uit de Ders.

Ditmaal moge de Heraut een woord van Ds. P. Huet te Goes overnemen, voorkomende in een bijvoegsel van de Goesche Courant. Het handelt niet van de geesten der afgestorvenen, maar van doodgemartelde dieren, en is van dezen inhoud:

Onder den titel: Zullen wij nog langer lijdelijk blijven tegenover de gruwelen der vivisectie ? zag dezer dagen een belangrijk en aangrijpend geschrift het licht, waarop ik met enkele woorden de aandacht van al mijne stad-en landgenooten zou wenschen te vestigen.

Reeds in 1880 verscheen in ons land een werkje uit het Hoogduitsch vertaald, getiteld: De Folterkamers der wetenschap. Daarin werden met tal van aanhalingen uit geneeskundige boeken en tijdschriften de onraenschelijkheden der vivisectie in het licht gesteld, en door enkele afbeeldingen van gemartelde dieren aanschouwelijk gemaakt.

Laten wij voor wien het misschien noodig zijn mocht, hier zeggen dat door vivisectie wordt verstaan het nemen van zoogenaamd wetenschappelijke proeven op levende dieren, voornamelijk op honden, katten, konijnen. Deze proeven bestaan in villen, snijden, branden, en op allerlei andere wijzen pijnigen en martelen van 'arme, hulpelooze, weeriooze wezens, doorgaans in een onverdoofden, dus hoogstgevoeligen toestand, vastgeschroefd in even afschuwelijk als vernuftig uitgedachte foltermachines, waarin zij dikwijls dagen achtereen levend gehouden worden.

De proeven worden genomen door professoren, in de geneeskundige laboratoria, doorgaans ten aanschouwe en ten behoeve van de medische studenten, die aldus in de beste jaren huns levens onderwijs ontvangen in wreedheid, in het verstompen van hun zedelijk be wustzijn en in het verkrachten van hun consciëntie. Geen wonder dat het meerendeel van hen opgroeit tot atheïsten en materialisten. Want wie zou in God en in een rechtvaardige vergelding na dit leven kunnen gelooven, en zijne handen met de vivisectie bezoedelen?

Die het genoemde werkje (afe Folterkamers der Wetenschap) in handen gehad en eenigszins met aandacht heeft ingezien, zal niet licht den indruk er van verliezen. Een er in voorkomend plaatje, voorstellende een armen gemartelden hond, die de handen lekt van zijn gewetenloozen professoralen beul, als om hem, doch te vergeefs, tot eenig mededoogen te bewegen, zal wel nimmer uit het geheugen van wie het eens zag gewischt worden.

De daarin vermelde, " alle wél geconstateerde feiten zijn haast te vreeselijk om te lezen; sommige gaan alle begrip te boven en doen ons vragen: hebben wij hier met de daden van menschen of van geïncarneerde duivelen te doen?

Maar wij hooren het voor de hand liggend antwoord: »Het is waar dat aan onnoozele dieren vaak hevig lijden wordt aangedaan, doch dit geschiedt niet uit onménschelijkheid, maar juist uit het tegenovergestelde beginsel, menschlievendheid. Het is een noodzakelijk kwaad, doch met het goede doel om menschen van lijden te verlossen of in het leven te behouden".

Dit antwoord hoe algemeen en hoe voetstoots ook voor geldig gehouden, houdt evenwel geen steek, gelijk in genoemd werkje, de Folterkamers der wetenschap, en nog overvloediger inhet boveó dit artikel aangekondigde geschrift wordt aangetoond Afgezien van de vraag of eenig zedelijk kwaad noodzakelijk raag genoemd worden, of men recht heeft redelooze schepselen Gods te martelen ten einde aan menschen lijden te besparen, en of het gepleegde zedelijk kwaad het twijfelachtige lichamelijk goed niet verre overtreft, worden in gezegde boekjes talrijke getuigenissen opge somd met duidelijke aanhalingen gestaafd, van be roemde professoren en doctoren die de vivisectie, voor volkomen nutteloos en al de daardoor verkregen resul taten als zonder waarde voor de wetenschap hebben verklaard.

Doch wat baten zulke geschriften, en wat baat het daardoor opgewekte gevoel van verontwaardiging, als de handen niet ineengeslagen worden en geen ernstige gemeenschappelijke pogingen worden aangewend om aan deze gruwelen van de zich alles geoorloofd achtende wetenschap een einde te maken?

Daartoe moet het komen De oogen van het publiek van alle standen en rangen der maatschappij moeten geopend worden voor de barbaarschheden, die dag aan dag in haar midden door de meest geachte en geërbiedigde mannen straffeloos worden gepleegd

Een kreet van verontwaardiging moet van alle plaatsen des lands opgaan. En rusteloos moet worden gearbeid, getuigd geprotesteerd, gerequestreerd, totdat althans deze gruwel uit ons midden worde uitgeroeid.

Tot bereiking van dit zoo gewenschte doel heeft zich door God geroepen gevoeld en zich in Gods kracht aangegord de heer J. B. T.. Hugenholtz, vroeger pre dikant te Kattendijke, thans te Zuid Beierland. Sedert de gruwelen der vivisectie V cm ^onthuld zijn geworden, hebben zij hem dag en nacht vervolgd en zon der rust gelaten tot zij er hem toe gebracht hebben om de bestrijding en de vernietiging er van tot zijn levenstaak te maken.

Door zijn toedoen is ook in ons land, gelijk in Duitschland en in Engeland, een Anti Vivisectie-Bond opgericht. Het bestuur daarvan is in handen van de redactie van Androcles, maandblad aan de belangen der dieren gewijd

Door genoemde Redactie is ook bet aangekondigde werkje : Zullen wij nog langer lijdelijk blijven ? in h licht gegeven.

Het eerste gedeelte er van bestaat uit een belangrijk opstel onder den titel: De vivisectie, 'waardoo zij wordt gedreven en de weg om haar te bestrijden.

Daarop volgen de Voorloopige Statuten van den N derlandschen Bond tot bestrijding der Vivisectie, ter de hoofdinhoud wordt ingenomen door een brochure getiteld: Verborgen gruwelen. Feiten en redelijke gr den tegen de Vivisectie door Hermann Stenz. Uit he Hoogduitsch, door J-B. T Hugenholtz Predikant te Zuid-Beierland.

Het is onmogelijk dit geschrift te lezen zonder aan gegrepen te worden door de overtuiging dat de hier geene zaak geldt waaromtrent wij ons onziidig mogen houden, maar die wij met al de krachten en verrao gens die ons ten dienste staan, moeten steunen en op allerlei wijze helpen bevorderen.

Laten den allen, die een aasje medegevoel hebben met duizenden onnoodig gefolterde schepselen Gods en laten wij er bijvoegen met de blinde folteraars niet minder, kennis nemen van wat er op dit gebiedt ge schiedt en zich aan de zijde scharen van hen die den goeden strijd hebben aangevangen.

Daartoe worde men lid van den Bond en geve als zoodanig zijn naam op aan de Redactie van Androcle (adres H. L Smits, boekdrukker-uitgever, Westeinde 13J, Den Haag) met vermelding van het bedrag van zijn contributie, die ieder naar goedvinding kan vast stellen en die, om ook iiinverraogenden te doen me dewerken, op een minimum van ƒ 0.25 is gesteld.

Moge het aantal medewerkers tot duizenden en nog niaals duizenden worde, en moge de barmhartige en rechtvaardige God en aangewende en aan te wenden pogingen zegenen, opdat hier te lande en overal deze schankvlek der geneeskundige wetenschap worde uit gewischt en weldra voor goed tot het verledene be ho ore.

Zij Ds. Huet voor dit goede woord onze dank gebracht.

De vivisectie is een grn', vel, die zich gewetenloos bezondigt aan schepselen, die God met gevoel voor het lijden begaafd heeft, en die door zijn verhardende inwerking op het gemoed van den operateur, schadelijk moet terugwerken op de behandeling der patiënten.

Gelijk men weet. heeft men van de zijde der Vrije Universiteit zich van meet af tegen de vivisectie verklaard.

Doch wat baat dit ?

Ds. Huet c. s. blijven de Universiteiten met vivisectie steunen.

KuYPER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen