gehonoreerde) bedoeling.

3) Overigens: wat beteekent die nieuwe redactie? Niets. Wie van de belijdenis der Gereformeerde Kerken (d.w.z. de drie formulieren) en van de belijdenis der synodocratlsche kerken (3 formulieren plus eenige nieuwe bindende formules) afwijkt, die leert op het standpunt van de schórsers een „valsche leer". Want op dit standpunt is de belijdenis de „ware leer".

4) Het is dus tozooverre weer een aanwinst tn onze kennis van de huidige kerkgeschiedenis, dat hier beweerd wordt: , ds H. Veltman wijkt af van de belijdenis, en dus van de ware leer. Wij vinden dat onzin, maar zijn alleen maar blij, dat de schórsers wéér eens zeiden: valsche leer. Dat hebben ze zoo gezegd in '44, en nu zeggen ze in 1950: wel, we hebben 't zoo ook bedoeld. Wel bedankt voor een vleugje duidelijkheid. Dat stuk is een zooveelste handhaving vEui de valsche leer der synodocratie.

5) Blijkbaar behoort het tot de afgesproken tactiek allerlei predikanten particulier te gaan aanspreken. Ook bij anderen zijn pogingen ondernomen. Nieuwe bewijzen dus voor het pogen, om te verdeden en te heerschen, en om bepaalde geschorsten te isoleeren van hun ambtgenooten. Wij mogen verwachten, dat zij, bij wie zulke pogingen worden aangewend, zich niet achter den rug der betrokkenen zullen laten losmaken van hun kerkgenooten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen