Hulde.

Amsterdam, 2 Juni 1905.

Nu de Koningin de gewijzigde wet op het Hooger Onderwijs bekrachtigd heeft, past het ook onzerzijds een woord van hulde en dank te brengen aan ons Christelijk Ministerie.

Voor het Ministerie Mackay-Lohman blijft het een onvergankelijke eere, dat het de eerste schrede zette op den weg van de vrijmaking van het Christelijk onderwijs. Als kroon op een bijna vijftigjarigen strijd schonk het aan de School met den Bijbel gelijk recht op het gebied van den Staat. Aan de achteruitzetting en onderdrukking van de Christelijke school is toen een einde gemaakt.

Het Ministetie-Mackay deed dit onder zeldzaam gelukkige omstandigheden. Niet alleen dat het rekenen kon op een trouwe meerderheid in de Tweede Kamer, maar de liberale partij, den langen schoolstrijd moede, gaf destijds blijk van hoogen vrijheidszin en werkte, althans ten deele, met het Ministerie mee. De zoo lang gcwenschte pacificatie scheen verkregen te zijn.

Het Kabinet, dat thans den strijd voor de vrijheid op het gebied van het Hooger Onderwijs aanbond, had doorniger weg te bewandelen. Feller w«rsteling is in ons parlement wel nooit gestreden, dan bij dit wetsontwerp. En tot het einde toe, heeft al wat links stond, zich tegen een eenvoudigen maatregel van billijkheid verzet.

De taak van het Kabinet is daardoor in niet geringe mate verzwaard. Het heefteen tegenstand te overwinnen gehad, die zelfs niet terugdeinsde voor een veto der Eerste Kamer. En nu, na alle politieke stormen, het scheepke eindelijk in veilige haven is, mag een woord van dank niet ontbreken aan den stuurman, die met zoo vaste hand het roer hield omkneld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen