Rapporteurs

Het besluit Inzake het niet meer zo breed als te voren opnemen van de' rapporten heeft nog een andere kant.

We denkeu aan twee dingen: de openbaarheid der synode en de verzoekingen van het vlees.

Synodes vrillen graag — zover het zaken van publieke betekenis betreft — openbaar zijn. Welnu — met één slag Is de openbaarheid voor een groot deel prijsgegeven. O zeker, persmensen kunnen er bij wezen (maar hoeveel ruimte krijgen ze in hun krant? en hoeveel fouten maken ze? ). De eerste de beste keer bevatte de pers — zonder opzet — een dikke onjuistheid. En van de debatten komt zo goed als niets terecht in de pers. We geven geen mens de schuld, het valt ook niet mee. Men heeft dus aan de krantenverslagen betrekkelijk weinig. Vooral niet om. , , de geest" te proeven. Alleen de rapporten betekenen wat. En die waren tot nu toe het grootste bewijs van openbaarheid der synode. Daardoor werd haar werk controleerbaar, niet maar voor plaatselijke inwoners van de roepende kerk (die de tijd hebben en niet al te dóóf zijn) niet maar voor soms helemaal niet , , ingewijde" persmensen, maar voor ledereen, vooral voor hen, die iets te m.aken hebben met het beslotene. Weg — allemaal. 'Zuinigheid? Maar meeleven-kunnen breekt de portemonnale open.

En dan: ons vlees. Rapporten schrijven is net als bidden. Je moet het zéggen, anders raak je de concrete behoeften niet. Zo moet je schrijven, en puntig argumenteren, voor het voLk, alleen dan dwing je jezelf tot scherp nadenken, tot verantwoord argiunenteren, tot hulp aan de soms misleide kerkmensen en tot controle van je geest. De zekerheid: „dit wordt publiek" betekent een groeiend verantwoordelijkheidsbesef.

Ik verdenk niemand ervan, dat hij voor een niet publicabel rapport minder zijn best zal doen dan voor een, dat publiek wordt.

Maar Ut geloof ook niet, dat, vooral op lange termijn (als de eerste liefde wat zal verkouden), er iemand is, die niet moet zeggen: „hier komt nog vlees en wereld bij". Ik vrees op de lange duur een m.i. nu al soms merkbaar zinken van het peil der rapporten. Sommige worden, geloof ik, wat te gemaJckeltjk opgevat. Dat zal eerder minder dan beter worden.

Jammer, jammer.

Onze crltiek op de synodale misslagen van 1944 is ongemeen vergemakkelijkt, omdat we de kans kregen met de stukken te bewijzen, dat de kerkrechtelijke opvattingen en maximes van de heer Nauta c.s., in rapporten van schorsing etc. neergelegd, wemelden van tegenstrijdigheden.

Laten we de crltiek op ons eigen werk mogelijk maken. „De Roeper" en „De Strijdende Kerk" konden destijds minder makkelijk alarm slaan tegen de genomen besluiten van ónze synodes, omdat de Rapporten van de bijeengezochte argumenten bij voorbaat de spits al hadden afgebeten.

Ik geloof, dat het rapportenbeslult jammer blijken zal. Men komt er allicht later op terug. We nemen te veel

„maatregelen" soms.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen