VU Magazine 1974 - pagina 450

tische benadering van de verhouding geloof en wetenschap prefereerden, waarbij de meest geacharneerde tegenstanders, leden van de theologische faculteit, zelfs van 'dreigende deformatie' spraken en synodale uitspraken, alsmede die van het college van curatoren wegens strijd met de gereformeerde belijdenisgeschriften trachtten uit te lokken, stonden zowel voorals tegenstanders op het tussen hen onbetwiste standpunt, dat de grondslag het centrale uitgangspunt en het richtende perspectief voor de wetenschapsbeoefening moest zijn. De grondslag zou voor de methodiek van de wetenschapsbeoefening en voor haar resultaten betekenis hebben.

Nieuwe formulering Deze algemeen aanvaarde opvatting van de grondslag werd ook in de eerste decenniën na de 2e wereldoorlog vastge-

houden, ofschoon over de wetenschappelijke uitwerking daarvan veel onzekerheid bestond en met name het geloof in de 'gereformeerde beginselen' als uitgangspunten van wetenschapsbeoefening, althans in de niet-theologische wetenschappen, meer en meer verloren ging. Daardoor ontstond in de loop van de 60-er jaren behoefte aan een nieuwe formulering van de grondslag. En dan breekt ook een geheel nieuwe opvatting van de idee van de christelijke wetenschap baan, die in feite deze idee overboord zet. De nieuwe opvatting buigt de idee van de christelijke wetenschap om in de idee van de beoefening van de wetenschap door christenen. En dat is wel een groot verschil. In plaats van de grondslag als centraal uitgangspunt voor de wetenschapsbeoefening komt nu de 'grondslag' als het geheel van christelijke (of vermeend christelijke) idealen, waaraan christenen die de

Ervaart u persoonlijk in uw werk het klimaat aan de VU stimulerend met betrekking tot de relatie geloof en wetenschap? - Neen, eerder het tegendeel. Het onderwerp komt niet of nauwelijks ter sprake. Zelf ben ik huiverig het ter sprake te brengen, omdat ik me bewust ben, dat ik in een discussie hierover niet de gangbare (zie vraag 3) paden bewandel. Wat ik zie is, dat mensen, die wel over relatie geloof en wetenschap spreken en inderdaad buiten de gangbare meningen vallen al gauw een 'omstreden figuur' worden. Dit leidt tot isolatie of leerstellige discussies, waarbij doorgaans aan het wezen van hun 'bezleling' voorbij wordt gegaan. (prof. dr. H. J. van Aalderen, hoogleraar. Huisartsgeneeskunde) - Dat de VU een doelstelling heeft - die m.i. goed operationeel te maken is voor onderwijs en onderzoek

wetenschap beoefenen de resultaten van hun wetenschappelijk werk wensen dienstbaar te maken. Wat dit betekent kwam zonneklaar naar voren op het Congres over de toekomst van de VU, gehouden op 11 en 12 januari 1968. Daar werd door een vooraanstaand lid van de theologische faculteit verdedigd dat de wetenschap als zodanig beoefend moet worden 'etsi deus non daretur', alsof God niet bestond. M.a.w. de wetenschap met haar methoden en technieken moest als een autonome geseculariseerde aangelegenheid worden beschouwd, die zelf niet innerlijk vanuit een christelijke grondslag vernieuwd kan worden, maar waarvan de resultaten door de christgelovige den-

in mijn sociaal-wetenschappelijk vakgebied - ervaar ik tot nu toe als een stimulans. Helaas kan ik niet zeggen de indruk te hebben dat deze doelstelling (mede-)bepalend is voor het klimaat waarin onderzoeks- en onderwijscommissies beleidsadviezen produceren. drs. B. J. Crum, wetenschappelijk medewerker. Interfaculteit Lichamelijke Opvoeding -Ja. dr. J. de Jonge, Hoofdwetenschappelijk medewerker, subfaculteit der sociologie - Noch in het type onderzoek - d.i. menselijke informatie verwerkingscapaciteit - noch in gehanteerde methoden komt in mijn werk de relatie geloof en wetenschap aan de orde. dr. P. J. Keuss, wetenschappelijk medewerker. Psychologisch Research Laboratorium - De VU presenteert zich als een christelijke universiteit met evangelische aspiraties. Of ik hier iets van

heb kunnen ervaren en of het mij stimuleert? Dat is zeker het geval, misschien nog wel in sterkere mate dan ikzelf besef. Toch zegt dit bij een filosoof wellicht niet al te veel. Filosofen hebben aan de VU nu eenmaal een streepje voor, omdat zij juist worden ingehuurd voor de doordenking van (o.a.) de relatie geloofwetenschap. Ik wil intussen niet prijken op het lijstje van christen-geleerden, mannen van naam ongetwijfeld, die door de rector-magnificus tegen prof. Van Zuthem en diens kritiek op de VU in stelling zijn gebracht om de christelijkheid van onze universiteit te markeren (zie Trouw 17 september '74). Van Zuthems hartekreten zijn ongetwijfeld weinig genuanceerd, zoals alle hartekreten. Maar ik heb ze wel ondergaan als door en door echt. Als hij zegt, dat hij nog geen gesprek heeft kunnen losmaken over wat ons allen zou moeten bezighouden, dan zit er hier en daar iets fundamenteel fout. Zijn woorden zouden minder snel tot afweer, eerder tot inkeer moeten brengen. Ik althans ben er een ogenblik stil van geworden. dr. J. Klapwijk, lector, Contemporaine filosofie - In feite nauwelijks. De uitzonderingen betreffen enkele personen. Maar het is de vraag of die personen het klimaat van de VU wat mijn werkomgeving betreft anders maken dan elders zou kunnen worden aangetroffen. drs. J. B. Opschoor, medewerker, Instituut voor Milieuvraagstukken

Prof. dr. H. J. van Aalderen

20

B. J. Crum

Dr. Jan de Jonge

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen