Het aanbod niet geaccepteerd

Prof. Ridderbos sprak uit, dat het door „het vele" (!) dat ds Bouwmeester uit Ursinus naar voren haalde, mij wel duidelijk moest zijn geworden, dat Ursinus niet in strijd is met 1905 (en 1942, 1944, 1946, want dat is allemaal één, aldus is verzekerd). Ik verklaarde me bereid, op „dat vele" in te gaan, als twee redacteuren van de overzijde het debat zouden publiceeren bij stukjes en beetjes. De reden gaf ik aan: als men het ééne citaatje breed besproken heeft, wordt fluks een ander voor den dag gehaald. Voor mijn eigen lezers acht ik een nieuwe citatenpluizerij overbodig, na het vele, dat tk al heb opgemerkt bij ettelijke gelegenheden over allerlei citaten; — maar als het helpen kan voor diegenen, die nog gelooven, dat de binding van 1944 door God geboden was ben ik bereid.

Intüsschen neemt dr R. het aanbod niet aan. Van Iemand anders uit zijn kring hoorde ik evenmin iets. '

Nu behoeft prof, R. niet te vragen: zou K. S. er soms „niet al te veel zin" in hebben? Wel, ik heb er niet den minsten zin in; want het is criant vervelend en al dat gepluis maakt mijn eigen lezers voor een deel maar kwaad. Maar ik heb wel meer dingen uitgeplozen, waaraan ik geen zin had. Polman, Hoek, Ridderbos, F. L. Bos, B. A. Bos. Wat helpt het? Men gaat nergens op in — doch komt alleen met wat nieuws: ja maar, dé, èr heb je nog een paar citaatjes. Nu herhaal ik: geef mij de stukken, die u zelf van belang acht als bewijs, dat de binding noodzakelijk was (hetgeen hier natuurlijk meteen beteekent: dat Ursinus wèl in overeenstemming is met de bindend verklaarde formule van 1905—'44), en ik zal op conditie van overneming antwoorden: Ik heb de stukken van ds Bouwmeester gehad, maar niet meer onder mijn bereik. En insinueer niet, dat ik dit aanbod uit zwakheid doe, want wie zoo iets als ik beloofde openlijk toezegt, dien kan men onmiddellijk aan de kaak stellen, als hij gebluft heeft. Waarom grijpen de heeren de kans niet? Als 't helpen .kan, ben ik bereid. Maar 't helpt alleen, als de uitwerpers hun mede-uitwerpers laten meeleven door overneming van de te schrijven korte stukjes. Ook ik zal wat ze mij toezenden als h.i. bewijskrachtig, overnemen. Om heelemaal tot het minimum te gaan: mijn tweetal mag een één-tal worden. Als hetzij prof. Ridderbos, hetzij ds Bouwmeester op den voorslag ingaat, is 't ook in orde.

En laat dat gezeur over „praten" in tegenstelling met schrijven ophouden. Wie niet schrijven wil, „versterkt de bij ons zondige menschen aanwezige nelging om gelijk te willen hebben" — laten we eens prof. Ridderbos' woorden overnemen. Prof. R. is overtuigd, zegt hij. Ik ben het ook. Hij blijft bij zijn meentog. Ik ook. Nu zegt hij: we moeten elkaar toch overtuigen, door praten? Waarom? Hij is toch overtuigd? Had dan mijn aanbod van nog eens elkaar overtuigen in mijn brief van 13 Dec. 1943 aanvaard! Maar toen heette het in synodestukken: we weten genoeg. En toen ik zei: niet waar, zeiden de heeren tot de kerken: we weten van K. S.' meening genoeg.

Doe nu niet, alsof dat niet gebeurd is. Het is „niet mooi meer" — altijd de mooie rol te willen spelen ten koste van anderen. Ik heb aangeboden (13 Dec. 1943): binding opschorten, eerst nog op de dingen ingaan. De heeren weigerden. En gingen toen met stokken slaan. Willen ze nog eens „elkaar overtuigen"? ? ? Laat ze dan zeggen: Wij nemen onze besluiten na den brief van K. S. d.d. 13 Deo. '43 terug. K. S. wou „overtuigen", maar wij hebben het doodeenvoudig geweigerd. Doe niet zoo theatraal.

Doe niet zoo „mooi". Doe zSken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen