Vrije Universiteitsblad 1938-39 - pagina 197

1159 Jaarvergadering.

D e tweede d a g van de V.U, vergaderingen is eigenlijk.rfe toogdag. Dan geen gescheiden optrekken, zooals op den eersten dag, als de wetenschappelijke samenkomst vooral de mannen en de vergadering van Vrouwen V.U. Hulp bijzonder de vrouwen trekt, maar een feestdag voor alle V.U. vrienden en vriendinnen. Zoo was het ook nu weer. Reeds voor de opening der vergadering heerschte in en voor „Musis" een gezellige drukte. Per trein en bus kwamen de vele belangstellenden uit alle deelen des lands, bijzonder uit Gelderland, Arnhem binnen. D e prettige stemming werd nog verhoogd door het stralende weer, waardoor de schoone omgeving te meer tot haar recht kwam. De groote zaal was geheel gevuld, toen de Voorzitter •— D s . T. Ferwerda van Amsterdam, Curator der V.U. — de vergadering opende met het laten zingen van P s . 8 4 : 3 . Na Schriftlezing en gebed sprak D s . Ferwerda de openingsrede uit, waaraan wij het volgende ontleenen: Openingsrede D s . T, F e r w e r d a .

De verwarde en zorgwekkende wereldtoestand doet in miljoenen harten de vraag leven: waar moet dat heen ? Die vraag brengt ons. zonder meer alleen geen stap verder. Dat doet wel de vraag die het geloof voortdurend bezig houdt: „Heere, wat wilt Gij dat ik doen z a l ? " Onder den drang van deze vraag is ook onze Vereeniging en de door haar gestichte Universiteit geboren. Er mag dan ook geen jaarvergadering voorbijgaan, waarin wij er ons niet over verbazen dat G o d ons tot zulk een verantwoordelijke taak als onze Vereeniging in Zijn kracht en naar Zijn bevel begeert te vervullen, geroepen heeft, en dat wij daarbij kennelijk mogen ervaren dat er zegen op onzen arbeid rust. Dat, om hier slechts dit eene te noemen, de Wis- en Natuurkundige Faculteit met drie lectoren mocht worden uitgebreid, stemt tot groote blijdschap. Maar er mag ook geen jaarvergadering voorbijgaan waarop wij onszelf niet met ernst afvragen, of en in hoever wij serieus zijn geweest in de vervulling van onze roeping. Voor zulk een zelfbezinning is er altijd reden, maar inzonderheid ook nu in de situatie van het oogenblik. Bij de moeilijkheden die er in den kring van onze Universiteit, in haar naaste omgeving en in onze Gereformeerde volksgroep als geheel gerezen zijn, kon men ook onder ons soms wel eens de vraag hooren: waar moet het heen? Maar die vraag hoort bij ons niet thuis. Alleen dan zullen wij zonder geestelijke schade door deze moeilijkheden heenkomen, wanneer wij ons laten leiden door de vraag: Heere, wat wilt Gij ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen