GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Ingezonden Stukken.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ingezonden Stukken.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

{Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie),

Aan de Eerwaarde Eerkeraden der Geref. Kerken met dringend verzoek onderstaande regelen in hunne vergadering te lezen en ernstig te overwegen.

Naar aanleiding van de vergadering te Amsterdam, in »de Eensgezindheid" op 9 Juni j.l. gehouden, en saamgeroepen door het Comité tot stichting van een vereeniging voor Geref. Ziekenverpleging in Nederland, teneinde er de organisatie der krankenverzorging in het gansche land te bespreken, nemen ondergeteekenden de vrijheid met onderstaande regelen tot u te komen.

Het is u zeker bekend, welk besluit bovengenoemde vergadering nam, en hoe zij, ten opzichte van de vraag, of de krankenverzorging zou uitgaan van een vereeniging, dan wel door de Geref. Kerken zou worden ter hand genomen, in haar meerderheid meende, eerst de vergadering der Generale Synode, in Augustus te houden, te moeten afwachten, opdat het daar blijken mocht, of de Kerken, de taak der krankenverzorging in haar geheel, zouden willen aanvaarden.

Ondergeteekenden zijn alstoen door de Vergadering uitgenoodigd, deze zaak, langs den daarvoor aangewezen weg, aan het oordeel der Kerken te onderwerpen.

De stand der quaestie is dus, als vrucht van de aldaar gehouden discussiën, en van het genomen besluit alzoo, dat de Kerken zullen hebben te beslissen, of ze de taak der krankenverzorging, al dan niet willen aanvaarden.

Natuurlijk laat een korte circulaire de bespreking en uiteenzetting van beginselen niet toe. Daarom kunnen we hier ook de vraag geenszins volledig beantwoorden: in hoeverre en op wat wijze de Kerk van Christus tot het uitoefenen van het werk van barmhartigheid geroepen is. De uiteenzetting van dezen eisch, aan het lichaam van Christus gedaan, moet dan ook elders geschieden, en daar nader worden toegelicht.

Wij mogen echter verv/achten, dat er zijn onder de Kerkeraden, en vooral onder hen, die tot de hooge eere van het Diakenambt geroepen werden, wier inzicht ten aanzien van den arbeid der krankenverpleging, samenstemt met het op die vergadering genomen besluit.

Uit de aldaar gevoerde besprekingen, en vooral uit hetgeen daar door sommige aanwezige Diakenen werd gezegd, bleek het dat er niet weinigen zijn, bij wie het besef ontwaakte, dat de Geref. Kerken deze taak, nu eens niet uit hare handen mogen geven, maar zij geroepen zijn als 't orgaan, waardoor de Heere Christus in het midden der wereld werken wil, op te treden, ten einde den nood der ellendigen te lenigen.

Onderscheidene stemmen toch werden gehoord om aan te toonen, dat het hoogepriesterlijk ambt van Christus dan het best tot zijn recht komt, wanneer de arbeid der geloovigen onder leiding der bijzondere ambten verricht wordt. Wel had men dankbaar te erkennen, hetgeen door vereenigingen, wegens het verzuim van de Kerken, was gedaan, en mocht men niet anders, dan den arbeid van hen, die ook deze samenkomst weder hadden bijeengeroepen, toejuichen. Maar thans gold het de vraag, of de Kerken zich nog langer dezen smaad zouden laten aanleunen, dien zij zich feitelijk zelven hadden aangedaan, omdat zij den arbeid, haar door Christus op de hand gezet, aan anderen overgaven, en alzoo, hetgeen zij naar luid van Gods Woord verplicht waren te doen, door anderen lieten verrichten. Men vergeleek haar, alzoo doende, of liever nalatende wat zij hadden moeten verrichten, zeer terecht, bij den Priester en den Leviet, die aan den gewonde voorbijgingen, en hem zouden hebben laten sterven, als de Samaritaan zich niet over hem erbarmd had.

Op die vraag nu heeft bovenbedoelde vergadering een ontkennend antwoord gegeven, het verder aan de Kerken overlatende, in hoeverre en op wat wijze zij de zaak der krankenverpleging wenschen te aanvaarden.

Het is thans het doel van ondergeteekenden, in wier handen de zaak voorloopig gesteld is, de Kerkeraden zelven zich daarover te laten uitspreken. Zij wenschen dan nu ook te vernemen, dat het in > de Eensgezindheid" genomen besluit hunne goedkeuring wegdraagt

en die Kerken dus niet langer lijdelijk den smaad op zich zullen laten rusten, dat de arbeid, waartoe Christus haar riep, en de heerlijkheid, die Christus alzoo ook op haar legde, dewijl ze aan de betooning Zijner barmhartigheid mede deel hebben inag, door haar wordt afgewezen. Wel zal de Generale Synode voor de beantwoording dezer vraag gesteld worden. Maar het is zeer wenschelijk, dat elke Kerk zich daarover uitspreke.

AUertreurigst toch zou het zijn, als ook deze zaak weder, om der wille van vele zaken, die thans de aandacht der Kerken vragen, werd achtergesteld, en hetgeen zij doen moeten, om die reden op de schouders van particuliere personen werd gelegd.

Ondergeteekenden komen daarom tot u met het dringend verzoek, in uwe vergadering het in »de Eensgezindheid" genomen besluit, onder opzien tot den Heere te overwegen.

Mogen wij u verzoeken den uitslag dier overweging voor 3© Juli e.k. aan den eerstondergeteekende mede te deelen, opdat dan, in de daarop volgende week, een samenkomst van belangstellenden, die naar bovenbedoeld beginsel handelen willen, op later te bepalen plaats en tijd kan worden gehouden, en de, in dezen te volgen gedragslijn, vastgesteld. Daar kan dan tevens de wijze waarop zoo noodig heel deze arbeid zou moeten georganiseerd worden, ter sprake komen.

Blijken vele kerken zich hare roeping in dezen bewust te zijn, dan kan de Synode te vrijmoediger besluiten deze zaak reeds nu tot uitvoering te brengen.

Blijve dus geen kerk, aan wie eigen eer, en die van haar Hoofd en Koning, boven alles, ter harte gaat, in gebreke, om van hare instemming in dezen blijk te geven. Het wordt meer dan tijd, dat de kerken ook ten dien aanzien gehoorzaam worden aan het Woord des Heeren, en den smaad, die zij zoolang, door stilzwijgen en toezien, op dit gebied, op zich laadden, door een weer opwaken tot het vervullen harer roeping, trachten uit te wisschen.

Uw antwoord tegemoet ziende, blijven wij met hoogachting en heilbede,

Uw Dw. Dienaren en Medebroeders, G. J. BARGER, predikant te Driebergen. J. H. FERINGA, predikant te Klundert. P. J. WijMENGA, predikant te Zaandam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 16 juli 1893

De Heraut | 2 Pagina's

Ingezonden Stukken.

Bekijk de hele uitgave van zondag 16 juli 1893

De Heraut | 2 Pagina's