Avondmaals-theorieën

Dr W. F. Dankbaar gaf bij de N.V. Callenbach, Nijkerk, een ons ter aankondiging gezonden boekje in een nieuwe serie „Onze Tyd". Onderwerp: De tegenwoordigheid van Christus in het avondmaal.

De bedoeling van het boekje is een lans te breken voor eenige correctie van de calvinistische avondmaalsviering. Het Calvinisme, aldus schrijver, heeft het avondmaal overwegend aan de gedachtenis des kruises gekoppeld. Een •verheerschende gedachtenis aan het lijden en sterven van Christus, ziedaar zijn bezwaar.

Hij wil den nadruk leggen op de aanwealghead van Christus. Als „Levende Heer".

Natuurlijk hangt deze meenuig samen met nieuwere opvattingen, die we thans niet kunnen ontleden. Dat kan wel eens afzonderlijk. Voor wat de hoofdzaak betreft, zij gezegd, dat wij dr Dankbaar's opvatting niet kunnen aanvaarden. Christus' tegenwoordigheid, en dan wel als Levende, och, daar heeft Calvijn al genoeg over geschreven. Genoeg, en — beter. Hij heeft daar met al de zijnen duidelijk over gestreden tegen roomschen èn lufherschen. Maar, het ging hem toch om een zichtbare preek van den geknijsten Christus, van zijn gebroken lichaam, zijn vergoten bloed. AI is die Prediker de levende Heer, de tekst van de preek is toch zijn lijden en sterven, dat ons uit Hem doet leven. Zoo was en is het bevel van den Christus zelf. Gevaar voor een passiespel ziet dr Dankbaar; wij zien dat ook. Maar dan juist in niet-calvinistische kringen. Bn dat de schrijver speciaal het woord gedachte-Eismaaltijd gebruilrt, ook als hij de huidige calvinistische avondmaalsleer noemt, is niet heelemaal zakelijk. Of liever, als vóórkeursterm is de term heelemaal niet zalcelijk.

In dit alles ligt een begunstiging van een sacramentalistische opvatting, die de calvinisten onder de suggestieve kracht van heel wat onduidelijke woorden weer een beetje den roomschen kant uit wil trekken. Men noemt dat een nieuwe liturgische beweging. Het Woord op den achtergrond; het mysterie van het aanwezige „numen" meer naar voren. De „elementen" (brood en wijn) moeten minder sterk het avoudmaalsbeeld beheerschen; Christus is tegenwoordig in het gelieel der sacramenteele handeling, meent dr Dankbaar.

Maar dat blijve rusten tot later.

Dezen keer willen we iets zeggen over één van de pogingen van den schrijver, om de z.g. „vaders" der oudheid te betrekken in de dilemma's, die hij zelf, wij gelooven: ten onrechte, hier dwingend acht. Ben hunner is de bekende preeker Chrysostomus. Die zou hebben gestuurd in de richting van de verandering der „elementen". In die van de „gestolde" aanwezigheid van Christus' lichaam en bloed. Wat natuurlijk schrijver foutief voorkomt.

Ons trouwens ook.

Maar om andere redenen.

Wij willen toch inderdaad de teekenen zien van gebroken lichaam en vergoten bloed.

Bn dat men van het woord „teeken" „element" maakte, wat op zichzelf niet altijd kwaad bedoeld is, maar toch wel heel wat onnoodige geleerdheid laat vloeien, kunnen wij ook niet helpen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen