Buitenland.

Engeland. Verloop van het proces tegen het bestuur der St. Paiilsk erk.

Om een denkbeeld te geven van de wijze, waarop in de Episcopale kerk een proces gevoerd wordt, willen wij den loop volgen dien het rechtsgeding tot dusver nam, dat in het leven geroepen werd door het plaatsen van een Mariabeeld in de hoofdkerk van Londen: de St Paulo. Een Mariabeeld was dan in de kathedraal gekomen, natuurlijk met toestemming van den deken en het kapittel der parochie. Dit vonden sommige leden toch al te erg en vroegen daarom den bisschop van Londen, om tegen den deken en het kapittel te mogen procedeeren. De bisschop, een volbloed Ritualist, weigerde dit, en daarom wendden zich de klagers tot de »Court of Queens bench", met verzoek om den bisschop •ot het geven zijnfcr toestemming te dwingen.

Dit gerechtshof, waarvan de Lord opperrechter van Engeland, Coleryde, voorzitter is, stelde de klagers inzoover in 't gelijk, dat het besliste, dat de bisschop van Londen het recht niet had, om klakkeloos het proces te verbieden, maar hij behoorde beide partijen te hooren, om daarna te beslissen of het proces al dan niet aanhangig gemaakt zou worden. Tegen deze beslissing kwam de bisschop van Londen in verzet bij de Court of appeal, en dit college heeft onlangs het vonnis van de » Queens bench" vernietigd en daarmede bepaald, dat de macht van den bisschop, om al dan niet een proces toe te laten, absoluut is, omdat anders de bedoeling van den wetgever, om processen omtrent kerkelijke vraagstukken, die een boos opzet verraden, tegen te houden, verijdeld zou worden. Tegen deze beslissing kunnen de klagers nog in verzet komen bij het Hoogerhuis, en gelij'^ de Recoid meldt, is dit den uden Januari aan het huis der Lords beteekend.

Wat het proces tegen den bisschop van Lincoln aangaat, die ook is aangeklaagd wegens het invoeren van Roomsche ceremoniën bij ' den eeredienst, — heeft de aartsbisschop van Canterbury bepaald, dat de openbare terechtzittingen den 4den Februari zullen aanvangen. Het schijnt niet waar te zijn, wat wel beweerd wordt, dat de vele petitiën en vertoogen tegen de rechtspraak van den aartsbisschop voornamelijk uit den boezem van de laagkerkelijken kwamen, d. w. z. van hen, die het Protesiantsch karakter der Episcopale kerk zoeten te handhaven. Veeleer is het de hoogkerkelijke partij, die er tegen is, dat de rechtspraak in handen van genoemden aartsbisschop rust, en beweert, dat in een proces tegen een bisschop slechts de aartsbisschop met zijne kroonprovincialen, dat is het Hoogerhuis der Convocation, bevoegd is, waardoor men de praktijk der oude kerk weder in toepassing wil brengen. Daarom heeft ook de aangeklaagde, bisschop King van Lincoln, zich slechts onder protest aan de rechtspraak van den aartsbisschop onderworpen.

Hoevele jaren heeft men in Engeland reeds processen gevoerd tegen hen, die steeds meer de eeredienst op dien in de Roomsche kerken doen gelijken! Bijna altijd werden de invoerders van nieuwigheden in het ongelijk gesteld en soms, bij hardnekkig verzet tegen de beslissing der rechtbank, in den kerker geworpen. En toch wies de stoutmoedigheid van hen, die besloten schijnen om de Episcopale kerk te romaniseeren, met den dag; steeds meer bisschoppen en predikanten kwamen er, die zich gingen tooien met misgewaden enz., zoodat er nu nog maar éen bisschop gevonden wordt, die door dien stroom niet is medegesleept. Zoovele tonnen gouds hebben deze processen verslonden, met geen ander gevolg, dan dat hun, die de Episcopale kerk op Roomsche paden leidden, een martelaarskroon op het hoofd is gezet. Had men erkend, dat men met een geestelijke boosheid in de lucht te doen had, die het er om te doen is, om het werk der Reformatie in Engeland ongedaan te maken, men zou den strijd zeker op andere wijze aangebonden hebben.

Geve de Heere den geestelijken leidslieden in Engeland zich te verootmoedigen, omdat het zoo kennelijk aan den dag komt, dat het Engelsche volk bezig is weder te keeren als de hond, tot zijn uitbraaksel.

Amrrika. Herziening der AVestminstersche confessie.

In Noord-Amerika is, evenals in de vrije Schotsche kerk, de herziening van de geloofsbelijdenis aan de orde gesteld, en wel in de Presbyteriale kerk van het Noorden.

Bekent! is, dat èn in Schotland èn in Engeland èn in Amerika de «Westminster Confession" het formulier van eenigheid is. Men schijnt zich niet te kunnen stellen op het standpunt der Gereformeerde vaderen, die het wel voor mogelijk hielden, dat het een of ander in de confessie zou moeten veranderd worden op grond van Gods Woord, doch die eene revisie niet door een deel der kerk, maar door de geheele kerk wilden doen plaats hebben. Daarom waren er te Dordrecht, ten tijde der Remonstrantsche beroeringen, in de nationale Synodg ook vertegenwoordigers der buitenlandsche kerken. Ofschoon het standpunt der vaderen omtrent de belijdenis der kerken met talent door Ds. Steffens verdedigd is, schijnt men toch in Amerika eene herziening te willen doordrijven, zonder dat men met de buitenlandsche kerken in een algemeene Synode samenkomt.

Vooral wil men de Westminstersche belijdenis herzien hebben in het stuk van de verkiezing. In dit stuk is de Westminstersche geloofsbelijdenis scherp belijnd. Zij zegt daaromtrent: itDoor Gods besluit, ter openbaring zijner heerlijkheid, zijn sommige menschen en engelen uitverkoren ten eeutvigen leven enf. anderen voorverordineerd tot den eeuwigen dood." Nu kunnen zich velen in dit artikel niet meer vinden, omdat zij in hun hart Arminiantn zijn. Wellicht zijn er ook onder de voorstanders der herziening, die aan de Gereformeerde leer vasthouden, doch den meesten, die er om roepen, schijnt het om verandering der confessie in Remonstrantschen geest te doen te zijn.

Daarom is het bedroevend, te moeten mededeelen, dat de kerkeraad van New-York, na een strijd van vele weken, besloten heeft, zich ten gunste van de revisie der belijdenis te verklaren. Het besluit werd met 93 tegen 43 stemmen genomen. Heftige debatten hadden daarbij plaats. Toen het besluit genomen was, ging het Presbyterium er toe over, om de verschillende veranderingen door een daartoe benoemde commissie voorgesteld, te bespreken; zij werden achtereenvolgens goedgekeurd. Veertien leden weigerden daarover te stemmen. Het Presbyterium van Chicago besloot bijna eenstemmig, zich voor de herziening te verklaren. Te Philadelphia wordt de zaak ook door den kerkeraad onderzocht, zonder dat men tot hiertoe tot eene beslissing komen kon.

Men ziet hieruit, dat een vrije kerk op zich, zelve niet behoedt voor afwijking van «het hart der kerk'", schoon daarin nimmer zulke grove afwijkingen voorkomen, als men in staatskerken opmerkt. Er is altijd reden voor de gemeente des Heeren, om al biddende en strijdende het pand dat toebetrouwd werd, te bewaren.

Indië. Sedert de laatste volkstelling in 1881 heeft de B.dia Office geen gelegenheid verzuimd, de juistheid der toen verkregen opgaven omtrent de bevolking in Oost-Indië, te toetsen. In onlangs uitgegeven statistieke opgaven deelt genoemd lichaam mede. dat in Maart 1888 de bevolking van Indië ióg, 477, 728 zielen bedroeg, waarvan in ronde cijfers 190, 000, 000 Hindges of Brahmanen zijn, 81, 000, 000 Mahomedanen;

6, 500, 000 oorspronkelijke bewoners, die tot het heidendom behooren:3, 500, 000 Boeddhisten, bijna 2, 000, 000 Christenen, 2, 000, 000 Sikhs en 1, 250, 000 Duhains. Parsen, Joden enz. vindt men er slechts in gering aantal. Van de Christelijke bevolking van Indië zijn ongeveer 143, 000 uit Europa geboortig, terwijl 900, 000 op Indië's bodem het levenslicht aanschouwden.

De Engelsche Staatskerk telt bijna 360, 000 leden, de Schotsche 20, 000; tot andere kerken behooren 158, 000 leden; de Roomsche kerk heeft een millioen aanhangers, en de Syrische, Armenische en Grieksche kerk 300, 000. Niet minder dan 267, 000, 000 menschen kunnen noch lezen noch schrjjven. Welk een aanklacht zgn deze millioenen heidenen, en daartegenover het geringe aantal Christenen, die nog jammerlijk verdeeld zijn, tegen de kerk des Heerenl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen