Uit de Pers.

Van Synodale zijde heeft men extra-telegrammen uit Kampen en Utrecht besteld, om toch vooral precies op de hoogte te blijven van wat er tusschen de Ned. Geref. en Christ. Geref. kerken omging.

Reeds voor dagen en weken waren hun émissaires bij de Christ. Geref. rondgegaan, om dezen toe te fluisteren : »Pas maar op voor de pantoffel van vader Abraham !" En dat is dan ook al hun wapen.

Natuurlijk! Eerst toch hebben diezelfde Synodalen over velden en markten geroepen : Doleantie en Separatie is precies hetzelfde, is krek eender! Dus, zou een ordinair rcensch zeggen, moesten ze nu dan ook de ineensmelting van wat «hetzelfde" is natuurlijk vinden en toejuichen.

Maar, neen, nu is het weer niet hetzelfde; nu is het weer vlak het tegenovergestelde; nu is het weer vuur en water geworden ; en moet het water gewaarschuwd dat het niet door het vuur worde opgeslorpt.

En nu wordt er boos zaad van nijd, jaloezie, naijver en wrevel in den winkel van Satan besteld, en dat booze zaad strooien de heeren Synodalen nu bij handen vol in den boezem der Gereformeerden.

En dan heet het: > Boer, pas op je ganzen !" > Volgeltje, laat u door den vogelaar niet verschalken !" „Lief vischje, zwem de fuik niet in!" »Aime schaakspeler, in drie zetten krijgt ge mat!" Baars en vorentje; en het arme vorentje zal worden opgeslokt.

Spin en vliegje ; en het vliegje wordt straks door den vreeselijken spinnekop omwoeld en uitgezogen ! Poes en muis; arm muisje, nu spint en speelt poeslief nog, maar straks wordt ge opgepeuzeld, dat er niets liggen blijft dan uw staartje.

Zoo neuriet de Synodaal.

Jammer slechts dat zijn deuntje nergens succes had.

Zelfs niet, en sterker kan het wel niet, bij de minst toeschietelijke fractie.

Zóó weinig, dat om slechts één blad te noemen, de Roeper er niet door inloopt, maar fiinkweg den Synodalen ruziestoker op zijn plaats zet.

Hoor maar: De handelingen van de voortgezette Synoden der Ned. Geref. en Christel. Geref. te Utrecht en Kampen hebben de verschillende persorganen, die zich met kerkelijke toestanden bezighouden, weer stof tot besprekmg gegeven.

In verschillende organen der pers vinden wij dan ook beschouwingen over de vereeniging ran Doleerenden en Chr. Gereformeerden, wellce zaak den hoofdschotel uitmaakte op de tafel van de in Januari gehouden Synoden te Utrecht en Kampen.

Opmerkelijk rnag het genoemd worden, dat niet alleen de kerkelijke organen van de Chr. Ger. Kerk en der Ned. Ger. Kerken zich met deze zaak bezighouden, maar dat, niet het minst, de bladen, die voor het Synodaal genootschap, dat men Herv. Kerk noemt, ijveren, zich met de zaak die enkel den Chr. Geref. en Doleerenden geldt, zoo druk maken.

. Wat nog het opmerkelijkste is in deze zaait, is het feit, dat inannen, die vroeger zich gedroegen, alsof er geen Chr. Ger. Kerk bestond, omdat het hun te min was over die afgescheidenen zelfs een woord te verspillen, óf met een minachtend schouderophalen deze lieden behandelden, óf ook met alle macht, die in hen is de Chr. Ger. Kerk bestreden en beschimpten, nu op eenmaal vol belangstelling zijn voor het welzijn der Chr. Ger. Kerk en lauwerkransen voor haar vlechten Zonder dat het gevraagd wordt, krijgen wij raadgevingen om toch geen bondgenootschap aan te gaan met Dr. Kuyper en de zijnen. Daardoor zouden we onze eerekroon verliezen, en wat dies meer zij.

Waren wij niet 50 jaar lang aan onze nietigheid en dwaasheid herinnerd door de mannen van de Synodale hiërarchie, wij zouden in gevaar komen hoogmoedig te worden en te gaan meenen, dat wij wer keiijk wat zijn, vooral als hooggeleerde heeren. zooals Dr. Bronsveld, Ds. Felix van Utrecht, en verdere hoogwaardigheidsbekleeders meer, zich onze zaak gaan aantrekken en voor ons welzijn in de bres treden.

»A!s de vos de passie preekt, heeft de boer op zijne kippen te passen; ' aan dit woord denken wij onwillekeurig, als wij door ethischen en hoe ze verder heeten mogen, een weinig bewierookt worden. Daar moet wat achter zitten. Er zit ook iets achter, en wel, de hoop om het vuurtje van twist en tweedracht tusschen Doleerenden en Chr. Ger. levendig te houden, om zoodoende de groote Diana der Efneren in stand te houden en tot de schare, die de wet niet kent, te kunnen zeggen: «Ziet ge wel, dat het verlaten van de Vaderlandsche Kerk op niets uitloopt dan op tweedracht ? 't Is toch veel beter te blijven in een genoot­ schap, waar men Christus en Belial samenkoppek, en waar men ongestoord en ongestraft den lieven Heiland laat bespotten en tevens zielen voor eeuwig onge lukkig maakt!" Indien de Synodale persmannen. die zich zoo interesseeren voor de Chr. Ger. een raad van ons wilden aannemen, zouden wij dezen geven : zich vooreerst maar niet te bemoeien met de zaak der hereenigingtusschen Chr. Ger. en Doleerenden. 't Is een zaak, die zonder schade voor de moderne en ethische dominees in het Synodaal genootschap kan geschieden. Er is in hun eigen boezem nog wel wat te doen, eer deAugiasstal opgeruimd is.

Bovendien zijn wij niet zoo onnoozel, dat wij, wat de eihische, of ook zich noemende Geref. mannen dier Synodale hiërarchie al zoo gelieven te zeggen, voor zoete koek opeten. Het zal hun dan ook niet gelukken ons tegen de Doleerenden in het harnas te jagen. S H g n e

In welk opzicht wij ook mogen verschuilen van de Doleerenden, en welke caricaturen men ook van hen moge ophangen, wij blijven ons het meest aan hen verbonden gevoelen. Wij zullen daarom ook weinig of geen notitie nemen van hetgeen van Synodale zijde wordt in het midden gebracht over zaken, die enkel ons en de Ned. Geref. gelden.

Voor dit woord brengen we aan de Roeper onzen warmen dank.

De Synodalen zijn een soort vliegen met kleefstof aan de pooten Als ze eens op u toeschieten, kunt ge ze haast niet weer van u afkrijgen.

Daarom was zulk ^een flinke tik probaat.

Van de »fuik" gesproken, ook Ds. Sikkel laat er zich in de Bazuin over uit, en zegt er schoon van : ; ^ is, Wat men van ytjuik" praten moge, ik hoop met allen, die de vereeniging der Gereformeerde Iterken naar den eisch der Gereformeerde beginselen begeeren, in de vreeze des Heeren te blijven vragen, te blijven eischen: vereeniging van alle Gereformeerde kerken op den grondslag der belijdenisschrijten en onder den regel der Gereformeerde Kerkenorde.

Dat alleen ben ik mij voor God bewust te bedoelen.

Wie zich op dien grondslag en onder dien regel niet vereenigen wil, die is naar mijne overtuiging niet Gereformeerd.

En waar eenige kerk op dien grondslag en onder dien regel op samenleving met andere kerken aandringt, daar mag die vereeniging niet uitblijven.

Wie op dien grondslag en onder dien regel de ver eeniging om allerlei gevreesde bedoelingen niet aan durft, die vertrouwt den grondslag der belijdenis of de geschiktheid der Kerkenorde niet; die behoeft andere vastigheden, maar bewijst daardoor de kracht te mis sen van onze aloude Gereformeerde kerken.

Verlosse de Heere ons van alle wantrouwen en menschenvrees, en geve Hij ons als Gereformeerde mannen aan de vijf steenen uit de beek, onze Belijdenis en Kerkenorde, genoeg te hebben om in zijn naam vereenigd op te trekken tegen den vijand van Sion.

Op die »fuik" zullen we nog telkens moeten terugkomen.

Het is of zoo twee valsche spelers tegenover elkaar zitten, en of de een probeert hoe hij den ander het slimst er in kan laten loopen.

Of neen het is erger nog, want die valsche spelers bidden vooraf niet; maar hier zijn onderhandelaars, die eerst den Naam des Heeren aanroepen ; elkaar een watmen handdruk geven; en dan zitten gaan, om zoo goochem mo gelijk uit te rekenen, hoe men elkaar een vlieg kan afvangen.

Weg met dien gruwel!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen