Met dankbaarheid mag

Amsterdam, 35 Januari 1907.

Met dankbaarheid mag worden geconstateerd, dat na de Utrechtsche Synode het onderling vertrouwen in onze Kerken in niet geringe mate versterkt is, en de vrucht daarvan zich openbaarde in meerdere bereidvaardigheid [der nog gescheiden levende Kerken, om de laatste {scheidsmuren te doen wegvallen.

Zoo brachten ook de jongste weken ons uit meer dan éen plaats de welkome tijding, dat de saamsmelting der zusterkerken gelukkig was tot stand gekomen. Sneek en Hilversum hebben, nog eer 1906 ten einde liep, A en B te niet gedaan. Arnhem besloot in den aanvang van 1907 in beginsel tot saamsmelting, en de uitvoering wacht nog alleen op enkele fi aantieele maatregelen en de goedkeuring der Classis. En ook uit andere, niet minder belangrijke Kerken komt het bericht, dat de kerkeraden met ijver en toewijding aan dezen arbeid zich gezet hebben. Er is een opwaken der broederlijke liefde, een zoeken naar elkander, een voelen, dat het gescheiden leven niet alleen in strijd is met Gods ordinantie, maar ook met den ei^h der liefde.

Dat bij de onderhandelingen allerlei plaatselijke moeilijkheden zich kunnen voordoen, spreekt van zelf. Er is ongelijkheid in het tractement der leeraren; verschil in het verhuren of toewijzen van plaatsen in de Kerken; onderscheid in de verkiezing en bevestiging der ambtsdragers; verschil van usantie bij de bediening des Woords en bij n de uitreiking der sacramenten. Maar al eischt het tact en stuurmanskunst, om al deze verschillen te vereffenen, waar een wii a is om saam te komen, daar is ook een wtg te vinden. En de vrucht is te schooner, naarmate de inspanning te grooter was.

Men late zich daarom niet al te spoedig ontmoedigen, en geve bij de eerste teleurstelling den arbeid niet op. Indien over en weer maar iets van die heilige liefde gevonden wordt, die bereid is de zwakheden der onsterken te dragen, worden al die bezwaren wel overwonnen. En het exempel van zoo menige Kerk, waar de struikelblokken aanvankelijk ook bergenhoog leken en men toch door taai geduld de hinderpalen uit den wreg ruimde en nu achteraf God dankt voor den zegen in het saamwonen der broeders geschonken, toont, dat ook hier de liefde alle dingen vermag. Natuurlijk zijn we er niet, al is de laatste A en B weggevallen. We houden vast aan de éénheid der Gereformeerde gezindheid, en we mogen niet rusten, vóór allen, die met ons éen in belijdenis zijn, ook kerkelijk saamleven. Maar zoolang die eenheid in ons eigen kerkelijk leven geen feit geworden is, mist de vermaning tot hen, die buiten zijn, haar kracht. Eerst moeten de scheidsmuren in ons midden worden weggedaan; dan kan de hand pas worden geslagen aan den arbeid om al Gods erfvolk in ons land saam te brengen in de éene schaapskooi.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen