In de afgeloopen

In de afgeloopen week zijn te Amsterdam de saamkomsten der inwendie^e zending gehouden.

Geheel gezond is de opvatting, die aan dezen naam ten grondslag ligt, niet. Immers die naam voedt de valsche voorstelling, alsol het verwaarloosde deel der kerkelijke bevolking met de heidenen op één lijn ware te stellen. Er zijn dan heidenen in de Oost en heidenen bij menigte in Amsterdam en Rotterdam, en naar deze beide soorten van heidenen gaat de zending uit; en «inwendig" is dan die zending, die het verlorene in eigen boezem zoekt. Dus een niet rekenen met den Doop.

Ook het'begrip van ^^Zfö^yW^ffbij' vervalscht. Zenden kan in tweeërlei zin geschieden. Of plaatselijk^ zoodat het is zenden van hier uit naar een land dat verre ligt. Of autoritatief^ zoodat het beduidt : gezonden door een hoogere autoriteit, om een last uit te voeren; in den zin van een afgezant. Nu beduidt in de uitdrukking „inwendige zending" dat woord zending intusschen noch het een noch het ander. Het heeft g^^n plaatselij ken TA^A, want men gaat niet naar buiten; en geen autoritair en zin, want ze geschiedt meest door particulieren, zonder lastbrief.

Feitelijk is ons „inwendige zending" dan ook niets dan eene vertaling van het Engelsche „mission". In Engeland, waar het Methodisme de beginselen verzwakt heeft, en de Doop een pure vorm wierd, stelde men de „mission" in Londen zelf eenvoudig naast de amission", die uit Londen naar de Indien toog. En mét het Methodisme hebben ook wij dezen naam overgenomen.

Zonder critiek kan deze zaak dus niet ter sprake komen. Er moet steeds op gewezen, dat een gedoopt lid der kerk, hoe ver ook afgedwaald, nooit op één lijn mag gesteld met de /V^w^^-aanbidders in Afrika; en evenzoo moet steeds het besef levendig gehouden, dat de plicht om de gedoopte leden der kerk te onderrichten in den weg der zaligheid en in hun nooddruft ter hulpe te komen, in de eerste plaats op de opzieners en armverzorgers rust.

Maar toch belet deze critiek ons niet, om hartelijk te sympathiseeren met hetgeen deze broederen en zusteren bedoelden.

De kerkelijke toestanden zijn door de rampzalige idéé der „volkskerk" derwijs in hst ongereede geraakt, leugenachtig geworden, en tot een aanfluiting gesteld, dat feitelijk het heidendom wel terdege weer op het kerkelijk erf is ingebroken.

De Doop is door de ontstentenis van de kerkelijke discipline derwijs ontheiligd en misbruikt, dat men bijna weer geheel in de Roomsche idéé van den Doop, niet gelijk Augustinus en Thomas van Aquino dien nog altoos min of meer aan het geloof binden, maar gelijk die practisch leidde tot een doopen van al wat in het Doophuis komt, terugzonk.

En ook de opzieners der kerk schoten derwijs in plichtsvervulling en beschikbare kracht te kort; en de Diaconie leidde zulk een traag en onaandoenlijk leven; dat het ambt der geloovigen gerequireerd kon worden.

We gaan dan ook allerminst mede met hen, die, om de critiek waaraan deze inwendige zending zich blootstelt, haar bedrijf wenschen tegen te werken.

Integendeel, we moedigen dit aan, en danken er God voor, dat er mannen en vrouwen zijn, die door drang van barmhartigheid gedreven, zich ontfermen over de duizend nooden, die om redding schreien.

Waar de Priester en de Leviet voorbijgaat, helpe de barmhartige Samaritaan.

Toch betwijfelen we, of de inwendige zending goed doet, met op haar algemeene samenkomsten ook hen toe te laten, die openlijk den Christus verwerpen, gelijk nu weer meer dan één Socialist aan de debatten deel nam.

Elke samenkomst moet uitgaan van een gemeenschappelijk beleden beginsel; en hier mocht dit beginsel geen ander zijn, dan dat alleen door het Evangelie de zegen van den Christus reddend kan optreden tegenover de zedelijke ellende, waaronder zoo vele duizenden gebukt gaan.

Kerkelijk behoeft de band niet te zijn, mits ieder uit zijn eigen kerk en met de belijdenis zijner kerk kome.

Nu daarentegen loopt men gevaar, om af te glijden naar het humanitaire standpunt, en de vraag, of de Christus wel deeenige redder der menschheid is nog als probleem in discussie te brengen, gelijk feitelijk geschied is.

Dit nu moge aan de vergadering iets pikants geven, maar het breekt de kracht en heft elk denkbeeld van „zending" te eenen male op.

Hoe verzwakt men toch dit woord „zending" ook opvatte, er zal toch wel altoos dit ééne in m_oeten overblijven, dat de handelende per.=oon zich door de liefde Christi gedragen en gemachtigd gevoele.

Laat daarom, zouden we zeggen, zulke bijeenkomsten de deuren zoo wijd mogelijk openzetten voor een iegelijk, die in den naam van den Heere Jezus binnen wenscht te komen, maar laat men de deuren sluiten voor wie den Naam van den Heere Jezus openlijk verwerpt en bestrijdt.

Zóó alleen is er een gebed in den Naam des Heeren Jezus mogelijk, en zoo alleen mag de zegen des Heeren ingewacht.

Wil men ook een publieke samenkomst met andersdenkenden houden, het zij zoo; maar dan in een aparte meeting; niet in de samenkomst zelve.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen