Ingezonden Stukken.

(Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie)

WelEerw. Hooggel. Heer!

Het zal Uw aandacht zeker niet ontgaan zijn, dat de Red. van de Roeper U der censure waardig acht. Immers volgens haar is U WelEerw. »door en door revolutionair" in Uw Heraut-artikel over de Synode, en treft U voorzeker de uitsluiting in het formulier voor het H. A. als een dergenen die tweedracht in de kerken zaait. En hoewel er duizenden in den lande zijn, die U, om Uws werks wil, hartelijk liefhebben, de Heere danken voor de rijke gave, die Hij, in U, aan Zijn Sion in het bijzonder, en aan het Godsrijk in het algemeen, gaf, daar is het de Red. van de Roeper, die op het voetspoor van een ongeloovig lid der (ik me«n) eerste kamer van de Staten-Generaal, dewelke van een paus op zekeren grondslag sprak, zegt ten opzichte van den Red. van de Heraut »In Ger. Kerken maakt zich onbruikbaar al wie meent dat het hem vrijstaat de broederen te slaan en te vertreden als zij niet naar zijn zin willen handelen".

Dit woord hebt gij hooggeachte Red. de Roeper ontlokt, omdat gij in Uw oordeel over de Synode de broederen diep hebt gekrenkt, alsof het nog aan twijfel onderhevig is dat de Synode geestelijk arm is geweest, omdat de oppositiegeest haar de kop omlaag hield, zoodat ze niet aan de heupe harer Dordsche voorgangster reikte. Hoe het echter met het krenken der broederen bij de Red. der Roeper zelf is gesteld, beoordeele ieder die van onderstaande kennis neemt.

In No. sr van de vorige jaargang van »de Roeper" schreef de toenmalige Red. dat de zoogenaamd Doleerende kerken bestonden uit eene gecombineerde groep Anlinomianen, Cocceanen, Methodisten, Labadisten, Heidenenen Tollenaren, terwijl in het No. van r2 Jan. dezer jaargang, toen de Roeper geredigeerd werd door den tegenwoordige Red. een ingezonden stuk voorkwam, waarin hartelijke instemming werd betuigd met bovengenoemd stuk in No. sr en de reeks sectarische geesten en diep zondige openbaringen nog werden aangevuld met dronkaards en vloekers, zonder dat er over Gereformeerden werd gerept.

Daar zulke aantijgingen niet vreemd zijn voor de Kerke Christi, en zij reeds onder den ouden dag, klagende erkennen moest in haar zelf »ik ben zwart" en de Hoogepriester Jozua representeerende de Kerke Gods in het gericht niets ter zijner verontschuldiging kon aanvoeren, toen de Satan op zijn vuile kleederen wees, desniettegenstaande werd mijn harte in mij ontstoken, over de bedekte toeleg, om het werk Gods in onze dagen, te verlagen tot een werk des Satans.

Ik gevoelde mij dan ook gedrongen een ingezonden stukje voor de Roeper op te zenden, dat aldus besloot: Is hunne bewering de waarheid ? maar hoe kon dan de Chr. Geref. Gem. met de Ned. Geref. Kerken, als Kerken over vereenigen onderhandelen, daar zulk een zonderlinge combinatie toch zeker elk merkteeken mist voor de ware kerk in Art. 29 onzer belijdenis aangegeven. Is dan de Chr. Geref. Gem. in Nederland inconsequent ? Zoo ja, dat dan de vereeniging geen duim breedte verder ga. Zoo neen, dan is waarlijk de euvele moed van Ds. Van Lingen e. c. nog te verkiezen boven de inconsequentie van de schrijvers van bovengenoemde stukken.

Ik ontving echter mijn ingezonden stukje terug, met een bijgaand schrijven van de Red., waar onder meer instond »dat m.ijn stukje getuigde van een gansch verkeerden geest, dien ik (de Red.) niet tracht te kenschetsen", en sluitende met deze woorden: »laat ons in al de Gemeenten, allereerst in ons zelven, al wat fout is fout noemen en trachten weg te nemen, doch in den geest en op den toon der liefde".

Hoe of dit »in den geest en op den toon der liefde" is te vereenigen, met de broederen Ie verguizen en hun den weg tot verweer af te snijden, was en is mij echter nog onverklaarbaar. Als uw Heratit-zxVLütl een krenking der broederen is, met welken naam moet dan een gedragslijn als dis van de Red. van de Roeper genoemd worden?

Diep wordt dan ook de smart gevoeld onder het volk, over zooveel onheilig drijven van een deel der Gereformeerden ter eener zijde, om alles wat van de andere zijde komt te minachten of ter zijde te stellen, getuige een der uitgesproken referaten op de laatstgehouden Pastorale conferentie te Rotterdam, beschouwd in het licht naar mijn bescheiden meening zoo glashelder betoog van Prof Rutgers over de KerkENordening.

Dat de Geest der gebeden vaardig moge worden over Gods volk, om de vrede van Jeruzalem, is de hartelijke bede van Uwe U hoogachtende en dankzeggende geringe dien.

Furmerend, Oct. 1893.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen