Jngezonden Stukken.

(Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie).

AMSTERDAM, 14 April 1891,

Zeer geachte Redactie !

Zeer geachte Redactie!

Vergun mij, naar aanleiding van het in uw No. van ra April voorkomende stukje van den heer Schout Velthuys, en deszelfs beantwoording eene enkele opmerking.

Volkomen stem ik in met den inhoud, doch wensch slechts te vragen : Wordt hier niet te veel op het woord »kunst'' de aandacht g vestigd ? Onze Chr. zangvereenigingen beoefenen, in tegenstelling met anderen, den zang noch uitsluitend, noch in de eerste plaats ter wille van de kunst; zj erkennen deze schoone gave van haren Schepper te hebben ontvangen, van die Levensbron, die tevens den Oceaan wil zijn, waarin alle gaven uitvloeien.

Ten einde met stichting die gaven aan te wenden tot het bezingen van de glorie diens Scheppers, oefenen zij zich. Oefening baart kunst. — Voorzeker. — Doch niet elke oefening. — Oefening kweekt ook kennis, door onderwijs, oefening kweekt kracht, door ontwikkeling der spieren, oefening vormt een flink soldaat. Van kunst is in deze gevallen immers geen sprake ? De oefening bij Christen-zangers kweekt stichting, zoowel voor de oefenaars, als voor de hoorders. Er wordt helaas, nog al te slecht gezongen, ook in onze samenkomsten der gemeente, kan nu door het begeleiden van den zang, zij het niet door een gevestigd zangkoor, maar door een aantal goede zangers, het zingen verbeterd worden, er ware veel gewonnen.

Voor afzonderlijk optreden is de Kerk niet het terrein der zangvereenigingen, bij andere Chr. • bijeenkomsten, m. i. echter wel. Niet om door den zang te evangeliseeren, maar als hulpmiddel daarbij, door deze bijeenkomsten op te luisteren. Hoe menig hoorder, gekomen om den zang, hoort tevens eene ernstige toespraak, die tot het hart dringt.

Dit schrijven zou in de pen gebleven zijn, had niet de droeve ondervinding tal van jaren mij geleerd hoe weinig de beoefening van den Chr. zang wordt gewaardeerd, hoe lichtvaardig men dit een soort methodisme noemt, of als een soort van liefhebberij beschouwt. Vele ware Christenen, ook onder ons Gereformeerde olk, denken hierover in dien geest. Uwe waardeering, uit uw stukje sprekende, geeft ij den moed, een beroep op uwe pen te doen, om op het verkeerde van bovengenoemde oordeelvellingen te wijzen.

Ik vlei mij met de hoop, dat daardoor menige egenstander in een voorstander zal verandeen, en medewerken wil, opdat onze Chr. zangereenigingen in de goede richting gestuurd worden.

Met de meeste hoogachting.

Uw dw. dr.

H. GROENENDIJK JZ.,

Voorzitter der afd. Amsterdam van den Bond van Chr. Zangvereenigingen.

Aan de Redactie v/d. Heraut.

[Mits men maar zorg drage, dat er geen koor n de kerk zinge, noch alleen, noch met de emeente, en de «goede zangers" elk op hun igen plaats zitten, om, ongemerkt, het gezang e helpen beteren, zoo kan zulk een oefening itstekend werken. Ook onze Christelijke schoen doen reeds veel. RED.]

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen