Onze kleeding.

I.

Het vraagstuk der kleeding trekt in onze dagen in niet geringe mate de aandacht.

De tijd is voorbij, dat alleen de dames haar modejournalen lazen, converseerden over stof en snit van het te kiezen gewaad en het den man schier als heiligschennis werd aangerekend, wanneer ook hij zijn stem in dit vrouwenkapittel wilde doen hooren.

Het zijn onze doctoren, die het eerst gewaagd hebben dezen toovercirkel te verbreken. Eeuwenlang had de mode op dit gebied oppermachtig den schepter gezwaaid, en onze mevrouwen en dienstboden volgden slaafs, de een vroeger, de ander later, de grillige luimen dezer meest despotieke macht. Hoe wanstaltig ook van vorm, hoe onpractisch ook voor het dagelij ksch leven, hoe nadeelig ook voor de gezondheid de voorschriften dezer meesteresse mochten zijn, aan ernstig verzet werd nauwelijks gedacht. Zelfs dan niet, wanneer de vorm van het kleed maar al te duidelijk verried, dat in deze wereld der mode de toon meest wordt aangegeven door de oneerbare vrouw, wier doel het is den zinnelijken lust te prikkelen, en die daartoe zelfs haar kleed, door God gegeven om onze schaamte te dekken, in dienst der onkuischheid dorst stellen.

Thans is aan deze alleenheerschappij der grillige mode een einde gekomen, en onze doctoren hebben in naam der gezondheidsleer medezeggenschap geëischt. De rational dress in Engeland, de reformkleeding ten onzent, pogen een reformatie op dit gebied te bewerken en zoowel bij de keuze der stof als bij den vorm van het gewaad de eischen der hygiene tot hun recht te doen komen. In onze steden wint deze beweging veld, en al kan men niet zeggen, dat het oog door deze „rationeele kleeding" aangenaam wordt gestreeld, toch d V m W ƒ h g g V M e a verdient het lof, dat de gezondheid niet langer aan de ijdelheid wordt opgeofferd z en de mannen der wetenschap zich ook met dit vraagstuk hebben bemoeid.

Intusschen legt dit ons den plicht op met dubbelen ernst toezicht te houden, dat thans niet in naam der wetenschap op dit gebied beginselen worden verdedigd, die met Gods Woord in strijd zijn. Zoolang de kleeding alleen door de mode beheerscht werd, mocht de Christelijke ascese waarschuwen tegen te ver gedreven weelde, tegen het kleed, dat de vormen niet bedekt maar onthult, tegen de ijdelheid, die vooral bij de vrouw zoo vaak in de zorg voor de kleeding zich openbaart; maar de dieper liggende beginselen kwamen niet in het geding en verweer op dat punt was dus niet zoo noodig.

Maar nu de mannen der wetenschap zich met dit vraagstuk zijn gaan bezig houden, geldt ook hier het caveant consules. De wetenschap, zooals ze zich zelve niet zonder pretentie noemt, gaat niet uit van Gods Woord, rekent niet met de gegevens, die Gods Openbaring ons ook op dit terrein biedt, maar alleen met de empirie, met de eischen der gezondheid, met wat de waarneming ons leert. Reeds daarin schuilt een gevaar, dat nog grooter wordt, waar deze zoogenaamde wetenschap ook op dit gebied het dogma der evolutie tracht toe te passen, en zooals nog onlangs Dr. Stratz deed, van uit het evolutionistische standpunt den oorsprong en de historie van het kleed tracht te verklaren. Zoo wordt bewust en met opzet op elk terrein des levens de consequentie getrokken van een stelsel, dat lijnrecht met Gods openbaring in strijd is en daarom in zijn doorwerking voor heel onze levensopvatting niet anders dan schadelijk kan zijn.

Het verblijdt ons daarom, dat in Refajah, het flink geredigeerde blad dat van onze Christelijke krankzinnigengestichten uitgaat, ook deze quaestie aan de orde is gesteld en onze Christelijke doctoren een poging hebben gewaagd, om uit Gods Woord meer licht over deze vraagstukken te verspreiden.

Gaarne voldoen wij dan ook aan den wensch, dat de Heraut zijn meening zal zeggen over enkele geschilpunten, die daarbij aan de orde zijn gekomen en die meer op theologisch dan op hygiënisch gebied thuis g hooren. Natuurlijk hgt het niet op den weg van de Heraut om daarbij voorschriften te geven, hoe in het belang van den goeden smaak en de gezondheid de kleeding wezen moet. Een afzonderlijke Calvinistische of Gereformeerde mode in het leven te willen roepen, zou een dwaasheid zijn. De Doopersche richting neigt hiertoe. Om in alle dingen zich af te zonderen en te onderscheiden van de wereld, kwam onder de Mennonieten een eigen kleeding voor man en vrouw in zwang. Ook bij de Hernhutters is een bepaald kleed voorgeschreven voor de weduwen, getrouwde vrouwen en ongehuwde meisjes. Maar het Calvinisme bestreed steeds deze Doopersche afzondering en de „Gereformeerde neepjesmuts" hoort meer in de carricaturen, dan in het n werkelijk leven thuis.

Maar wel dient de vraag onderzocht, welk licht Gods Woord ook over dit gebied van het menschelijk leven verspreidt. Ook hier hangt zoo ontzagelijk veel af van het uitgangspunt dat men kiest. De kleinste afwijking in het begin, maakt dat de lijnen, consequent doorgetrokken, tot de grootste divergentie leiden. Reeds het antwoord op vraag, waaraan de kleeding haar oorsprong te danken heeft, beslist over een geheele levensbeschouwing. En hoezeer de Gereformeerde voor de vrije ontwikkeling der kunst ijvert en deze ook op het gebied der kleeding tot haar recht wil laten komen, evenzeer als hij aan onze doctoren de zorg overlaat, om te bepalen welke kleeding voor onze gezondheid het meest doelmatig is, toch eischt hij, dat ook op dit gebied in de eerste plaats gerekend zal worden met de ordinantiën Gods en deze noch ter wille van de hygiene, noch ter wille van het aesthetisch smaakgevoel op zijde zullen worden gezet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen