God, de ondersteller?

Een allerlaatste woord over inzender. Een woord van „toepassing".

Inzender — zie boven — verklaart rustig: ik houd de kinderen niet voor wedergeboren. Wij vragen hem: waarom niet, op Uw standpunt? U zegt, geachte inzender:

„Het sacrament verzekert iederen geloovigen gebruiker, dat hij inwendige genade bezit.... Het bevestigt hem o.a., dat hij het geloof bezit Het zegt hem: gij zijt een geloovige.... Het zegt tot hem, :

... .in beginsel bezit ge nu reeds al Gods weldaden Zoodra de kinderen tot geloof komen, maken ze door hun geloof hun doop tot een verzekering, , dat ze inwendige genade bezitten Hoe u (d.w.z.: K.S.) kunt zeggen, dat het sacrament den geloovigen gebruiker niet verzekert, dat hij inwendige genade bezit, is me een volkomen raadsel."

Altemaal letterlijke uitspraken van u zelf. . Nu één van belde:

OP:

„het" sacrament (doop en avondmaal) begint met dat zeggen, dit verzekeren, pas, als een gedoopte is gaan gelooven.

OP:

het doet dit dadelijk als er iets in de sacramentshandeling gezegd wordt; düs óók bij den kinderdoop.

In het éérste geval moet u, inzender, concludeeren: bij den kinderdoop zegt het sacrament IETS, maar later zegt het wat meer, en dan nog wel het beslissende. Maar dan vraagt iedereen u: hebt u dat „nadere" zeggen al eens vernomen ? U zult moeten ^antwoorden: neen. Wanneer begint het sacrament dan wèl te spreken met dien. vollen, aangevulden, inhoud? Soms bij het eerste avondmaal? Maar als de gebruiker iemand is, die later afwijkt ? Simon den toovenaar? Judas? Neemt het sacrament dan zijn bewering terug? Zoo ja, dan heeft God iets „beweerd", „verzekerd" nog wel, dat in vele gevallen niet waax is. God is dan de auteur eener onderstelling, tot het tegendeel blijkt. Ik noem dat ongerijmd en verwerpelijk. Temeer waar de „onderstellmg" in het onderstelde geval zou zijn aangekondigd als „verzekering"!

In het tweede geval verzekert God ook al in den kinderdoop door de doopsformule (die nooit wordt aangevuld): Gij bezit inwendige genade. Dat beteekent dan: dat God een geloovigen doopellng onderstelt, en dus ook diens geloof onderstelt, en dat Hij al weer die onderstelling kleedt in den vorm eener verzekering. Ook dat is ongerijmd en verwerpelijk. Ik houd dus inzender aan zijn eigen woorden en zeg: u komt uit dien vpii-war niet uit — Tenzij

Tenzij u zich radicaal laat afbrengen van uw constructie en van het subjectivisme van uw synode en uw plicht doet door saam te gaan leven met wie om de weigering van de belofte van het niets anders dan zulke Incongruenties te leeren door usurpatoren van u afgetrokken zijn, terwijl u hadt moeten zeggen: pardon, ik ben ^r ook nog, ik, belijdend lid en geen marionet.

Want u hebt u vastgebeten door het zeggen: de geloovig geworden doopellng „MAAKT" Gods verzekering tot die en die verzekering met dien en dien inhoud. Breelc toch met deze goedbedoelde, maar onhoudbare gedachtenfout. U hebt de consequentie van dr J. Hoek en diens ondoordachte acceptatie van dr P. L. Bos' nieuwste theorie getrokken. En u kwam terecht bij een pijnlijke anomalie. U hebt bedoeld: een geloovige daad van mij bevestigt (voor mijn geloof) dat ik geloof ontvangen heb. Maar . uw geloovige daad is een aanneming van Gods belofte. Geen uitbreiding ervan. Ook niet een uitbreiding door een biografische notitie: N. N. werd een geloovig man.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen