Sochriftcrit'ek.

Toen wij onlangs wezen op het bedenkelijke feit, dat de moderne Schriftcritiek ook in Roomsche kringen veld won en zelfs door een pater in Nederland hare resultaten als haute nouvauté werden rondgevent, heeft de Roomsche pers hierover een kenmerkend stilzwijgen bewaard.

Althans voorzoover ons bekend is, heeft niet een Roomsch blad tegen de brochure van pater Coelestinus geprotesteerd of aandacht geschonken aan onze klacht.

Thans eerst maakt pater H. Ermann in Het Centrum van 31 October melding van onze critiek in een polemiek tegenover een zekeren K, , die in het Delftsche studentenweekblad verteld had, dat de geloovigen te stijf in hun dogma's gewikkeld zaten om met de resultaten der wetenschap, vooral die der Assyriologie, rekening te houden. Dit geeft hem aanleiding tot deze apostrophe:

Vooral de katholieken, niet waar, K., liggen of zitten stijf in hun dogma's en weten bijgevolg van geen vooruitgang in de wetenschap? Hoe rijmt dat met het artikel van De Heraut (27 Sept. 1903) getiteld Afglijden, waarin de schrijver het „gevaarlijk" noemt, dat de „mo derne critiek ook in de Roomsche Kerk met zekere gretigheid ontvangen wordt"? Al overdrijft de schrijver in De Heraut die „gretigheid", wij Roomschen zijn zoo bang niet uitgevallen. Wij durven katholieke priesters en leeken op ontdekkingen uitzenden; wij laten een pater Vincent Scheil in de Babylonische Stad Seapar mede op lerlangen van de Turk-sche regeering het vierde gedeelte der stad uit de windselen van het grijs verleden ontbinden en openleggen, zoodat bijv. een Babylonische school met geheel den inboedel uit den grond te voorschijn komt tot groote blijdschap van de geleerden, die stijf in de dogma's gewikkeld zitten, en niet het minst van den beroemden Strassmaier, een Jezuïet, die het spijkerschrift veel vlugger kan lezen dan K.

Is dit ernstig ?

Natuurlijk laakt niemand het, dat ook Roomsche onderzoekers mee doen in de steeplechase naar Babel's puinhoopen; maar wat hebben die nasporingen te maken met de vraag of de Schrift tal van sagen en mythiën bevat, gelijk pater Coelestinus leerde .•

En wanneer pater Ermann beweert, dat de Roomschen niet bang behoeven te zijn voor deze Schriftcritiek, omdat deze hun geen kwaad zal doen, dan toont de steeds sterker toenemende geest van ongeloof en afval van het Christendom onder de Roomsche pastoors in Frankrijk — waar de Ecole Large het weiigst bloeit, — dat ons „videant consules" waarlijk geen overbodige waarschuwing was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen