Voor Kinderen.

EEN OUD SNEEUWLIED.

Sneeuwdragende winter, Hoe zal ik u prijzen,

De roem van uw glanzen, Zoo blinkend doen rijzen r

Niets haalt bij de witheid Het schitterend schoon.

Dat akker en boom, ja • Elk dak spreidt ten topn,

Als de aarde verstijvend, Geen Schoons meer kan geven, Dan wordt uit den hemel. Haar 't sneeuwkleed geweven, En glanst op heur blankheid, De luister der zon, Zie, van alle schoon is. De hemel de bron!

In 't harte verkleumd door Den winter der zonden, Wordt ook niet dan duister, Dan dorheid gevonden. En moog 't zich ook vleien, In blindheid en waan, 't Is eigendunk^ hoogmoed, 't Zijn vallende bladn.

Maar stort in dien winter, De Heiland zijn gaven, Dan wordt al het zwart In Zijn reinheid begraven. Dan pronkt ook de ziele. Van 't zuiverste schoon. Dan spreidt zij de witheid, Des hemels ten toon!

DRIE HUIZEN.

Een leeraar, die eenige jaren geleden stierf, hield een boek waarin hij allerlei gedachten, die bij hem opkwamen, schreef. Enkele daarvan, die voor allen te gebruiken zijn, wil ik u vertellen.

Er zijn, zoo zegt de dominee, in elke stad en dorp drie huizen:

1. De herberg — voor het lichaam.

2. Het raadhuis — voor het verstand.

3. De kerk — om er den Heere te dienen.

Elk mensch, zoo zegt hij verder, is zulk een stad. In elk menschenhart zijn ook drie zulke huizen.

I. De herberg, d. i.: De zorg voor het aardsch, dikwijs ook voor zondig genot.

2. Het raadhuis, d. i.: Het verstand, waarmee hij bedenkt wat hem te doen staat.

3. De kerk, d. i.: Zijn godsdienst, waardoor hij zijn Maker eert.

Maar, zegt de dominee, de meeste menschen hebben slechts het eerste en het tweede huis in orde; het derde verwaarloozen zij of het ligt in puin.

En hij voegt er bij: Die man is wijs, welke zijn, begeerten voor dit leven laat regelen en besturen door zijn verstand, en die dat laatste stelt onder de gehoorzaamheid des Heeren.

Denkt daarover eens na, vrienden; hoe staat hèt bij u met het derde huis?

BROEDERS.

De graaf van S. wandelde eens naar zijn buitengoed, toen hij werd aangesproken door eenen bedelaar. De graaf kende den-man zeer goed, en wist dat hij het. gebedelde geld in de kroeg verteerde. Doch om van den man, die steeds met hem meeliep af te zijn, gaf hij hem eindelijk een zes-stuiverstuk.

De ander bekeek met een nijdigen, verachtelijken blik het geld en sprak:

»'t Is wat moois, zoo wéinig. Is dat nu een gift van een broeder ? "

«Hoor eens, man, " sprak de graaf, »ik vond het voor u genoeg. En als al uw broeders u nu maar even veel geven, dan zijt ge al spoedig veel rijker dan ik zelf."

AAN VRAGERS.

Onze lezer K. te N. vraagt, »of het niet mogelijk is kristallen te maken. fAls onze vriend nu bedoelt of men 't een of ander kan laten kristalliseeren, d, i. zich tot kristallen laten vormen, dan is 't antwoord: ja.

Het zoogenaamde grove zout of keukenzout bestaat enkel uit kristallen, die gevormd werden toen het zeewater, waarin het zout was, verdampte, en dit laatste achterbleef. Ook heeft onze vriend wel eens de risten klontjes gezien die bij den kruidenier zijn te krijgen. De draden die er doorheen loopen, zijn er niet met de naald doorgetrokken — wat ook lastig zou gaan, — maar zijn in de opgeloste suiker gelegd. Toen die stolde, zette zij zich om de draden vast en de kristallen, die zoo ontstonden, zijn de klontjes.

Men kan zelf de zoutkristallen maken. Als men eerst een handvol zout in een schoteltje met koud water oplost en dit dan langzaam en gestadig verwarmt, zal het water verdampen. Heeft men er nu vooraf een draad in gelegd, dan zet zich het zout in kristallen om die draad vast.

CORRESPONDENTIE.

Onze lezer H. A. S., dien we zeer vriendelijk dankzeggen, schrijft ons:

Ik heb het genoegen te berichten, dat ook ik de uitdrukking »een hart onder den riem steken" vond in Hendrik Soeteboom, «Oudheden van Zaanland, Stavoren, Vrouen en Waterland; t'Amsterdam by Wilhem Linnig van Koppenol, op de Vijgendam in de Guide Rsos lyoj."

In dl. I blz. 456 heet het: »te welqker tijdt, en even als geroepen, de Prins van Orangien hun besogt en soo het hert onder den riem stak, dat ze allen eendrachtelijck getuyghden met hem het uyterste te willen waagen; " enz.

Dus alweder een bewijs dat > het hart onder den riem", de juiste uitdrukking is. We hopen er nog meer te ontvangen.

P. M. K. te D. Wij vinden het beter en ook beleefd, den schrijver zelf eerst gelegenheid te geven tot antwoorden, en zullen hem daartoe dus liever in de gelegenheid stellen. Uw doel wordt toch bereikt.

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen