Uit de Pers.

Zaakrijk en bondig is onderstaand stuk van Ds. Klaarhamer in de Utr. Kerkbode.

Er zijn er natuurlijk onder de leden der Gereformeerde kerken, die het niet naar den zin is, dat het met Bedums klacht gegaan is, zooals het is gegaan.

Dit is begrijpelijk.

Men meende en meent: dat bezwaarschrift was nu eens onwederlegbaar.

Er was nu eens eindehjk gebeurd, wat zoolang was gezegd, nl. «formuleer dan uw bezwaren en breng ze waar het behoort."

En zie, zegt men, dat heeft Bedums kerkeraad nu gedaan, en nu komt er nog nul op 't request. En een ander voegt er bij: och, ze durven de zaak niet aan. Zij voelen wel, dat zij zwak staan. Daarom schuiven ze de zaak maar op de lange baan, onder voorwendsel dat er wat aan den vorm mankeert, enz.

En vooral de eenvoudige, de kleine man, leent aan zulk zeggen dan licht het oor. Hij is er helaas zoo aan gewend, in allerlei zaken in wereldsche aangelegenheden, dat zij, die de macht hebben of wat hooger staan, weinig met hem en met zijn gevoelen of bezwaren rekenen en dat men hem wel uit zekere welwillendheid en goedheid zoo eens helpen wil, maar weigert zijn recht te erkennen, om gehoord te worden en om meê te tellen.

Zoo heel licht komt de man, kleini van positie en klein in ontwikkeling, er toe, om in de regeerders in 't nationale of in 't kerkelijke leven meer zijn tegenstanders dan zijn vrienden e a helpers te zien.

Het is zoo heel makkelijk helaas, om hem tegen zulken met achterdocht en wantrouwen te vervuilen en alzoo veel goeds tegen te houden of onmogelijk te maken.

Daarom is het onzes inziens zoo ten hoogste af te keuren, zulk wantrouwen door spreken of schrijven te sterken of erger nog op te wekken, vooral als het zóó ongegrond is, als in dit geval.

Waar men het vindt, behoorde men het tegen te gaan. Dat eischt de broedertrouw; dat vloeit voort uit wat we belijden van de gemeenschap der heiligen; dat brengt de Christelijke liefde mede, die geen kwaad denkt, maar alle dingen hoopt en gelooft; dat vloeit voort uit de lust die een Christen behoort te hebben aan de eenheid en den welstand der kerk.

Aan Bedums klacht is toch wel degelijk al die aandacht en belangstelling gegeven, die er aan gegeven kon worden.

Als straks de acta der Synode door den druk openbaar worden, dan zal dit voor iedereen blijken. Men zal dan zien, dat de Deputaten, aan wien het bezwaarschrift het eerst is toegezonden, hebben aangetoond, dat zij op onderscheidene gronden zich onbevoegd en onverplicht hadden kunnen achten, om op het stuk in te gaan en het ter zijde hadden kunnen leggen.

Indien zij de behandeling hadden willen verschuiven, dan was er op den vorm van het stuk zooveel bedenking te maken geweest en zij hadden alvorens te beslissen zooveel ophelderingen en toelichtingen kunnen vragen, dat daarmede gemakkelijk een jaartje ware gemoeid geweest, vooral omdat èn de betrokken kerkeraad èn de deputaten niet maar zoo telkens gereed behoefden te zijn, om te overwegen en te antwoorden.

Doch deputaten hebben dit niet gedaan, om redenen die zij noemen in hun stuk.

Zij hebben het bezwaarschrift ernstig overwogen en i\]n toen tot de conclusie gekomen:10. dat er in het bezwaarschrift geen oorzaak is te vinden, om te twijfelen aan de rechtzinnigheid van Dr. Kuyper, aangezien h. i. in dit geschrift geen enkele grond wordt aangegeven, om ook maar eenige afwijking van de Gereformeerde Belijdenis bij het onderwijs van Prof. Kuyper te vermoeden; ten 20. (dit punt doet hier niet ter zake); teri 30. dat zij . de bezwaren van Bedums kerkeraad in geen enkel opzicht deelen noch overnemen; en ten 40. dat er voor hen dus geen reden is, om handelend tegen Dr. Kuyper op te treden, zelfs niet om hem op een of ander punt nader te hooren.

Daarop hebben Deputaten dan in ongeveer 10 pagina's schrift, kwarto formaat, eenige (dus niet alle) gronden aangegeven, om dit bovenvermelde resultaat te motiveeren.

Een en ander kan men straks uitvoerig in de acta lezen.

Dat stuk is in de Synode gelezen en die Synode heeft de handeling harer Deputaten goedgekeurd. Het bezwaarschrift is in de Synode gekomen. Het is onderzocht door eene commissie en die oordeelde, dat de Synode onmogelijk op een geschrift kon ingaan, dat eigenlijkgeen bezwaarschrift maar een strijdschrift is en dat nergens precies aangeeft en

uit de'stukken bewijst, tegen welke uitspraken van Gods Woord en tegen welke punten in de Belijdenis Prof. Kuyper dan ingaat, en dat de Synode evenmin als haar Deputaten voor de oefening van het verband aanleiding vindt, om handelend tegen Dr. Kuyper op te treden.

Daarop is toen een breede en hoogst ernstige discussie van twee dagen gevolgd, die daarmede is geëindigd, dat de Synode zich vereenigde met het oordeel van de commissie zoo even genoemd en dat zij met 38 van de 40 keurstemmen verklaarde, vertrouwen te blijven stellen in Prof. Dr. A. Kuyper en in de vier hoogleeraren te Kampen, die verklaard hadden.principieeUaanïzijn|[zijde te staan.

Die uitslag is, dunkt ons, tegenover den heer docent Lindeboom c. s. duidelijk, overduidelijk. De kerken te Middelburg vergaderd hebben verklaard, evenals de deputaten voor het verband, ook na de lezing van Bedums bezwaarschrift, dat in zijn geheel ter Synode is voorgelezen, dat zij geen aanleiding vonden, om tegen Dr. A. Kuyper op te treden, integendeel, dai zij hem haar volle vertrouwen blijven schenken, dat zij dus zijn rechtzinnigheid niet verdenken en dat zij van oordeel zijn, dat hij niet tegen Gods Woord noch tegen de belijdenis iets leert.

Als men nu nog durft rondvertellen en den eenvoudigen wijs maakt, dat de Synode er zich maar afmaakte en de zaak niet aandurfde, wat moet dan daarvan geoordeeld? Hoe noemt men dat?

Velen schijnen te meenen, dat kerkelijke vergaderingen zoo van die samenkomsten zijn, daar men nu eens bedaard honderd uit over een en ander redeneert.

Neen, een kerkeraad, een classe, een Synode komt saam, om zaken te behandelen. En daarom niet over allerlei ontboezemingen, waarin men zijn conscientie tracht te ontlasten, maar alleen over wel omschreven, duidelijk gekwalificeerde en wel bewezen feiten kan daar gehandeld worden.

En de Deputaten voornoemd èn de Synode deden veel meer, dan zij behoefden te doen, of op goede gronden van hen te vergen was.

Want het is ook terecht ter Synode opgemerkt, — de onrust, die hier en daar wordt gevonden, is niet verwekt door Dr. Kuyper noch door een der hoogleeraren of der dienaren en ouderlingen, die principieel aan zijne zijde staan, maar door de betreurenswaardige wijze, waarop enkelen in het openbaar en bij de huizen tegen.hen optraden met woord en pen, achterdocht en wantrouwen zaaiende.

Doch wij hebben goede hope, dat door deze Synode met wat er aan voorafging veel misverstand is weggenomen, aan velen de oogen zijn opengegaan, het wantrouwen is geweken en het vertrouwen is wedergekeerd.

Allen die Sion liefhebben zullen zich hierover hartelijk verblijden en er den Heere voor danken.

Hiermee is niets te veel gezegd.

En waar men ook over min afdoende behandeling ten deze klagen moge, te Bedum zelf zeker niet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen