Voor Kinderen.

De verstandige Huisvrouw.

In ouden tijd leefde eens in Griekenland een man, die Pythes heette, en zoo rijk was dat hij zelfs den koning van Perzië — en dat was een groot heer! — als gast ontvangen en behoorlijk onthalen kon.

Doch als iemand veel heeft wil hij gemeenlijk nog meer hebben. Zoo althans ging het den rijken Griek.

Op zekeren dag had hij zijn velden doorwandeld, en ging eens wat frissche lucht scheppen op de rotsige heuvels, die er achter lagen. In een berg merkte hij een opening op, die hij nog nooit gezien had. Het was de ingang van een hol. Pythes ging er in, doch hij was nog nog niet ver gekomen, toen hij op den grond iets zag schitteren. Hij raapte het op, en zie het was goud. Wel erts, met aarde en steen vermengd, maar toch goud.

Of onze man ook blij was! Hij liep naar huis, en reeds den volgenden dag beval hij aan een tiental van zijn knechts, die anders het veld bebouwden, elk een spa en een houweel te nemen, en met hem te gaan. De lieden keken vreemd op, doch Pythes zei niets tot zij aan het hol hol waren gekomen. Toen zij daar eenmaal waren, vertelde hij hun, dat zij den grond moesten omgraven en nauwkeurig toezien, of ze ook iets schitterends vonden, dat wel goud kon zijn. De mannen, wien het min-j der schelen kon wat zij deden, temeer daar zij meest allen slaven waren, gingen aan 't werk en toen het avond was, had hun heer reeds vrij wat gouderts bijeen, en lachte van genoegen Intusschen had het veld dien dag onbebouwd gelegen.

Den volgenden morgen zond hij de tien wederom naar Me goudmijn, maar ging zelf naar de velden, waarin zijn vee graasde. Hij riep de herders bijeen en sprak: »Neemt elk een spa. en houweel en volgt mij!" De mannen deden dat, en Aveldra waren ook zij in het hol aan het werk. Wel beviel hun dit niet bijzonder, maar daar vroeg Pythes niet naar, als hij maar goud kreeg. Er werd dien dag weer wat gevonden, doch toen de avond kwam was het vee niet verzorgd, verscheiden schapen waren weggeloopen, en de geiten hadden de jonge boomen beschadigd.

Den derden dag ging Pythes opnieuw uit, terwijl de mannen allen weer goud moesten graven. Hij zond nu al de overige landbouwers en al de herders op een paar na, naar het hol om daar te arbeiden. Het land kan wel een poos liggen, dacht hij, en wat het vee betreft, daarmee moet het maar gaan zooals het best kan. Daarop ging hij zelf weer naar de goudmijn en bleef er den heelen dag, om toe te zien, dat er niet werd gestolen.

Tegen den avond keerde hij terug. Zijn vrouw, die hem den ganschen dag niet gezien had, was heel verwonderd, en vroeg hem waar hij toch was geweest.

»Dat kan ik u nog niet zeggen, maar gij zult het spoedig bemerken", antwoordde Pythes met een slim gezicht.

De vrouw antwoordde: »Maar, mijn lieve man, het is anders wel noodig, dat gij eens hier blijft, en uw oog over alles laat gaan. Onze werklieden voeren niets uit, naar het schijnt De tuin is niet gewied; tusschen de groente komt overal onkruid op, en de koeien schijnt men te vergeten. Zij worden niet behoorlijk gemolken, de stal is vuil, en de geiten en schapen loopen overal rond.

Ja, " sprak Pythes, »daar is op het oogenblik niet aan te doen. Heb maar geduld: gij zult "eens zien hoe ik u verras.”

De goede vrouw zweeg stil Doch zie, den volgenden morgen, toen zij de dienstmaagden riep, om koren en melk te halen en het eten te bereiden, was er geen enkele te vinden. Zij begreep er niets van. Eindtlijk vond zij een herdersjongen, die haar vertelde, dat al de meiden reeds vroeg in den morgen, met mijnheer Pythes voorop, waren weggegaan, heel ver weg. Nu was de vrouw geheel ontzet. Als dat de verrassing is, waar mijn man van ~sprak, dacht zij, had ik maar liever geen verrassing. En toen Pythes 's avonds thuis kwam, kon zij natuurlijk niet laten erg te klagen over zijn wijze van doen. Nu, geen wonder, want zij had dien dag alle werk alleen moeten verrichten, en dat zei heel wat

Doch Pythes, de geldgierige man, bleef doodkalm. »Beste vrouw", sprak hij, »gij zult spoedig zien, dat ik heel goed deed”.

»Het was wel een de vrouw. prettige verrassing", zei

»Ja maar, die bedoelde ik ook niet Heb maar geduld".

Doch het geduld van de vrouw was niet eindeloos. Den volgenden morgen stond zij vroeg op, liep stilletjes Pythes en de meiden achterna, en zag hoe zij, evenals de knechten, het hol binnengingen. Zij schudde het hoofd en sprak: »Ik moet weten wat dat beteekent." Des avonds liet zij een van de knechten bij zich komen, en vroeg hem ronduit wat er in het hol verricht werd. Nu hoorde zij alles, hoe er naar goud werd gegraven, en ook hoe alle man en vrouw aan 't werk was gezet, zoodat het land en het vee werden verwaarloosd. Zij schudde bedenkelijk het hoofd, dacht een poos na en sprak toen bij zichzelf: »Wacht, ik weet wat: dat kan helpen.”

AAN VRIGERS. {Slot volgt.)

Aan onze lezeres, die zoolang op antwoord eeft moeten wachten, wil ik thans trachten en antwoord te geven omtrent den Blauwen aandag.

Het woord »blauwe" heeft bij meer dan een olk de ongunstige beteekenis van »naar'" nietswaardig" enz. Nu hadden vroeger — en og wel — sommige werklieden de gewoonte aan e rust van Zondag nog een Maandag te noopen, dien zij doorbrachten in ledigheid. at was natuurlijk voor hun zak juist niet oordeelig, want zij verdienden dan niets, gaen in de herbergen daarentegen veel gelduit, n raakten soms nog aan het zwieren en twisen bovendien. Eens vroeg zoo iemand, die op aandag braaf gedronken en gevochten had an zijn baas, waarom die »luie Maandag" — ooals men hem ook wel noemt — toch »b)auwe aandag" zou h.: eten. »Dat moet ge maar eens an uw blauw oog vragen, " antwoordde de aas ernstig, 't Is best te begrijpen dat men ien Maandag, omdat hij zoo weinig goeds racht, »Blauwen Maandag" noemde.

Sommigen zeggen, dat het op zekeren Maanag, op welken een kerkelijk feest viel, de geoonte was het, altaar met een blauw kleed te ekken, en dat daarvan de naam komt. In alle eval duidde de naam een tijd aan van rust, en vrijen tijd, dien men er eens van nam. aarom ook duidt Blauwe Maandag een orten tijd aan, en wel een, waarin men ongeeer niets, althans niets degelijks doet. Als men dus zegt: »Hij is er maar een blauwen Maandag geweest" of »dat leert iemand niet in een blauwen Maandag", dan wil dat zeggen: in een korten tijd, een verloren oogenblik. Maar om met zekerheid over zulke dingen uitsluitsel te geven, daarvoor zou men langer dan een Blauwen Maandag moeten zoeken, en wie weet of men het dan nog wel vond !

Januari-rijnipjes.

Als in Januari wroet de mol. Dan houdt tot Mei de winter vol.

Brengt Januari het sneeuwen kleed. Dan wordt veelal de zomer heet.

Als de vorst in Januari niet komen wil, Dan komt zij in Maart of in April.

Als vorst en sneeuw October bracht, Dan is 't in Januari zacht.

Is Januari warm. Dat zich de Heer erbarm!

Nieuwjaars morgenrood Brengt meestal veel nood.

Als in Januari de muggen dansen, Is er later niet veel te schransen.

Groeit in Januari 't gras. Zoo is er veel kans op misgewas.

Januari en geen sneeuw op 't veld. Voorwaar — dan is het kwaad gesteld!

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen