De fabel van :„veel veranderd”

In Giessendam was Iemand, .die geloof schijnt gehecht te hebben aan de bewering van dr F. L. Bos, dat er zooveel veranderd was bij de synodocratle. Die man wendde zich tot den plaatselijken synodocratischen kerkeraad, en bood een verklarlng-van-gevoeleu (V. v. G.) aan, waarop in Almelo en Schiedam al eens eerder door den synodocratischen kerkeraad enkele tot de kerkverbrekers van 1944 terugkeerenden waren aangenomen. De man van Giessendam scheen te denken: wie in Almelo en Schiedam zich onder een a la Noordeloos gereinigden preekstoel mag neerzetten, mag het ook in Giessendam wel.

Hij kwam echter van een koude kermis thuis. In combinatie met eenige anderen naar den synodocratischen kerkeraad van Giessendam getogen, werd hij - we volgen nu de woorden van een in de pers clrculeerend stuk - ontnuchterd: de haren rezen zelfs ten berge:

„De ondertekenaars van de „Verklaring van Gevoelen" (waarvan ondergetekende er één is) werden uitgenodigd ter kerkeraadsvergadering en wat we daar hoorden, deed ons de haren ten herge rijzen. De „V. V. G." mocht niet worden geaccepteerd daar dat in strijd zou zijn met de Synodebesluiten, enz. Hoofdzakelijk onze zienswijze, wat betreft het kerkrecht werd als funest beschouwd voor de kerk. Er werd in de verklaring uitgesproken: („dat, wat het kerkrecht betreft, zij de meerdere vergaderingen zien als vergaderingen van afgevaardigden van kerken, welke hun bevoegdheid ontlenen aan deze afvaardiging) en dat meerdere vergaderingen niet handelen over belangrijke zaken, indien deze niet tijdig, dat is enige tijd vóór de afvaardiging ter n-eerdere vergadering, ter kennis van de kerken zijn gebracht." Het tussen haakjes geplaatste, letterlijk overgenomen uit de verklaring van Schiedam en Almelo („De Roeper", 12 Aug. '50 en 13 Sept. '50).

Dit puntje was voor genoemde kerkeraad niet te aanvaarden daar dit in strijd werd geacht met het Geref. kerkrecht. Meerdere vergaderingen mogen niet gezien worden als vergaderingen van afgevaardigden van kerken en dus daaraan hun bevoegdheid ontlenen, want de kerk, ons aller Moeder, vergadert daar, niet de afgevaardigden. Hierbij werden we verwezen naar Handelingen 15 en 16, de vergadering te Jeruzalem.

Verder werd in de „Verklaring van Gevoelen" uitgesproken: „Dat er in Geref. kerken ruimte is voor vrije m, eningsuiting, voorzover niet bewezen wordt, dat de voorgedragen beschouwingen klaarblijkelijk in strijd zijn met de H. Schrift en de Drie Formulieren van Enigheid, mits zowel bij het uiteenzetten als bij het bestrijden van een bepaalde zienswijze door de wijze van optreden en spreken de kerkelijke gemeenschap niet in gevaar wordt gebracht en bij dit alles de band der liefde tot elkander blijft bestaan."

Ook dit woordelijk overgenomen van Schiedam en , Almelo.

Evenals hierboven werd ook deze beschouwing afgewezen, hier moesten worden ingelast de woorden „zulks ter beoordeling van de erbij betrokken kerkelijke vergadering."

Deze woorden zouden heus niet zo bezwaarlijk zijn, als er door de kerkeraad maar niet zo'n verkeerde uitlegging aan werd gegeven. Bij monde van Dr Matter werd door hem naar voren gebracht, dat b.v. een Synode, die een uitspraak heeft gedaan waar bezwaar tegen gemaakt wordt op grond van Gods Woord, het recht heeft te eisen: „wij willen wel Uw ingediende bezwaarschrift in behandeling n-emen. maar op voorwaarde dat U (bezwaarde partij) zwijgen zult." Zou de bezwaarde partij hiertoe niet bereid zijn, dan zullen ook de bezwaren niet behandeld worden. Deze gedachte ligt dan opgesloten in de woorden „zulks ter beoordeling van, " enz.

Daar de brs. van art. 31 niet bereid waren hun gevoelen anders uit te spreken dan gedaan was, werd de toegestoken hand tot hereniging afgewezen, met tevens de mededeling dat ook de hereniging te Schiedam en Almelo, ni-et had mogen plaats vinden, daar dit absoluut in strijd wordt geacht met de besluiten der Haagse Synode.

De kerkeraad wordt in deze zelfs nog gesteund door Prof. Nauta, die per telefoon meedeelde aan Dr Matter, de „Verklaring van Gevoelen" niet te aanvaarden en sprak ook z'n afkeurirt^ uit over het gebeurde in Schiedam en Almelo.

Het door de brs van art. 31 gedane beroep op de Classis Gorcum leverde eenzelfde resultaat op; niet te aanvaarden."

Tot zoover het verhaal. Er kan aan worden toegevoegd, dat de synodocratlsche predikant van Giessendam later publiek kwam vertellen, dat deze mededeelingen juist waren; hij had er alleen maar bezwaar tegen, dat de mededeellng van prof. Nauta publiek gemaakt was.

Er is dus geen zier veranderd; wat ieder al weten kon. En prof. Nauta heeft nog niets geleerd; dat vind ik wel het ergste. En dat hij het gemanipuleer in Almelo en Schiedam maar slecht vindt, Is verblijdend: wij vinden het ook zoo, maar om andere redenen. En dat er maar wat gegokt wordt, en dat al die samensprekerij met ontwijking van noodzakelijke vragen maar misère oplevert. Is ook duidelijk. En dr F. L. Bos' fabeltje (In Amersfoort), dat schorsingen etc. ongedaan waren gemaakt. Is niet alleen stante pede door den toenmaligen amersfoortschen (synodocr.) predikant (die er wel voor bedankte, den schorsingsbrlef van ds v. d. Bom te ver; scheuren) maar nu ook door zijn tegenwoordigen collega Nauta bevestigd. Er is nog geen haar veranderd, zelfs geen gekloofde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen