Boekkesppreking

De tweede druk ook van het tweede deel is nu uitgekomen. Er is nogal wat copie bijgekomen; er zijn verbeteringen aangebracht; en er is soms een poging gedaan, om de lezers te laten deelen in enkele vreugden om eenig nieuw licht, dat schrijver meent te hebben leeren zien sinds de eerste druk verzorgd werd. Een enkele maal heeft hij aan die lezers, die behoefte hebben aan controle, daartoe de kans willen bieden, door een citaatje op te nemen in een noot. In bepaalde gevallen betrof zoo'n citaat een praeciseering van wat er vroeger stond, in andere een opmerking, die er vroeger heelemaal niet stond, in nog weer andere een oplossing van een moeilijkheid, waar de auteur mee had „gezeten", en waarin hij nu meende tot een oplossing gekomen te zijn.

Het schijnt, dat sommigen precies anders lezen dan ondergeteekende. Als ik een boek lees, volg ik den auteur. Ik lees, , wat in den tekst (tusschen het boven-

ste en het onderste lijntje) staat. Het boek dus. En als een auteur met kleine letter iets laat zetten, denk ik: hij wil daar zeker minder werk van gemaakt hebben, maar hij is zoo vriendelijk, voor het geval, dat ik me voor een détail meer interesseer, dan voor het boek zelf als geheel noodig is, me het genoegen te doen, me daarvoor de kans te bieden. Daarom zet hij, onder de streep onderaan, zoo met een klein lettertje, een nootje. En als de man dan de hebbehjkheid heeft, om boven de bovenste streep ook nog op zijn manier aan te duiden, wat hij op die bladzij zoo ongeveer verteld heeft, wel, dan ga hij zijn gang. Lezen doe ik het niet, tenzij ik er zin in begin te krijgen. Of later een plaats terugvinden wil.

Het schijnt, dat sommige beoordeelaars alleen maar letten op wat boven dien bovensten en onder dien ondersten regel staat. De opschriftjes en de noten. Daar geven ze dan een katalogus van. Vreemde woorden. Conclusie: de eenvoudige man kan er niet bij, maar theologen wel.

De auteur zegt: sla gerust die kleine letters over. Die lees ik zelf bij anderen ook niet, tenzij ik er zin in heb. Het komt aan op wat tusschen de streepen staat. Ieder, die van de Schrift houdt, en bedenkt, dat ze ons aan het wérk zet, en dat we bij het mysterie staan, dat niet tot zeven lijdenszondagen zich laat beperken, kan een poging volgen om te lezen wat de Schrift zegt. Ik ben blij, dat „onze" eenvoudige menschen (dat zijn even goed geletterden als ongeletterden) door zulke boeken te willen aanschaffen, blijven zorgen, dat ze m ó g e 1 ij k zijn. Want meer en meer kom ik ervan onder den indruk: boeken van behjdenden inhoud zijn ook in Nederland gauw aan het eind. Na onzen dood zal het proces zich verhaasten. Zoolang ons „volk" zulke boeken leest, kunnen ze nog verschijnen. Juist daarom heb ik even een aanteekening gemaakt tegen hen, die tusschen auteur en volk een scheiding willen maken, om hem op te bergen binnen den kring der „theologen". Waarvoor hij bewaard blijve.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen