Uit de Pers.

Jhesis, antithesis en synthesis is de drieling, waarop telkens weer elk pleidooi over de hereeniging of vereeniging der Gereformeerden neerkomt.

Docent Wielenga teekent dezen drieling aldus:

De wederzijdsche bedenkingen hebben we vernomen. En zoowel aan de eene als aan de andere zijde is wel iets tot staving bij te brengen.

Beider fout bestaat echter ra. i, daarin dat men te veel of liever te eenzijdigen nadruk legt op een enkele verklaring en op een enkel f til zonder in het oog te houden wat daarmee in verband staat, wat er aan voorafgaat of wat er op volgt en waardoor het alles zijn eigenlijke beteekenis verkrijgt.

Gaat men daarop door, dan hebben én «Scheiding" én «Doleantie" beide het hard te verantwoorden.

Het verschil in handelwijze valt in het oog.

Wij gaan hiervan uit, dat niemand gerekend wordt met ons meê te gaan, dan wie dat uitdrukkelijk verklaart.

Terwijl de Doleerenden er van uitgaan, dat ieder der leden gerekend wordt meê te gaan, tenzij hij het uitdrukkelijk weigert.

Doch daarin stemmen beiden weer overeen, dat zij, die zich «aansluiten" ot «meegaan" hebben te verklaren, dat ze naar Gods Woord zich houden aan de Geref. Confessie, terwijl ze daarmee zich tevens stellen ouder opzicht en tucht van de opzieners der Gemeente.

Bij getroume behandeling komt men dus onder den ? , egen des Heeren tot hetzelfde resultaat, wat staat en toestand der kerk betreft.

En voorts:

De beschuldiging van nSeparotisme" mogen we naar luid van onze beginselen en historie met alle recht afwijzen.

Maar hetzelfde mogen de «Doleerenden" doen, waar wij hen soms verdenken van slechts een restauratie of reorganisatie^ zonder wezenlijke reformatie te bedoelen of tenminste te zullen verkrijgen.

De houding, door Dr Van Ronkel c, s. met hun •iireorganisalie-flan" niet minder ; tegenover de «Dole antie" dan ook tegenover de «Scheiding" aangenomen, pleit in dezen niet weinig voor hen en dient misschien wel sommige gemoederen onder ons gerust te stellen.

Hierin ligt de hoofdzaak Men moet niet willen, dat de anderen worden gelijk als wij zijn, om óf de Christelijke Gereformeerden doleerend óf de Doleerenden Christelijk Gereformeerd te maken. Maar beiden moeten we ons onder het" gebod des Heeren stellen, en zoo terugvinden die eenheid in kerkelijk leven, die onze vaderen ons aanbevalen en die ons dieflijk ontstolen is.

De heer Ds Bos van Bedum komt in een ingezonden stuk in De Bazuin sterk op tegen ons beweren, dat er tegenstanders van de hereeniging zouden bestaan, en alzoo de Christelijke Gereformeerden in twee partijen zouden zijn ingedeeld.

Hij zegt ervan:

Het komt mij voor, dat De Reraut het er in de laatste jaren op toelegt, om ons Chr. Gereformeerden in twee partijen te verdeelen, wat zeker meer dan de schrijver bedoelde tot allerlei misvattingen en verkeerde indrukken bij hen die nog buiten onze gemeenschap staan aanleiding gaf, ook onder ons schadelijk kan werken en mij wel eens deed denken aan het : verdeel en heersch.

Tegen deze onvriendelijke insinuatie moeten we met al de kracht die in ons is opkomen.

Waaraan ontleent Ds. Bos het recht om over onzen toeleg te oordeelen? Wat geeft hem bevoegdheid, aan ons een Jezuietische intentie naar het divide et impera toe te schrijven? Kan hij dan lezen in iemands hart?

Reeds dat zulk een woord • uit de pen kon vloeien, toont overtuigend, dat Ds. Bos ons wantrouwt; en wantrouwen is nooit uit den wortel der broederlijke liefde geweest.

Wat voorstelling ook !

Alsof waar tweeërlei opinie feitelijk bestaat, en de ééne dier beide opiniën u blijkbaar nader staat dan de rndere, u kon toegedicht, dat gij deswege den toeleg hebt, om in twee partijen te verdeelen!

Ons dacht het gold hier de beginselen van wat waar in de zake der kerke is en voor de toekomst die kerk in het spoor van Gods heilig Woord kan houden.

En waar bij zulk een ernstig belang door sommigen verdedigd wordt wat u schadelijk dunkt, en door anderen gesteund wat u waarheid is, wat steekt er daar wonders in, dat ge ot die eersten u meer dan tot die anderen oelt aangetrokken?

Intusschen nemen we er nota van, dat ook s. Bos niet als tegenstander der vereeniging e boek wil staan.

Het zedelijk motief, dat we ons eigenlijk ereenigen moeten, is dus ook tegenover zijne edenkingen onze bondgenoot.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen