Honig uit den rotssteen - pagina 8

zijn „eeuwig huis" niet zijn kan. Hoor maar, hoe Jezus zelfs de vraag: „Heere, sta mij toe, dat ik eerst afscheid neme van wie in mijn huis zijn!" onverbiddelijk afwijst. Neen, neen, zoomin als voor hun Heiland is voor Jezus' verlo.sten het blyvende hier op aarde. Hun saamgroeien tot één plant met den Heere is een afgescheurd worden van den wortel der wereld. By hem «w-, dat is hier ttitwonen. Als pelgrims die doortrekken, zyn ze op aarde niet thuis, maar reizend naar hun vaderland. Wie het hier vinden kan, zinkt als mensch beneden wat zijn roeping is; zich verzelschappend niet met Grods heilige engelen, maar met de vossen of 't vogel enheir, 't gedierte des wouds. Heerlijk lag in der liechabieten gelofte van dit uitwonen het profetisch symbool: „Wij zullen geen huizen houwen tot onze woning, dus spraken ze, maar in tenten voor 's Heeren aangezicht zyn!" (Jer. 35 7). Ook in de Patriarchen roemt de Hebreërbrief dat ze in tenten hebben omgedoold. En de apostel voleindt de breuke met deze aarde, als hij op een ,^wandelen in de hemelen^''"' aandringt en op een

dat

:

^^uitwonen''^

van

hier.

achter Jezus aankomt, keerde den rug toe aan de wereld; voelt telkens weer één harer bekoringen verbleeken; kruist haar aan zijn hart en zyn ziel aan haar glorie; niet wijl hy den dorst naar geluk liet varen, maar wijl hij dorst naar meer, dorst naar rijker, hooger, schitterender heerlykheid; naar een heerlykheid, waar nu reeds door de hope zijn stil gemoed van heilige vreugd in zwellen kan naar al den goddelijken praal en den reinen luister van het Koninkrijk zijns Grods. Als die glansen eens doorbreken en die doorluchtige dag eens o, komt, waar uw zielszuchten, o, uitverkorene Gods, al den dag en al den nacht naar uitgaan, dan zullen het niet de vossen zijn die in de holen kruipen, maar zij, naar des profeten woord, „in de holen en spelonken vlieden" die hier den Koning der heerlijkheid niet geëerd hebben (Jes. 2 19); dan zullen „de smarten aankomen en het wee als een barende vrouw," over hen, die, als 't vogelenheir, door hoogheid gedreven, maar metterdaad zichzelven verlagend, „hun woning op den Libanon hebben gebouwd en hun nest in de takken der cederen" (Jer. 22 23) ; en voor u, voor u alleen, zal dan „het huis op serafynen" zijn, die van de wereld voor niets geacht, bespot en uitgedreven, onder al uw smaad en vertreding als pelgrims maar geleefd hebt van dat kostlijk woord uws Heeren: „In het huis daarboven zijn vele woning en^ en ook u bereidt mijne liefde in dat Vaderhuis een plaats."

Immers,

wie

;

:

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen