Nog telkens ontvangen we allerlei ingezonden

Nog telkens ontvangen we allerlei ingezonden stukken over de „Oefenaars".

Dat komt daar vandaan, dat er nog altoos velen zijn, die zich nooit helder rekenschap gaven van wat een Oefenaar is.

En toch is het breed verschil tusschen een Dienaar des Woords en een Oefenaar zoo in het oog springend, dat een ieder het terstond kan inzien.

Dit verschil ligt namelijk hierin, dat een Dienaar des Woords een ambt bekleedt, evenals een Ouderling en een Diaken; maar dat de Oefenaar zulk een ambt tea eenen male mist.

Is nu daarom een Oefenaar minder?

Volstrekt niet, maar hij is heel iets anders. Evenals een alpenrooos niet minder is dan een stamroos, maar zonder dat ge toch beide op óén lijn kunt stellen. De stamroos teelt ge; de alpenroos groeit in het vrije. En daarom legt ge van stamro zen een perk of laan aan, maar van alpenrozen nooit.

Een Oefenaar, en er zijn er uitnemende onder, is een kostelijke gave van God aan zijn volk, en het is ongelooflijk wat invloed ten goede en tot stichting soms de arbeid der Oefenaars gewerkt heeft.

Een Oefenaar preekt niet, en komt niet om Gods Woord uit Ie leggen, maar om een woord van stichte'ijk vermaan te spreken, en aan zulk een woord bestaat vaak groote behoefte.

Ma^r een ambt heeft hij niet. Nergens staats in Gods Woord, in onze Belijdenis, of in onze Kerke norden ing, dat er vijfderlei ambten zijn, waartoe dan ook de Oefenaar zou behooren.

Een ambt kan men alleen door de instelling van Christus of zijn apostelen krijgen, dat kunnen geen menschen scheppen, en nooit is door Jezus of zijn apostelen een ambt van Oefenaar ingesteld.

Dit is er dus niet, en kan er nooit komen.

Waaruit dan evenzoo volgt, dat men een Oefenaar niet kan aanstellen en dat het de ongerijmdheid zelve is, om een vasten Oefenaar per contract voor een jaar of langer te verbinden.

Dat alles gaat waar van een ambt sprake is, maar niet waar sprake is van een Oefenaar, die getuigt uit de vrije aandrijving des Heiligen Geestes,

Wel kan een kerkeraad, als er geen dienst des Woords is, week aan week een stichtelijk bevonden Oefenaar uitnoodigen, om een woord van vermaan te spreken, en bij den nood der kerken, is dat zelfs uitnemend en heerlijk, maar nooit mig dat er toe leiden, dat men de ordinantie des Heeren voor zijn kerk verzwakt.

Dus mag nooit een Oefenaaf behandeld worden als een halve Dominee.

Wie dat doet onteert hem. Want een goed Oefenaar is niet half maar heel, en staat ongekrenkt en ongekreukt in zijn waardij en beteekenis als een gave Gods aan zijn volk.

Een halve Dominee is veel minder dan een Oefenaar. Zelfs negen tienden van een Dominee zou beneden zijn waarde zijn.

Een Oefenaar moet wathi] is, geheel.ziin. Oefenaar, en niets anders dan dat.

Daarin moet hij zijn eere, zijn sterkte en zijn roeping zoeken.

En de gemeeente Gods moet hem als zoodanig" eeren, voor hem als zoodanig' danken, en hem nooit declineeren noch ifi zijn waarde aantasten, door in hem een soort Dominee te zien, maar dan een Dominee van minder allooi.

Uw dochter is niet minder dan uw zoon, maar beiden behooren tot een ander soort.

En nu eert ge uw dochter niet, door haar half als een jongen te behandelen.

Eer omgekeerd eert ge haar dan het hoogst, zoo ge niets dan een dochter in haar ziet, en juist het vrouwelijke in haar karakter en optreden eert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen